Ο κ. Σόιμπλε, το ΔΝΤ και τα χειρόφρενα

Η σύγκρουση ΔΝΤ και Σόιμπλε μπορεί να οδηγήσει σε αποτυχία το ελληνικό πρόγραμμα. Γι’ αυτό πρέπει να τρέξουμε. Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών είχε συμφωνήσει ότι μόλις ολοκληρωθεί η δεύτερη αξιολόγηση, θα αρχίσει η συζήτηση για την ελάφρυνση του ελληνικού δημοσίου χρέους. Τώρα, υποστηρίζει ότι αυτή μπορεί να περιμένει, διότι, όπως είπε, το χρέος δεν συνιστά πρόβλημα για την επόμενη 10ετία. Το ΔΝΤ εκτιμά ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο και, προκειμένου να συμμετέχει στο ελληνικό πρόγραμμα, θέτει ως προϋποθέσεις τη λήψη πρόσθετων μέτρων και την αναδιάρθρωση του χρέους μας. Και ο κ. Σόιμπλε, πρώην αταλάντευτος θιασώτης της παραμονής του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, τώρα κάνει δεύτερες σκέψεις.

Ο κίνδυνος για τη χώρα είναι ορατός και σε βραχεία απόσταση. Το ελληνικό πρόγραμμα λήγει τον Ιούνιο του 2018. Τότε η Ελλάδα θα πρέπει να μπορεί να χρηματοδοτήσει το σύνολο των αναγκών της από τις διεθνείς αγορές. Καμία χώρα δεν θα μπορούσε να βγει στις αγορές και να δανειστεί από αυτές αν το ΔΝΤ είχε την εκτίμηση ότι το χρέος της δεν είναι βιώσιμο. Κανείς δεν θα τη δάνειζε κόντρα στο ΔΝΤ. Η Ελλάδα δεν είναι, βεβαίως, εξαίρεση του κανόνα. Για λόγους εσωτερικής πολιτικής, λόγω των γερμανικών εκλογών του Οκτωβρίου 2017, ο κ. Σόιμπλε ρισκάρει είτε να παραδώσει στον διάδοχό του την υποχρέωση να κάνει ένα Δ΄ Πρόγραμμα για την Ελλάδα είτε να την στείλει (και το ευρώ;) στα βράχια.

Οφείλουμε να αντιδράσουμε, ταχύτατα. Δεν περισσεύει χρόνος, αν θέλουμε να βγούμε στις αγορές το 2018, να ολοκληρωθεί επιτυχώς το σημερινό πρόγραμμα και να βγούμε από το Γ΄ Μνημόνιο. Για να είμαστε έτοιμοι το 2018 (αύριο) πρέπει να αρχίσουμε να βγαίνουμε στις αγορές πολύ νωρίτερα, σταδιακά, με ομόλογα που θα καλύπτουν διαφορετικές χρονικές διάρκειες, να τεστάρουμε και να αφήσουμε να μας τεστάρουν οι αγορές με συστηματική έκδοση νέων προϊόντων, με τη δημιουργία ευρείας καμπύλης επιτοκίων. Αν, αντιθέτως, φτάσουμε σε δώδεκα μήνες από σήμερα με όλες τις εκκρεμότητες ανοικτές και το ΔΝΤ απέναντι, το χάσαμε το τρένο...

Θα το χάσουμε; Κάθε άλλο παρά μοιραίο είναι. Αλλά, πρέπει να τρέξουμε. Η χώρα έχει ανάγκη να κλείσει άμεσα την αξιολόγηση, να στείλει στη διεθνή κοινότητα ένα πειστικό μήνυμα ότι αξίζει να της δοθεί μία ακόμη ευκαιρία. Αυτό θα βοηθήσει να οικοδομήσει συμμαχίες και να επιδιώξει να απομονωθούν οι απόψεις Σόιμπλε και μέσα στον σκληρό πυρήνα του ευρωπαϊκού Βορρά που δεν συμφωνεί με την απομάκρυνση του ΔΝΤ –Ολλανδία, Φινλανδία.

Ενα μείζον πρόβλημα είναι ότι η σημερινή κυβέρνηση βρίθει από ανθρώπους που είτε έχουν ξεχάσει να τρέχουν είτε εξαντλούνται (και εξαντλούν τη χώρα) τρέχοντας επί τόπου. Και αναλώνεται σε «κόλπα» που διχάζουν την κοινωνία ή ευτελίζουν τους θεσμούς, σε τακτικισμούς πανικού που ακυρώνουν κάθε έννοια (όποιας…) στρατηγικής. Για να έχουμε πιθανότητες να προλάβουμε, αναγκαία προϋπόθεση είναι ο άμεσος, βαθύς και ευρύτατος κυβερνητικός ανασχηματισμός, με ριζοσπαστική ανασύνθεση σε πρόσωπα, διαδικασίες και λειτουργία. Χωρίς χειρόφρενα δεμένα - παρεάκια, οπλαρχηγούς της ίντριγκας και «αριστερούς» νταραβερτζήδες.

ΥΓ.: Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε πει «για να κυβερνήσω τη χώρα, στέγνωσα την ψυχή μου». Αναρωτιέμαι αν ο κ. Τσίπρας έχει ακούσει κάτι γι’ αυτό…