Βρέχει Πασόκους και αυτό είναι ευλογία

Άρχισαν πάλι οι ιστορίες συνομωσίας από κάποια, ευτυχώς λίγα, στελέχη της Ανανεωτικής Αριστεράς, τα οποία προφανώς θέλουν το κόμμα που τους εκπροσωπεί να παραμείνει μια κλειστή λέσχη που θα παλεύει για να μπει οριακά στη Βουλή. Διάβασα ένα άρθρο το οποίο είχε τίτλο «Βρέχει Πασόκους» και αναρωτήθηκα είναι δυνατόν να γράφηκε από στέλεχος που θέλει το κόμμα να έχει πραγματική παρέμβαση στα πολιτικά δρώμενα της ελληνικής κοινωνίας;

Λίγο-πολύ έλεγε «Σύντροφοι, φυλαχτείτε γιατί έρχονται οι Πασόκοι και θα μας αλώσουν το κόμμα.» Μα αν οι Πασόκοι ήθελαν να κάνουν ένα ακόμη ΠΑΣΟΚ θα έμεναν στο κόμμα τους. Δεν θα πήγαιναν σε ένα άλλο, στο οποίο κάποιοι θα τους στραβοκοιτούσαν! Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Η ΔΗΜ. ΑΡ έχει τους τελευταίους δύο μήνες μια δημοσκοπική άνθιση. Αυτή οφείλεται κυρίως στην καθαρότητα του πολιτικού λόγου του Φώτη Κουβέλη, στην κρίση στο ΠΑΣΟΚ, αλλά και στην αγωνία χιλιάδων πολιτών να εκφραστούν σε ένα σύγχρονο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα.

Το πρώτο είναι σαφές, ο Φώτης Κουβέλης είναι μέσα στον σημερινό ορυμαγδό το πιο καθαρό πολιτικό πρόσωπο. Από την άλλη, οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ δεν ανήκουν σε κάποια φυλή όπου φυσικά είναι υποχρεωμένοι να κουβαλούν τα χαρακτηριστικά της. Αυτοί οι ψηφοφόροι - και είναι βέβαιο αυτό - στην προσωπική τους διαδρομή εκτός από το ΠΑΣΟΚ ψήφισαν και σε κάποιες εκλογές και ΣΥΝ παλιότερα, και ΣΥΡΙΖΑ αλλά και ΚΚΕ. Γι’ αυτό το ΠΑΣΟΚ κυμάνθηκε από το 33% στο 48% την τελευταία εικοσαετία.

Πάντα στις διάφορες εποχές καλλιεργούνται και οι μύθοι της. Ο σημερινός μύθος είναι οι …Πασόκοι. Ποιοι είναι τελικά αυτοί που μαζικά μετακινούνται στη ΔΗΜ. ΑΡ. και όχι στον ΣΥΡΙΖΑ που τόσο πολύ τους ποθεί; Μήπως είναι κάποια λαμόγια που προσπαθούν να κρυφτούν; Μήπως είναι ιδιοτελείς πολιτευτές που είδαν τη δημοσκοπική έκρηξη του κόμματος και προσπαθούν να επωφεληθούν; Μπορεί για κάποιους να συμβαίνει και αυτό. Αλλά σίγουρα δεν είναι το κυρίαρχο. Εκατομμύρια ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με την εξουσία. Είναι άνθρωποι που ανήκουν στον χώρο της Κεντροαριστεράς, που πάλεψαν για αυτή και αισθάνονται προδομένοι! Αν θυμόσαστε και πριν από τέσσερα χρόνια η άλλη Αριστερά είχε μία τεράστια δημοσκοπική έκρηξη. Είχε ξεπεράσει το 20%.

Προσωπικά με τη συνεχή μου αρθρογραφία άρχισα να μιλάω για τη δημιουργία της Κεντροαριστεράς με τη συμμετοχή του ΣΥΝ και του ΠΑΣΟΚ. Η μεγάλη πλειοψηφία των οπαδών του ΠΑΣΟΚ ουσιαστικά συμφωνούσε, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις της εποχής. Η ηγεσία του ΣΥΝ συμπεριφέρθηκε αλαζονικά. Τώρα παρακαλάει αυτούς που τις περισσότερες φορές, και κυρίως λόγω των λαθών της παραδοσιακής Αριστεράς, στρεφόταν στο τέλος προς το ΠΑΣΟΚ. Ήταν αυτό που έλεγαν οι δημοσκόποι «συσπείρωση της τελευταίας στιγμής». Και έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε, «ακριβώς την τελευταία στιγμή» να παλεύει να μπει στη Βουλή. Και μετά να κλαίει για τα μνημόνια αφού θα μπορούσε η πορεία αυτού του τόπου να ήταν διαφορετική. Και θα ήταν, αν χωρίς αλαζονικές συμπεριφορές οι δύο σχηματισμοί - αλλά και άλλοι - προχωρούσαν στη δημιουργία μιας σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας. Ακόμη θυμάμαι τη φωνή του Λεωνίδα Κύρκου, σε ένα βαρυσήμαντο άρθρο του στην «Ελευθεροτυπία», που μιλούσε για τη μεγάλη Κεντροαριστερά. Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ σχεδόν τον πρόσβαλαν.

Αυτό προσπαθούν να κάνουν και τώρα κάποια στελέχη της Ανανεωτικής Αριστεράς που θέλουν να περιφρουρήσουν τον χώρο τους. Να περιφρουρήσουν την καθαρότητά τους! Αυτό βεβαίως δεν έχει καμία σχέση με τη ΔΗΜ. ΑΡ. αλλά τους προσωπικούς υπαρξιακούς λόγους του καθενός που βλέπει αρνητικά τη βροχή των …Πασόκων. Διάβασα την αγωνία της …συντρόφισσας, «Μα τι θα γίνει αν ψηφίσω έναν καλό μου σύντροφο και ξαφνικά μου προκύψει στη Βουλή κανένας Πασόκος;» Ε, είναι απλό. Να απαγορεύσετε στους Πασόκους να σας ψηφίσουν και να βγάλετε κανέναν ή λίγους και καλούς βουλευτές! Έτσι θα έχουμε τη λέσχη μας, τις ταβερνούλες μας και θα είμαστε μια χαρά μακριά και αδύναμοι.

Ξέρω ότι η άλλη πρόταση εμπεριέχει τον κίνδυνο του ξεβολέματος. Έχω δυστυχώς την εντύπωση ότι κάποιοι στη ΔΗΜ. ΑΡ., ευτυχώς πολύ λίγοι, τη θέλουν μικρή και περιθωριοποιημένη. Ξέροντας πώς σκέφτεται η ηγεσία του κόμματος, είμαι βέβαιος ότι η θέση της είναι εντελώς διαφορετική. Η συντριπτική πλειοψηφία του κόμματος οραματίζεται τη μεγάλη Κεντροαριστερά. Οι άλλοι μια μικρή λέσχη με καλούς συντρόφους και ένσημα από τους κομματικούς αγώνες. Θέλουν μια ιστορικοδίαιτη Ανανεωτική Αριστερά. Και κυρίως τη θεωρούν τιμάριό τους!

Άρχισα να συμμετέχω στις διαδικασίες της ΔΗΜ. ΑΡ. όταν τα δημοσκοπικά κοντέρ τής έδιναν μόλις 2,2% έως 3%. Ξέροντας όμως την απογοήτευση των …καταραμένων Πασόκων αλλά και βλέποντας την καθαρότητα του λόγου του Κουβέλη προέβλεψα αυτή τη δημοσκοπική έκρηξη. Και για αυτήν προσπάθησα ανιδιοτελώς και με πάθος. Αυτό θα συνεχίσω να κάνω για το όραμα της μεγάλης Κεντροαριστεράς.

Θεωρώ λοιπόν απόλυτη ευλογία ότι βρέχει Πασόκους. Με το καλό να έρθουν!