Το «όχι» και οι αντιφάσεις του
Σήφης Πολυμίλης, Ελευθεροτυπία, Δημοσιευμένο: 2005-05-31
***Από την άλλη μεριά η μεγάλη αντίφαση των τμημάτων της Αριστεράς που ψήφισαν «όχι» εν ονόματι μιας περισσότερο κοινωνικής Ευρώπης είναι ότι δεν βλέπουν και κυρίως δεν εξηγούν πώς συνολικά η Ευρώπη των 25 μπορεί να υιοθετήσει ένα πιο προχωρημένο κοινωνικό μοντέλο. Μπορούν και με ποιο κόστος οι 10 χώρες της διεύρυνσης -για να μείνουμε μόνο σ’ αυτές- να προχωρήσουν στο επίπεδο κοινωνικής προστασίας που απολαμβάνουν οι Γάλλοι σήμερα; Και βέβαια είναι διατεθειμένοι οι Γάλλοι ή οι Γερμανοί να αυξήσουν ακόμα περισσότερο τη συνεισφορά τους στον κοινωνικό προϋπολογισμό εν ονόματι της κοινωνικής αλληλεγγύης που επικαλείται η Αριστερά;
***Το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα είναι ότι με δεδομένο το εξαιρετικά χρονοβόρο και πολύπλοκο σύστημα λήψης αποφάσεων στην Ε.Ε., πώς θα ξεκινήσουν νέες διαβουλεύσεις για μια πιο κοινωνική συνθήκη, όταν οι χώρες-μοχλοί αντιμετωπίζουν πλέον μεγάλα εσωτερικά πολιτικά προβλήματα και ουσιαστικά βρίσκονται μπροστά σε διαδικασία εκλογών; Ιταλία, Γερμανία και τώρα Γαλλία έχουν πρωτίστως να λύσουν εσωτερικά πολιτικά προβλήματα. Αν σ’ αυτές προστεθεί και η Βρετανία, που μονίμως προκαλεί προβλήματα συνοχής στην Κοινότητα και αλληθωρίζει προς τις ΗΠΑ, οι ατμομηχανές της Ευρώπης βρίσκονται σε μια παραλυτική διαδικασία... Αρα το πιο πιθανό αποτέλεσμα του «όχι» είναι να περιοριστεί ακόμα περισσότερο η πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης και να κυριαρχεί για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα η νεοφιλελεύθερη αντίληψη της οικονομικής και μόνο ενοποίησης...