Το ηθικό θέμα του Κατρούγκαλου και της κυβέρνησης

Μια βασική αρχή του φιλοσοφικού δικαίου όπως πολύ σοφά διατύπωσε ο Γερμανός φιλόσοφος Μανουέλ Καντ είναι: «Το ηθικό είναι νόμιμο, αλλά το νόμιμο δεν είναι πάντα ηθικό».

Για πρώτη φορά με κυβέρνηση αριστεράς τέθηκε θέμα ηθικής τάξης για έναν Υπουργό της, δεν θα μείνω στην ουσία της καταγγελίας από την εφημερίδα το Βήμα άλλωστε δόθηκαν οι εξηγήσεις και οι απαντήσεις για το συγκεκριμένο θέμα και όλοι καταλάβαμε τι ισχύει και τι όχι.

Σε αυτό που θέλω να σταθώ είναι στην πρώτη αντίδραση, που δεν ήταν άλλη από τη συνηθισμένη περί διαπλοκής και συμβολαίων κατά της λαοφιλούς κυβερνήσεως και τα σχετικά όπως έκαναν δηλαδή και οι κυβερνήσεις και οι Υπουργοί της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Μιλάμε για το δημόσιο δίκαιο που αφορά τους άτυπους κανόνες και στις σχέσεις των πολιτών με το κράτος. Πέρα από αυτό υπάρχει η σημασία διάκρισης των εξουσιών που χαράσσει τα όρια της φιλελεύθερης δημοκρατίας, όπου οι τρεις εξουσίες είναι συντεταγμένες η μία δίπλα στην άλλη, υποτεταγμένες η μία στην άλλη και οι ενωμένες νομοθετική και εκτελεστική αποδίδουν μέσω της δικαστικής το δίκαιο στους πολίτες.

Αυτή η διάκριση των εξουσιών υπάρχει όμως στα πρόσωπα που λαμβάνουν θέσεις στην εκτελεστική εξουσία;

Μπορεί για παράδειγμα ένας έμπορος όπλων ακόμα και αν έχει παραιτηθεί από αυτήν τη δραστηριότητα να είναι γίνει Υπουργός Εθνικής Άμυνας;

Μπορεί ένας δικηγόρος που έχει υπερασπιστεί εμπόρους ναρκωτικών, παιδόφιλους και δολοφόνους να γίνει Υπουργός Δικαιοσύνης;

Μπορεί ένας επιχειρηματίας που είναι προμηθευτής του δημοσίου και κάνει δουλείες με το δημόσιο να λάβει νευραλγικό κυβερνητικό πόστο σε τομέα αναθέσεων δημόσιων έργων;

Θα μπορούσε για παράδειγμα ο κ Μπόμπολας να γίνει Υπουργός ΠΕΧΩΔΕ;

Θα μπορούσε ο κ. Κόκκαλης να γίνει Υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών;

Προφανώς και η ομόθυμη απάντηση θα ήταν όχι!

Γιατί, όμως, να μπορεί να γίνει ο κ. Κατρούγκαλος;

Οι επιχειρηματίες έχουν δεχθεί φοβερές επιθέσεις και τόνους λάσπης-άλλες φόρες δίκαια και άλλες άδικα- για υποψίες διαπλοκής και διαφοράς με την εξουσία. Για τα πολιτικά πρόσωπα που παίρνουν εξουσία δεν ισχύει το ίδιο;

Η αποκάλυψη του «Βήματος» ανεξάρτητα της ορθότητας της, άνοιξε ένα άλλο θέμα που έχει να κάνει με το ηθικό κώλυμα που θα έπρεπε να είχε τεθεί από την ανάθεση της συγκεκριμένης Υπουργική θέσης στο συγκεκριμένο πρόσωπο.

Ο άνθρωπος μια χαρά έκανε τη δουλεία του και ήταν και πολύ καλός. Το ότι όμως του ανέθεσαν στη συνέχεια κυβερνητική θέση στο αρμόδιο -για τη δουλειές που έκανε στην εταιρία του -υπουργείο είναι πλέον το πολιτικό θέμα που έχει να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση.

Ο κ. Τσίπρας πέραν όλων των άλλων υποσχέθηκε και μια διακυβέρνηση με άλλο ήθος, θα πρέπει να απαντηθεί αν υπάρχει ηθικό κώλυμα. Ο κ. Κατρούγκαλος επειδή είχε στο παρελθόν τέτοια εμπλοκή αν θα έπρεπε να αναλάβει αυτό το υπουργείο;

Υπάρχει ηθικό κώλυμα;

Οι απαντήσεις πρέπει να είναι ξεκάθαρες γιατί η κυβέρνηση Τσίπρα έχει τη λαϊκή στήριξη επειδή διαθέτει το ηθικό πλεονέκτημα απέναντι σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Η ιδεολογική κυριαρχία της εδράζεται στην «ηθική ανωτερότητα» των απόψεων της αριστεράς.

Και αλήθεια αφού η διαπλοκή απεργάζεται σενάρια και έχει συμβόλαια εξόντωσης της κυβέρνησης σχεδόν δύο μήνες μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου ποιο είναι το μεταρρυθμιστικό ή άλλο έργο για την πάταξη της;