Αν την ευθύνη για την χρεοκοπία και την πολυεπίπεδη κρίση της χώρας επωμίζονται τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα επί 45 έτη, την ευθύνη για το ότι την τελευταία πενταετία ο μεγάλος ασθενής είναι η θεσμική λειτουργία της Δημοκρατίας την φέρει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ασφυκτικός έλεγχος των ΜΜΕ. Υποβάθμιση του ρόλου και χειραγώγηση των Ανεξάρτητων αρχών. Ανεξέλεγκτη διαφθορά. Απ΄ ευθείας αναθέσεις και κλειστοί διαγωνισμοί. Υποκλοπές και παρακολουθήσεις. Ατροφική και ασθμαίνουσα Δικαιοσύνη. Βιώνουμε μία ΠΑΣΧΟΥΣΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!

Πιστεύω ότι η ελληνική κοινωνία χρειάζεται έναν ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ σοβαρό, σύγχρονο, αξιόπιστο και δυναμικό. Μια Αριστερά ευρωπαϊκή και οικολογική, δύναμη αλλαγής. Έναν ΣΥΡΙΖΑ των αξιών, του ήθους για των αγώνων της προοδευτικής παράταξης. Με σημείο αναφορά την παρακαταθήκη της κυβέρνησης της Αριστεράς, του Αλέξη Τσίπρα που κράτησε την κοινωνία και την Ελλάδα όρθια. Έξω από τα μνημόνια, με διεθνές κύρος, με θετικούς αναπτυξιακούς ρυθμούς.

Ο χειμώνας αλλάζει τις συνθήκες του πολέμου στην περιοχή αυτή της Ευρώπης. Αφενός, λόγω των εξαιρετικά χαμηλών θερμοκρασιών, υπάρχει μεγάλη καταπόνηση του στρατιωτικού προσωπικού. Αφετέρου, οι μεγάλοι όγκοι χιονιού, πάγου και λάσπης, εμποδίζουν την ομαλή δράση των τεθωρακισμένων. Οι μάχες από κοντά ουσιαστικά σταματούν. Την περίοδο εκείνη γίνονται κυρίως χτυπήματα από μακριά, αεροπορικά, πυραυλικά και βαρέος πυροβολικού.

Εν αρχή ην το γνωστικό κενό. Η μη καλή γνώση της χώρας, του διεθνούς περιβάλλοντος, του ίδιου του κόμματός του. Αυτό είναι το πρώτο διακριτικό γνώρισμα της ηγεσίας Κασσελάκη. Ετσι, ο ηγέτης που τόσο απρόσμενα βρέθηκε στην κορυφή έπεσε σε μια μάχη που θα μπορούσε –προκαλώντας ο ίδιος πρόωρη εκλογή ηγεσίας– να μη χάσει. Αυτή η έλλειψη εμπειρίας και γνώσεων συνόδευσε όλη την πορεία του. Σημάδεψε και την πτώση του.

Οι τιμές τροφίμων και άλλων ειδών λαϊκής κατανάλωσης ήταν συγκριτικά πολύ υψηλότερες απ΄ ό,τι στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ήδη πριν το κύμα ακρίβειας της τελευταίας διετίας. Διασφαλίσαμε αυτήν την πρωτιά με τις εν συνεχεία επιδόσεις του πληθωρισμού. Τον Αύγουστο, λένε τα τελευταία στοιχεία, στην Ευρωζώνη έπεσε στο 2,2% από 2,6% τον Ιούλιο, στη χώρα μας ανέβηκε στο 3,2% από 3% κι έτσι τρέχει με την τέταρτη μεγαλύτερη ταχύτητα μεταξύ των 20 της Ευρωζώνης. Μια μεγάλη αναδιανομή εισοδήματος εξελίσσεται σε βάρος της μισθωτής εργασίας και των μη εχόντων, υπέρ των εχόντων και του σπάταλου, μη φιλικού κράτους.

Για ζητήματα κρίνει αποφασιστικά το ίδιο το κόμμα, μέσω των καταστατικών του οργάνων. Ούτε ο δικαστής ούτε οι συνταγματολόγοι.

Πριν λίγες μέρες η Κεντρική Επιτροπή του Σύριζα προχώρησε σε μια πρωτοφανή, τουλάχιστον για τα ελληνικά δεδομένα, κίνηση: με μια πράξη κάθαρσης -νίκη της υγείας απέναντι σε μια ύπουλη αρρώστια- καθαίρεσε τον σχετικά πρόσφατα εκλεγμένο Πρόεδρο του κόμματος. Άνοιξε χώρο για καθαρό αέρα. Κάπως πήρε να ξεκαθαρίζει η μολυσμένη ατμόσφαιρα που το πολιτικό εκτόπλασμα που αναδείχθηκε Πρόεδρος του Σύριζα έφερε πρωτίστως στον Σύριζα, στην Αριστερά γενικότερα, αλλά, έμμεσα, και στο πολιτικό σύστημα συνολικά.

Η διχαστική ομιλία Κασσελάκη στην έναρξη των εργασιών της Κεντρικής Επιτροπής επιτάχυνε τις εξελίξεις, ενώ η κατάπτυστη δήλωσή του στο τέλος επιβεβαίωσε την ορθότητα της απόφασής μας.

Η υπερψήφιση της πρότασης μομφής σε βάρος του Στέφανου Κασσελάκη και η έκπτωσή του από τη θέση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία δεν ήταν τίποτα άλλο παρά το τελευταίο όπλο που είχε να επιστρατεύσει το κόμμα μας απέναντι στον κίνδυνο της οριστικής και αμετάκλητης απαξίωσής του.

Η Θουριγγία και η Σαξονία, στις οποίες έγιναν εκλογές, είναι δύο από τα 16 ομόσπονδα κρατίδια της Γερμανίας. Είναι μικρά σε πληθυσμό και ανήκαν στην παλιά Ανατολική Γερμανία. Στις περιοχές της πρώην Ανατολικής Γερμανίας υπάρχει μια ιδιαίτερη εκλογική συμπεριφορά. Είναι βέβαιο ότι δεν αντικατοπτρίζουν το σύνολο της Γερμανίας.

Από τα παραπάνω συνάγεται ότι δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι αυτές οι τοπικές εκλογές θα επηρεάσουν ριζικά την πολιτική ζωή στο Βερολίνο. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να ασχοληθούμε με τα αποτελέσματα, ούτε ότι πρέπει να υπάρξει εφησυχασμός.

Στην Ευρώπη το είχαμε όλοι, ίσως όσο ποτέ άλλοτε, ανάγκη, αυτό που μας πρόσφερε ο Μάριο Ντράγκι την περασμένη Δευτέρα.

Στις 400 σελίδες της έκθεσής του, εδώ, καταρχήν μας θύμισε τις αξίες στις οποίες θεμελιώθηκε και για τις οποίες αξίζει να υπάρχει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Μας παρουσίασε την κατάσταση και τη θέση της στον κόσμο, με το κουράγιο και με την ενάργεια σκέψης κάποιου που από κορυφαίες θέσεις την έχει υπηρετήσει. Επιστράτευσε τον ορθολογισμό για να διατυπώσει και υποστηρίξει ορισμένες ριζοσπαστικές προτάσεις που μας προσφέρουν τη δυνατότητα να ανταποκριθούμε στις σύγχρονες προκλήσεις.

Οι πρόσφατες εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ, έφεραν ξανά στη δημοσιότητα το καταστατικό του, με ερμηνείες, διαστρεβλώσεις, μπουρδολογίες και κυρίως επίδειξη και απόδειξη άγνοιας (!) από λίγους βουλευτές και μερικά στελέχη. Ξεχνούν όλοι αυτοί ότι το καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ (όπως αντίστοιχα κείμενα, συντάγματα κ.λπ.) βεβαίως και επιδέχονται ερμηνειών σε ορισμένα (πολύ λίγα) άρθρα αλλά στη συντριπτική του πλειοψηφία είναι σαφές, με συγκεκριμένες διαδικασίες, προβλέψεις κ.λπ. Σκοπός αυτού του κειμένου είναι να απαντήσει με επιχειρήματα στα διάφορα ερωτήματα και να συνεισφέρει στον αναγκαίο διάλογο

Μετά τη διπλή ήττα του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία στις εκλογές του 2023 ήταν σαφές ότι το κόμμα χρειαζόταν επανεκκίνηση. Ο πρόεδρός του Αλέξης Τσίπρας ανέλαβε την ευθύνη που του αναλογούσε και παραμέρισε για να τη διευκολύνει. Ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ στράφηκε σε ένα νέο, λαμπερό, εναλλακτικό ως προς τη σεξουαλική ετεροκανονικότητα πρόσωπο με εντολή την ανανέωση και την επανεκκίνηση του κόμματος με στόχο την εκ νέου διεκδίκηση της διακυβέρνησης της χώρας. Ο Στέφανος Κασσελάκης έπεισε την πλειοψηφία των μελών και των φίλων του ΣΥΡΙΖΑ ότι μπορούσε να αλλάξει το κόμμα και να νικήσει τον Μητσοτάκη.

Και εκεί ξεκίνησε μια μεγάλη περιπέτεια.

Πριν από περίπου έναν χρόνο εκλέχθηκε πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία ο Στέφανος Κασσελάκης. Δεν ήταν γνωστός τότε στη δημόσια σφαίρα, στην Αριστερά και στη χώρα, καθώς μόλις το 2023 ήρθε στην Ελλάδα και ασχολήθηκε με τα κοινά. Δεν ίδρυσε νέο κόμμα (κάτι που ο ίδιος ποτέ δεν κατάλαβε) αλλά εκλέχθηκε πρόεδρος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, σε μία καθ’ όλα δημοκρατική και απολύτως σεβαστή διαδικασία από τη βάση των μελών.