Είμαστε σε μια κρίσιμη καμπή για το Μακεδονικό. Στα Σκόπια και στην Αθήνα κυριαρχούν τα «εθνικά συλλαλητήρια» και την ιδιά ώρα Ζάεφ και Τσίπρας, πάρα τις θετικές τους προθέσεις, μετρούν το κομματικό κόστος από τις διαμαρτυρίες προκειμένου να αποφασίσουν για έναν έντιμο συμβιβασμό.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η ελληνική κυβέρνηση χειρίζεται το όλο θέμα χωρίς να εξαντλεί τις απαραίτητες συναινέσεις στο εσωτερικό. Ταυτόχρονα η ΝΔ κινείται με μοναδική λογική το μικροκομματικό όφελος αφού υπαναχωρεί από την λύση της συνθέτης ονομασίας. Λύση που προφανώς θα περιλαμβάνει την λέξη «Μακεδονία» στην τελική ονομασία της γειτονικής χώρας.

Η πρωθυπουργία του Πέδρο Σάντσεθ στην Ισπανία με τη στήριξη των Ποδέμος υποχρεώνει, πρώτα και κυρίως τις δυνάμεις του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ σε ευρύτερο αναστοχασμό. Αναστοχασμό, δηλαδή, που αφορά στη στόχευσή και τα προτάγματα διακυβέρνησης κάθε χώρας ξεχωριστά, εντός της Ε.Ε. και την κατεύθυνση των πολιτικών συμμαχιών σε μεσοπρόθεσμη προοπτική στην Ελλάδα.

Επίκαιρη εκδήλωση διοργανώνει στις 19 Ιουνίου (ημέρα Τρίτη στις 19.00) το Πολιτικό Εργαστήριο για την Συγχρονη Σοσιαλδημοκρατία της ΔΗΜΑΡ με θέμα «Μετά τα μνημόνια. Χωρίς αλεξίπτωτο;»

Στην εκδήλωση θα μιλήσουν οι Γιώργος Σταθάκης Υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Νίκος Δενδιας Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας Φίλιππος Σαχινίδης Γραμματέας του Τομέα Δημοσιονομικής Πολιτικής -Δημοσίου Χρέους του Κινήματος Αλλαγής, Ηλίας Κικίλιας τέως διοικητής ΟΑΕΔ Διευθυντής ερευνών – Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών., Δημήτρης Χαλαζωνίτης μέλος της Ε.Ε. ΔΗΜΑΡ υπεύθυνος Πολιτικού Εργαστηρίου. Τη συζήτηση θα συντονίσει ο δημοσιογράφος Χρήστος Μέγας.

Μπορεί τελικά ο Πρόεδρος της Ιταλίας να μην εμπόδισε τον σχηματισμό κυβέρνησης από την ακροδεξιά Λέγκα και το λαϊκιστικό Κίνημα των 5 Αστέρων, απέτρεψε ωστόσο την εισβολή στο κρίσιμο Υπουργείο Οικονομικών ενός 80χρονου Βαρουφάκη.
Έτσι, και η ετυμηγορία της κάλπης έγινε κατ’ αρχάς σεβαστή και το απετράπη χειρότερο. Διότι τα ηνία της τρίτης μεγαλύτερης οικονομίας της ΕΕ, δεν παραδόθηκαν σε έναν φανατικό πολέμιο του κοινού νομίσματος.
Πολιτικά, είναι δίχως άλλο πολύ νωρίς για να κρίνει κανείς αν η κίνηση αυτή του κ. Ματαρέλα ήταν προτιμότερη από την μετωπική αντιπαράθεση φιλοευρωπαίων και λαϊκιστών, που μοιραία θα προκαλούσε μια σκληρότερη στάση εκ μέρους του.

...Το Κίνημα Αλλαγής, παραμένει σταθερά στην Εθνική Γραμμή που έχει χαράξει η χώρα και επιβεβαιώνει την απόφασή του για την ανάγκη επίλυσης του προβλήματος της ονομασίας της FYROM.
Έχουμε τονίσει ότι θέλουμε λύση συνολική και αποτελεσματική που θα διασφαλίζει πλήρως τα εθνικά συμφέροντα, μια Ενιαία Συνθήκη με νομικά δεσμευτικές εγγυήσεις από Διεθνείς Οργανισμούς που θα αποτρέπουν ενέργειες αλυτρωτισμού, προπαγάνδας και καταστρατήγησης των όσων θα συμφωνηθούν.
Με σύνθετη ονομασία για όλες τις χρήσεις με αλλαγή του Συντάγματος και σαφές και δεσμευτικό χρονοδιάγραμμα.
Θέλουμε λύση αλλά όχι οποιαδήποτε λύση.
Με βάση αυτά θα κρίνουμε και την τελική πρόταση της κυβέρνησης.

1. Σταδιακή απαγκίστρωση από τα Μνημόνια
2. Η ΟΜΟΦΩΝΗ θέση μας για τα του Μακεδονικού
3. Οι 4 προτάσεις μας για τον εθνικό σχεδιασμό απέναντι στην Τουρκία
4. Οι προτάσεις μας για τις κατευθύνσεις ενός νέου εκλογικού Νόμου
5. Ο Π. Σάντσεθ και η δεσπόζουσα θέση των σοσιαλιστών στην Ευρωπαϊκή Αριστερά.
Η κατακλείδα: Το consensus, υποχρέωση και προνομία της ηγεσίας

H παρέμβαση στη 2η Σύνοδο της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ( Caravel 03/06/18).

Εξαιτίας της παρακμής και της σύγχυσης που μας περιβάλλει, επιβάλλεται συχνά να υπενθυμίζουμε τα αυτονόητα. Η δημοκρατία λοιπόν είναι το καλύτερο πολίτευμα για μια κοινωνία και ο καλύτερος τρόπος οργάνωσης και λειτουργίας ενός πολιτικού φορέα.

Όχι γιατί έτσι λαμβάνονται οπωσδήποτε οι σωστές αποφάσεις – αυτό κρίνεται πάντα εκ των υστέρων - αλλά γιατί τις παίρνουμε όλοι μαζί και κατά πλειοψηφία και είμαστε συνδρώντες, συμμετέχοντες και συνυπεύθυνοι. Γι` αυτό η δημοκρατία μπορεί να είναι πιο αργή αλλά στο τέλος αποδεικνύεται πάντοτε πιο αποτελεσματική. Είναι έτσι κι αλλιώς λάθος να ταυτίζουμε πάντοτε την ταχύτητα με την αποτελεσματικότητα. Έχει γράψει θαυμάσια πράγματα επ` αυτού ο Καστοριάδης, για να τον θυμηθούμε κι αυτόν.

Η εικόνα του Γιάννη Μπουτάρη, πεσμένου στα γόνατα μετά από τον άγριο προπηλακισμό των τραμπούκων, θα συνοδεύει για πολύ καιρό το πολιτικό και πολιτισμικό τοπίο της Θεσσαλονίκης. Όχι μόνο επειδή ξυπνάει τις χειρότερες μνήμες από τις μέρες εκείνες που οι παρακρατικοί κυκλοφορούσαν στους δρόμους με τρίκυκλα αλλά επειδή δείχνει πως η Θεσσαλονίκη παραμένει ακόμη μια «πόλη των φαντασμάτων». Πριν από λίγο καιρό, άλλωστε, η ομιλία του Γ. Μπουτάρη για το Ολοκαύτωμα των Εβραίων της Θεσσαλονίκης έδειχνε ξεκάθαρα πως το τραυματικό παρελθόν στοιχειώνει ακόμα την πόλη: «Η Πλατεία Ελευθερίας», έλεγε ο Μπουτάρης, «είναι ένας χώρος δημοκρατίας, όπου το 1908 όλοι οι Θεσσαλονικείς, Μουσουλμάνοι, Χριστιανοί και Εβραίοι, πανηγύρισαν μαζί την ανακήρυξη του οθωμανικού συντάγματος.

Το Πολυτεχνείο ήταν ο «τόπος» όπου εκφράστηκε η συμπυκνωμένη αντίδραση των φοιτητών απέναντι στη Χούντα. Αποτέλεσε την κορυφαία πράξη μαζικής αντίστασης ενός τμήματος του ελληνικού λαού, της φοιτητικής νεολαίας, και προκάλεσε τη συμμετοχή και άλλων στρωμάτων του. Ο ηρωισμός, τα θύματα και η κτηνώδης επέμβαση των στρατοκρατών, αλλά κυρίως η γνώση και η ενημέρωση χιλιάδων πολιτών για το τι συνέβαινε μέσα από τον ραδιοφωνικό σταθμό, συνετέλεσαν ώστε η εξέγερση να καταλάβει την κορυφαία θέση μεταξύ όλων των αντιστασιακών ενεργειών ενάντια στην απριλιανή δικτατορία.

Το τελευταίο διάστημα είμαστε μάρτυρες μιας αυξανόμενης πίεσης από ευρωπαϊκούς θεσμικούς παράγοντες της οικογένειας των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων για την ανάγκη συμπόρευσης της Κεντροαριστεράς με τη Ριζοσπαστική Αριστερά. Παλιότερα με τον Πιτέλα, πρόσφατα με τον Ούντο Μπούλμαν. Eπίσης υπάρχει μια μεγάλη συζήτηση για το πώς θα πορευτεί ο ΣΥΡΙΖΑ μετά το τέλος της πρωθυπουργικής «αυταπάτης». Τα αυτονόητα, δυστυχώς για τη δική μας χώρα, είναι ζητούμενα. Οι Ευρωπαίοι Σοσιαλδημοκράτες δεν αντιλαμβάνονται επαρκώς την ελληνική πραγματικότητα και ιδιαιτερότητα.