Το σπίρτο στην πυριτιδαποθήκη της Μέσης Ανατολής που έριξε ο Τραμπ με τη δολοφονία του Ιρανού στρατηγού Σουλεϊμανί δεν είναι το καλύτερο ξεπροβόδισμα για τον αμφιλεγόμενο -εκ των πραγμάτων- αγωγό Φυσικού Αερίου της Ανατολικής Μεσογείου.

Αμφιλεγόμενος για συγκεκριμένους τεχνικούς και οικονομικούς λόγους συμμετεχόντων, διαδρομής και ανταγωνιστικότητας απέναντι στο φυσικό αέριο της Gazprom.

Μελέτες ειδικών υπογραμμίζουν την αναγκαιότητα επιστροφής της κρατικής παρεμβατικότητας (επενδύσεις κ.λπ.) και ειδικά στον τομέα του ηλεκτρικού ενεργειακού συστήματος, που θα είναι η ραχοκοκαλιά της ενεργειακής μετάβασης και της πιθανής «ανθρακικής ουδετερότητας» το 2050

«Δεν έχουμε ακόμα όλες τις απαντήσεις. Είναι η αρχή... του ταξιδιού της Ευρώπης για την Σελήνη». Με αυτά τα λόγια η πρόεδρος της επιτροπής Ούρσουλα Ντερ Λάιεν παρουσίασε με έμφαση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το σχέδιο - πρόγραμμά της για το Ευρωπαϊκό Green Deal. Δηλαδή τη στρατηγική να γίνει η Ε.Ε., σχεδόν μια ήπειρος, η πρώτη «κλιματικά ουδέτερη» ήπειρος μέχρι το 2050.

Όταν αντιμετωπίζουμε καταστάσεις, όπως η ένταση με την Τουρκία, οφείλουμε να έχουμε σοβαρότητα και ψυχραιμία. Όπως η Ελλάδα έχει τις δικές της θέσεις, έχει και η άλλη πλευρά τις απόψεις της, τις οποίες δεν μπορεί να αγνοούμε.

Ο λόγος υπέρ της ειρήνης πλέον δεν ακούγεται. Αντιθέτως, σχεδόν όλος ο πολιτικός ορίζοντας διακατέχεται από ένα δυσοίωνο σύνδρομο: αυτό της δημιουργίας γεωπολιτικών αξόνων στο όνομα μιας λογικής αμοιβαία αυτοεκπληρούμενων προφητειών του κακού.
Πριν από μερικά χρόνια υπήρχε ένα μέτωπο ανθρώπων, που έπιανε από το χώρο της φιλελεύθερης Δεξιάς, το κέντρο μέχρι και την άκρα αριστερά, το οποίο μιλούσε για ειρήνη. Ο καθείς με τον τρόπο του. Από το κλασικό αντιιμπεριαλιστικό «Έξω οι βάσεις του θανάτου-Ειρήνη στη Μεσόγειο» μέχρι τον διεθνιστικό λόγο της κάθε λογής αριστεράς και τον κοσμοπολιτισμό ενός τμήματος των ελίτ που έβλεπαν στο ενδεχόμενο ενός πολέμου την καταστροφή – οικονομική, και όχι μόνο. Ο λόγος υπέρ της ειρήνης πλέον δεν ακούγεται. Έχει σιγάσει. 

Αναμφίβολα υπάρχουν πολλά ανοιχτά πολιτικά ζητήματα για τη νέα χρονιά. Ωστόσο, το κεντρικό διακύβευμα αφορά το ίδιο το πολιτικό σύστημα: θα τολμήσει επιτέλους να γυρίσει σελίδα, εγκαταλείποντας αποπροσανατολιστικά ψευδεπίγραφα, που ταλανίζουν τον δημόσιο βίο και αναπαράγουν τον εσωτερικό διχασμό;

Οι πέντε πρώτοι μήνες διακυβέρνησης ήταν αρκετοί για να αποκαλυφθεί το νεοφιλελεύθερο, υπερσυντηρητικό κι αυταρχικό σχέδιο της Ν.Δ. Βρισκόμαστε πλέον μπροστά σε μια προσπάθεια παλινόρθωσης των πιο συντηρητικών απόψεων και των πρακτικών που μας οδήγησαν στην κρίση. Τους πέντε αυτούς μήνες, αλλά και στη συνέχεια, δεν δοκιμάζεται και δεν θα δοκιμαστεί μόνο η αντοχή της ελληνικής κοινωνίας σε νέες πολιτικές λιτότητας. Αλλά και η ανοχή της σε φαινόμενα παλαιοκομματισμού, στην αστυνομική αυθαιρεσία, στην ξενοφοβία και το ρατσισμό, στη συρρίκνωση των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.

...Η πολιτική απεχθάνεται τα κενά, όπως και η φύση. Το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ παρέμεινε σε μονοψήφια ποσοστά και απέτυχε να ανατρέψει τους πολιτικούς συσχετισμούς, λόγω της ταύτισής του με τη ΝΔ σε κορυφαία ζητήματα πολιτικής, όπως η απλή αναλογική και η Συμφωνία των Πρεσπών. Εμείς από την πρώτη στιγμή είπαμε ότι το εγχείρημα της Προοδευτικής Συμμαχίας δεν έχει ευκαιριακά χαρακτηριστικά αλλά είναι μία στρατηγική επιλογή με στόχο την συσπείρωση ευρύτερων κοινωνικών και πολιτικών προοδευτικών δυνάμεων και την προώθηση προοδευτικών τομών και αλλαγών που τόσο έχει ανάγκη η χώρα. Στις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία έλαβε ποσοστό 32%, που τον κατέστησε αδιαμφισβήτητο εκφραστή της προοδευτικής παράταξης. Τώρα είναι η ώρα να γίνει πράξη η διαδικασία μετασχηματισμού σ’ ένα σύγχρονο και μαζικό κόμμα της αριστερής προοδευτικής παράταξης.

Ο Αλ. Τσίπρας, κατά την πρώτη συνεδρίαση του νέου Πολιτικού Συμβουλίου της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης χαρακτήρισε τη συγκρότηση του ΠΣ ως «ένα μεγάλο βήμα στην πορεία διεύρυνσης και μετασχηματισμού του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα κόμμα μεγάλο, ανοιχτό και πολυσυλλεκτικό, με πολιτική ενότητα και δημοκρατικές λειτουργίες».Ο ίδιος τόνισε πως το πρώτο βήμα σε αυτή την πορεία ήταν η Διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία, το δεύτερο η συγκρότηση της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης και το τρίτο είναι σήμερα η σύγκληση του Πολιτικού Συμβουλίου.

Επιβεβαιώνεται ιστορικά: Ο καπιταλισμός ξεπερνούσε τις κρίσεις υπερχρέωσης με την έκδοση άφθονου νέου χρήματος, που τόνωνε την οικονομική δραστηριότητα και προκαλούσε πληθωρισμό, που «έτρωγε» μεγάλο μέρος του χρέους. Ο πληθωρισμός προκαλεί μια de facto αναδιάρθρωση, de facto «κούρεμα» του χρέους. Αυτό λοιπόν που συνέβαινε πάντα, όπως υποστήριξαν η C. Reinhart και ο K. Rogoff με τη γνωστή εργασία τους, που προκλητικά τιτλοφόρησαν «Αυτή τη φορά είναι διαφορετικά» (επιδιώκοντας να υπερτονίσουν το αντίθετο, ότι δεν είναι διαφορετικά, ότι μόνο με αυτόν τον τρόπο ξεπερνιέται μια κρίση χρέους...), αυτή τη φορά δεν συμβαίνει. Πρώτη φορά, ύστερα από βαθιά κρίση χρέους το παγκόσμιο χρέος αντί να μειώνεται αυξάνεται.

Το βράδυ της 7ης Ιουλίου ο Αλέξης Τσίπρας κάλεσε σε μια ευρύτατη συστράτευση για το μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ- ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ σε μια μεγάλη προοδευτική παράταξη με ευθύνη για το παρόν και το μέλλον του τόπου.

Τους μήνες που ακολούθησαν υπήρξε μεγάλη κινητικότητα και ανταπόκριση. Εκφράστηκε με τις αθρόες εγγραφές νέων μελών, με τις μαζικές συγκεντρώσεις ανά την περιφέρεια, με τη συγκέντρωση υπογραφών στήριξης του εγχειρήματος, με τη συγκρότηση της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης (ΚΕΑ), που θα οδηγήσει την άνοιξη στο Συνέδριο του χώρου.