ΑΝΑΝΕΩΣΗ στη δράση
ΤΟΛΜΗ στην πολιτική
ΕΥΘΥΝΗ για την κοινωνία και τη χώρα
Το τελευταίο Συμβούλιο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης (25 Ιουνίου) επρόκειτο να έχει ως κύριο θέμα τις σχέσεις με την Τουρκία. Εξελίχθηκε τελικά με κύριο θέμα την Ρωσία. Παρ όλα αυτά, οι σχέσεις με την Τουρκία προχώρησαν κατά ένα βήμα.
Η ΕΕ ενέκρινε ένα νέο πακέτο χρηματοδότησης για την συντήρηση του τεράστιου αριθμού των 4 εκατομμυρίων προσφύγων και μεταναστών, που βρίσκονται στο έδαφος της Τουρκίας.
Τα δυο χρόνια που η ΝΔ είναι στην κυβέρνηση είναι αρκετά για μια πρώτη αποτίμηση της εξωτερικής πολιτικής που ασκεί. Με δεδομένη την διατήρηση του ευρωπαϊκού πλαισίου και των διεθνών συμμαχιών της χώρας επικεντρωνόμαστε στις ελληνοτουρκικές σχέσεις .
Το άλλο μεγάλο αγκάθι στην Εξωτερική πολιτική , το Μακεδονικό , αφαιρέθηκε επιτυχώς χειρουργικά από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως τα απόνερα της εθνικιστικής αντίδρασης στην Συμφωνία που ενορχήστρωσαν από κοινού η Ακροδεξιά και η ΝΔ , εξακολουθούν να δηλητηριάζουν την κοινή γνώμη και να παρεμποδίζουν την ολοκλήρωση της Συμφωνίας με το πάγωμα της κύρωσης τριών σημαντικών μνημονίων συνεργασίας από την Βουλή.
Η συμφωνία για τη νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική, έπειτα από μια μακροχρόνια και εξαντλητική διαπραγμάτευση, έκλεισε στις βασικές της γραμμές. Ο διάλογος για τη διαμόρφωση της νέας ΚΑΠ είχε ξεκινήσει ήδη από το 2018. Ο βασικός προσανατολισμός ήταν πάντα το περιβάλλον, η προστασία του και η προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή. Το ύψος του προϋπολογισμού, μετά και την αποχώρηση της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ενωση, η κατανομή των επιδοτήσεων και οι υποχρεώσεις των Ευρωπαίων παραγωγών για θέματα περιβάλλοντος, ευζωίας των ζώων και βιοποικιλότητας, ήταν πάντοτε τα σημεία τριβής μεταξύ των διαφόρων κρατών αλλά και των ευρωπαϊκών θεσμών.
Η ευθύνη για την πιθανολογούμενη κατάρρευση της επικουρικής ασφάλισης ανήκει διαχρονικά κατά συντριπτικό ποσοστό στις κυβερνήσεις της ΝΔ.
Το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο που προβλέπει την μετάβαση από το διανεμητικό στο κεφαλαιοποιητικό σύστημα προκαθορισμένων εισφορών, στο ασφαλιστικό του «ατομικού κουμπαρά», δεν είναι «κεραυνός εν αιθρία».
Η παρούσα κυβέρνηση έχει αρκετά πλούσια «δράση» προς την κατεύθυνση της απαξίωσης της επικουρικής ασφάλισης την τελευταία δεκαετία, με ξεκάθαρο στόχο μελλοντικά την οριστική κατάργησή της:
Από τον Ιούλιο του 2019, που έγιναν οι εκλογές, ο «ωφέλιμος» πολιτικός χρόνος ήταν ελάχιστος
Μετά το καλοκαίρι, μεσολάβησε το εξάμηνο «ανοχής» για κάθε νέα κυβέρνηση και αμέσως μετά προέκυψε η πανδημία. Μπορούμε να πούμε ότι είχαμε μια παράξενη -πολιτικά- διετία.
Ας κάνουμε όμως ορισμένες παρατηρήσεις
1. Από την αρχή διαμορφώθηκε απόλυτος συγκεντρωτισμός στην κυβέρνηση. Με το πρόσχημα του -αναγκαίου- συντονισμού, όλες οι εξουσίες μεταφέρθηκαν στον πρωθυπουργό.
«Για να λάβουν επικουρική σύνταξη στο ίδιο επίπεδο με τη σημερινή, οι μελλοντικοί συνταξιούχοι θα πρέπει να συνταξιοδοτηθούν στο 74ο έτος της ηλικίας τους!»
Οι μελλοντικοί συνταξιούχοι, με την ασφαλιστική παρέμβαση Μητσοτάκη - Χατζηδάκη, θα λάβουν σύνταξη μειωμένη κατά 35% σε σχέση με το σημερινό επίπεδο των επικουρικών συντάξεων, προειδοποιεί ο ομότιμος καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου Σάββας Ρομπόλης σε συνέντευξή του στην ΑΥΓΗ της Κυριακής προσθέτοντας ότι για να λάβουν επικουρική σύνταξη στο ίδιο επίπεδο με τη σημερινή θα πρέπει να συνταξιοδοτηθούν στο 74ο έτος της ηλικίας τους.
Η αρχή της κοινωνικής αλληλεγγύης ιδιαίτερα τίθεται στο επίκεντρο της κοινωνικής ασφάλισης και δεν είναι δυνατόν να πραγματωθεί μέσω των «μηχανισμών της αγοράς»
Μερικές από τις βασικές αρχές της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης είναι η αρχή της ανταποδοτικότητας, η αρχή της καθολικότητας, η αρχή της υποχρεωτικότητας, η αρχή του δημόσιου χαρακτήρα της υποχρεωτικής ασφάλισης, η αρχή της προστασίας του ασφαλιστικού κεφαλαίου και, με πρωτεύοντα χαρακτήρα, η αρχή της κοινωνικής αλληλεγγύης.
Η αυτόματη καταφυγή στην υποχρεωτικότητα, που θα έρθει και αυτή, αλλά με όρους και προϋποθέσεις σε πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις, είναι εύκολη
Ήταν δεδομένο από την αρχή: Η πανδημία θα σφράγιζε βαθύτερες κοινωνικές μεταλλάξεις. Η εργασία αλλάζει, η οικονομία το ίδιο, αλλά οι αλλαγές που συνδέονται με την 4η Βιομηχανική Επανάσταση ήταν ήδη εδώ, ώριμες, και απλά επιταχύνθηκαν -πολύ. Δεν είναι ουδέτερες. Το πώς θα εδραιωθούν και πώς θα λειτουργήσουν είναι, πάντα ήταν, ζήτημα βαθύτατα πολιτικό.
Ισως το υπουργείο Οικονομικών είναι το πιο συγκρατημένο όσον αφορά την πρόβλεψη μεγέθυνσης της ελληνικής οικονομίας φέτος, 3,6%. Ακόμη και η συγκρατημένη Τράπεζα της Ελλάδας βλέπει 4,2% φέτος και αναθεώρησε προς τα πάνω την πρόβλεψή της για το 2022, στο 5,3%. Ενα θέμα είναι ότι, σε μια οικονομία όπου ο τουρισμός είναι σχεδόν μονοκαλλιέργεια, η μεγέθυνση εξαρτάται έντονα από τα τουριστικά έσοδα. Αυτά, από 18 δισ. το 2019 και 4,3 δισ. πέρυσι, προβλέπεται να κυμανθούν στα 5,5-6 δισ. ευρώ φέτος, αισθητά χαμηλότερα από τα 8 δισ. των αρχικών προβλέψεων. Δεύτερο θέμα είναι η σταθερότητα της μεγέθυνσης.
Βρισκόμαστε εν μέσω μιας ιστορικής μετάβασης. Αν και ακόμα είναι πολύ νωρίς για να έχουμε μία ξεκάθαρη εικόνα της αλλαγής του τοπίου, ένα πράγμα είναι σαφές: ο κόσμος θα μεταβληθεί σημαντικά σε σχέση με αυτόν που υπήρχε πριν την πανδημία. Οι κοινωνίες αναζητούν έναν νέο βηματισμό, ο ρυθμός του οποίου καθορίζεται από το σοκ του κορονοϊού και από την αναζήτηση μιας πειστικής επανεκκίνησης. Δεν είναι ένα ακόμα επεισόδιο σε ένα χιλιοπαιγμένο σίριαλ.
Θα ήθελα να αρχίσω με ορισμένες, αναγκαίες κατά τη γνώμη μου, προκαταρκτικές επισημάνσεις:
Κάθε δημοκράτης, και βέβαια κάθε αριστερός, δεν μπορεί παρά να διαφωνεί έντονα και να αποδοκιμάζει τον αυταρχισμό και δεσποτισμό της διακυβέρνησης Ερντογάν. Τις βάναυσες διώξεις διαφωνούντων, την ουσιαστική φίμωση του Τύπου, την αποκλειστικά κατασταλτική αντιμετώπιση του κουρδικού προβλήματος, την επιδιωκόμενη θέση εκτός νόμου του κόμματος HDP.
Ο πλήρης εμβολιασμός όλων δεν είναι απλώς ένα κρίσιμο όπλο κατά του στελέχους «Δ». Είναι ο «κόφτης» που θα σταματήσει την κυκλοφορία του ιού και τη δυνατότητά του να μεταλλάσσεται απειλώντας την ανθρώπινη ζωή. Ο Τάκης Παναγιωτόπουλος, ομότιμος καθηγητής Δημόσιας Υγείας - Υγείας του Παιδιού της πρώην Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας και μέλος της Εθνικής Επιτροπής Εμβολιασμών και της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων του υπουργείου Υγείας, είναι ιδιαίτερα κατατοπιστικός και πειστικός για τους κινδύνους που διατρέχουμε αν δεν χτίσουμε ένα στέρεο τείχος ανοσίας μέσω των εμβολίων.
Που είναι πιθανότερο να συναντήσει κανείς μετανάστες στον δρόμο; Στην Φρανκφούρτη ή στο Μαγδεμβούργο; Στην Κολωνία ή στην Ερφούρτη; Η απάντηση είναι προφανής. Η μετανάστευση έλκεται πάντα προς τις περιοχές του κόσμου όπου η οικονομία είναι ισχυρότερη και η πιθανότητα να βρει ένας ξένος δουλειά μεγαλύτερη. Και παρότι έχουν περάσει πάνω από 30 χρόνια από την ενοποίηση της Γερμανίας, η οικονομική ανάπτυξη, το βιοτικό επίπεδο και οι ευκαιρίες απασχόλησης στην δυτική πλευρά της χώρας παραμένουν σημαντικά ανώτερες απ’ ότι στην ανατολική.
Aυτοί οι μπαγάσηδες οι δικαιωματιστές παντού έχουν διεισδύσει πλέον. Οποια επίσημη έκθεση κι αν ανοίξεις, σε όποιον διεθνή οργανισμό κι αν ανατρέξεις, βρίσκεις όλων των ειδών παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τις ελληνικές Αρχές, τις οποίες προφανώς καρφώνουν αυτοί οι αντεθνικώς δρώντες πονηροί. Συνήθως οι μαρτυριάρηδες είναι οι ΜΚΟ, ξέρετε, αυτές οι οργανώσεις που διαχρονικά τρώνε τα λεφτά.
Πριν από πενήντα χρόνια η Λισαβόνα μόλις ξυπνούσε και όσοι άνοιγαν τα ραδιόφωνά τους άκουγαν το τραγούδι «Grandola Villa Morena».
Σε ένα στρατόπεδο τεθωρακισμένων στο προάστιο Σανταρέμ ο ταγματάρχης Οτέλο ντε Καρβάλιο μόλις άκουσε το τραγούδι διέταξε πορεία προς το κέντρο της πόλης.
Η δικτατορία που θεμελίωσε ο Σαλαζάρ το 1926 έκλεινε σαράντα οχτώ χρόνια.
Η Πορτογαλία ήταν τότε η πιο φτωχή χώρα της Δυτικής Ευρώπης, η χώρα με τη μακροβιότερη δικτατορία, αλλά και η χώρα με την τελευταία αποικιακή αυτοκρατορία, κυρίως στην Αφρική.
Τα τεθωρακισμένα του Καρβάλιο κατέλαβαν το κέντρο της πόλης και το απόγευμα της ίδιας μέρας μια ολιγάριθμη ομάδα πολιτών πλησίασε το όχημα που είχε τη σημαία διοίκησης της ίλης.
Στην επαληθευμένη από αμερόληπτες πηγές Ιστορία, το δόγμα «ποίος ήρξατο χειρών αδίκων» σπανίως προσφέρει στέρεη ερμηνεία και ακράδαντο πλέγμα δικαιολογιών, κι ας τα θεωρούν σίγουρα οι χρήστες του. Στην εξαιρετικά περίπλοκη περίπτωση της Εγγύς και της Μέσης Ανατολής, το εν λόγω δόγμα δεν είναι παρά αιτιολογικός μύθος. Περισώζεται μόνο στην προπαγανδιστική γλώσσα όσων χρηστών του αποφασίζουν να κόψουν και να κάψουν τις μισές παλιές σελίδες, ώστε να απομείνουν οι «σωστές»: οι βολικές.
H ηγεσία της Ισλαμικής Δημοκρατίας βρίσκεται σε ένα άβολο δίλημμα σε σχέση με τα αντίποινα στην επίθεση του Ισραήλ στο προξενείο του Ιράν.Αν το πλήγμα είναι βαρύ, μπορεί να διευκολύνει τον Νετανιάχου που εδώ και έξι μήνες προσπαθεί να εμπλέξει το Ιράν στη σύρραξη.
Aπό την εποχή της ανόδου της Χρυσής Αυγής τα συστημικά κόμματα προβληματίζονται πώς να αντιμετωπίσουν τους ψηφοφόρους ακροδεξιών κομμάτων. Να τους απομονώσουν; Να προσπαθήσουν να τους προσελκύσουν – κι αν ναι, πώς; Είναι χαμένη υπόθεση ή δεν είναι σωστό να εκχωρούν ένα σημαντικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας στην Ακροδεξιά;
Τα ίδια ερωτήματα επανέρχονται μετά τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις που δείχνουν ενίσχυση της αντισυστημικής ψήφου προς διάφορες κατευθύνσεις στην τελική ευθεία προς τις εκλογές.
Αντιγράφω από τη στήλη «ΕΝΑ ΒΛΕΜΜΑ» στις Νησίδες της «Εφημερίδας των Συντακτών» (30-3-2024) του φίλου Νίκου Ξυδάκη. Μεταφέρει τη γνώμη πολύπειρου νομικού: «Κάθε υπογραφή που μπαίνει για τα Τέμπη είναι αντίσταση στην αυτοδικία, διότι κάθε ενέργεια αυτής της εξουσίας είναι παρακίνηση για αυτοδικία». Εχει δίκιο ο νομικός και σωστά κάνει ο Ξυδάκης που παραθέτει την άποψή του.
Η «έκπληξη του CHP», όπως λένε από χθες το βράδυ Τούρκοι αναλυτές, έρχεται να αλλάξει τα δεδομένα στην Τουρκία και από σήμερα η χώρα εισέρχεται σε μια νέα περίοδο με το πιο πιθανό σενάριο αυτό των έντονων αναταράξεων στην εσωτερική πολιτική και ίσως και στην εξωτερική.
Η νίκη του CHP, που οφείλεται στον συνδυασμό δυνάμεων του Εκρέμ Ιμάμογλου και του αρχηγού του κόμματος Οζγκιούρ Οζέλ, αποτελεί αναμφισβήτητη ένδειξη ότι η τουρκική κοινωνία δεν έχει «λοβοτομηθεί» από τον ισλαμισμό και τον αυταρχισμό και αυτό μπορεί να αποτελέσει σημαντική προοπτική για την δημοκρατία στην χώρα.
Μάταια προσπαθούν να ανεβάσουν το πολιτικό θερμόμετρο, αποσπώντας την προσοχή των πολιτών. Η μόνη θερμοκρασία που κινείται ψηλά είναι αυτή που οφείλεται στην κλιματική κρίση. Μπήκαμε και τυπικά στην άνοιξη, αφήνοντας πίσω έναν ανεπαίσθητο χειμώνα, τον πιο θερμό στα χρονικά για την Ελλάδα, έναν από τους 6 θερμότερους χειμώνες όλων των εποχών, που «συνέπεσαν» όλοι την τελευταία δεκαετία.
Η κλιματική κρίση, για την οποία προειδοποιούμε -οικολόγοι και επιστήμονες- εδώ και δεκαετίες, θα συνεχίσει να επιδεινώνεται, αν δεν μπει φρένο στην εξόρυξη και χρήση των ορυκτών καυσίμων.
Οταν τα μέσα ενημέρωσης όλων των κατηγοριών είναι ιμάντες μεταβίβασης της κυβερνητικής άποψης στους πολίτες, όλα είναι μια χαρά. Καλώς καμωμένα. Η κυβέρνηση, επειδή δεν είναι αχάριστη, ανταποδίδει. Βοηθάει με κρατική διαφήμιση, με χορηγίες, με τις λίστες και με ό,τι άλλο θα σκαρφιστεί προκειμένου να έχει υπό τον έλεγχό της το σύστημα ενημέρωσης και να το καθοδηγεί στην επιχείρηση χειραγώγησης του πλήθους.
Υπάρχουν τρία έργα που είναι συνώνυμα μιας σχεδόν ξεδιάντροπης αδιαφορίας του ελληνικού κράτους για τους κατοίκους της πρωτεύουσάς του: το πρώτο είναι η ανάπλαση του παραλιακού μετώπου του Φαληρικού Ορμου, το δεύτερο η κατασκευή ενός σύγχρονου τερματικού σταθμού ΚΤΕΛ στον Ελαιώνα και το τρίτο η αναβάθμιση του κεντρικού σιδηροδρομικού σταθμού της χώρας, του περίφημου «σταθμού Λαρίσης»· θα αρκούσε η επίσκεψη οποιουδήποτε Ελληνα πρωθυπουργού τα τελευταία 40 χρόνια στη σιδηροδρομική «βιτρίνα» της Αθήνας για να κοκκινίσει από ντροπή. Ή, για να σκεφτεί ότι τα Τέμπη ήταν απλά θέμα χρόνου. Οταν μια πρωτεύουσα χώρας που είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης από το 1981 συμβιβάζεται με αυτήν την εικόνα του κεντρικού της σταθμού όλα είναι πιθανά. Ακόμα και τα πλέον απίθανα.
Για να πούμε την αλήθεια, δεν είναι εύκολο να συνηθίσει κανείς, ιδιαίτερα «παραδοσιακός» αριστερός, όση καλή θέληση κι αν υποθέτει ότι έχει, τον βομβαρδισμό από φωτογραφίες, βίντεο, αναρτήσεις, δηλώσεις, συνεντεύξεις, εμφανίσεις του Στέφανου Κασσελάκη. Στον νέο κύκλο του ΣΥΡΙΖΑ, που ο πρόεδρός του ήδη χαράζει, δεσπόζουν το TikTok, το Facebook, το Χ, το Instagram, τα σόσιαλ. Και πρωταγωνιστούν μαζί με τον ίδιο στις όντως πυκνές πολιτικές περιοδείες του ο σύζυγός του, ο σκύλος τους, το νέο τους σπίτι στο Κολωνάκι, τα σχέδιά τους για δημιουργία οικογένειας, το αρχοντικό στις Σπέτσες και λοιπά.