Μια νέα Τουρκία, με πυλώνες την προβολή ισχύος - όπως ερμηνεύεται η τοποθέτηση του Χακάν Φιντάν της ΜΙΤ στο υπουργείο Εξωτερικών - και τον οικονομικό ορθολογισμό -όπως ερμηνεύεται η τοποθέτηση του Μεχμέτ Σιμσέκ στο «τιμόνι» της οικονομίας – η σύνθεση του νέου υπουργικού συμβουλίου της Τουρκίας.

Ο Χακάν Φιντάν στο υπουργείο Εξωτερικών θεωρείται μια πολύ ιδιάζουσα επιλογή καθώς είναι ένας άνθρωπος που τα τελευταία χρόνια συμβολίζει την επέκταση της τουρκικής ισχύος σε περιοχές και σφαίρες επιρροής που ποτέ δεν είχε στο παρελθόν. Η επιλογή Φιντάν δείχνει ότι ο Τούρκος Πρόεδρος επιθυμεί να εντείνει την δραστήρια εξωτερική πολιτικής μιας Τουρκίας, που αυτοχαρακτηρίζεται πλέον ως μεγάλη διεθνής δύναμη.

Την περασμένη Δευτέρα, μία ημέρα μετά τις εκλογές, η Κ.Ε. του ΚΚΕ κατέληξε στην πρώτη αποτίμηση των εκλογικών αποτελεσμάτων, την οποία -όπως πάντα συμβαίνει- έδωσε στη δημοσιότητα. Για τα εκλογικά αποτελέσματα του κόμματος αναφέρεται μεταξύ άλλων:

«Η εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ με ποσοστό 7,23%, 425.000 ψήφους και 26 βουλευτές, άνοδος που έχει πανελλαδική γενική διάσταση, είναι το θετικό βήμα σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση, μέσα στον -κατά τα άλλα- σημερινό αρνητικό συσχετισμό.

Λίγες µόλις ημέρες μετά τον εκλογικό σεισμό της 21ης Μαΐου στην Ελλάδα, ήρθε η σειρά της Ισπανίας να κλονιστεί συθέμελα από τα αποτελέσματα των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών της, που εξανάγκασαν τον σοσιαλιστή πρωθυπουργό της χώρας, Πέδρο Σάντσεθ, να προκηρύξει πρόωρες βουλευτικές εκλογές για τα τέλη Ιουλίου. Οι εκλογές δεν κατέδειξαν μόνο υποχώρηση του σοσιαλιστικού PSOE και παράλληλα καθολική επικράτηση του δεξιού Λαϊκού Κόμματος (Partido Popular, PP), αλλά και ταυτόχρονη εδραίωση του ακροδεξιού Vox ως κρίσιμου πολιτικού πόλου στη χώρα.

Τα τελευταία εικοσιτετράωρα παίρνουμε μια πρώτη γεύση για το τι ακριβώς θα σημάνει η παντοδυναμία Μητσοτάκη. Το θριαμβευτικό αποτέλεσμα της ΝΔ την 21η Μάη οδήγησε στην παρόξυνση τριών κακώς κειμένων που χαρακτήρισαν τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη.

Το πρώτο είναι η επιβολή νεοφιλελεύθερων ιδεολογημάτων των οποίων οι υποσχέσεις έχουν διαψευστεί παντού στον κόσμο. Στην πρώτη τετραετία Μητσοτάκη αρκετά από αυτά τα ιδεολογήματα είχαν είχαν τεθεί σε αναστολή, αφού η ΕΕ προέκρινε την κρατική παρέμβαση για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης της πανδημίας. Τώρα επανακάμπτουν δριμύτερα

Είναι, άραγε, γεγονός πως η ελληνική οικονομία, από το 2021 και μετά, έχει εισέλθει σε μία μακροχρόνια πορεία δυναμικής ανάπτυξης, που θα έχει σαν αναπόφευκτο αποτέλεσμα την μετατροπή της, εντός ολίγων ετών, σε μία διαρθρωτικά άρτια, σύγχρονη, οικονομία; Αυτό, τουλάχιστον διατείνεται μία άποψη που διατυπώνεται ευρέως, με διάφορους τρόπους, τον τελευταίο καιρό. Άποψη, όμως, η οποία, κατά την γνώμη μας είναι, στην καλύτερη περίπτωση, αφελής και αβάσιμη, διότι παραγνωρίζει το μέγεθος της λειτουργικής δυσπλασίας της ελληνικής οικονομίας που προκύπτει, κυρίως, από το διαχρονικό παραγωγικό της πρόβλημα.

Καλά τα εισπρακτικά αποτελέσματα για τον ελληνικό τουρισμό το τρίμηνο τρέχοντος έτους, επίσης καλά τα αποτελέσματα για το 2022, με τα επίσημα στοιχεία να ανεβάζουν (για το οκτάμηνο) τις διεθνείς αφίξεις σε 19,12 εκατ. άτομα και τις εισπράξεις σε 12,75 δισ. ευρώ. Βέβαια, παράλληλα με την αύξηση του εισαγόμενου τουρισμού έχουμε και τον «εξαγόμενο» τουρισμό, που επίσης αυξάνεται, πράγμα που κάνει τους υπολογισμούς της «καθαρής ωφέλειας» εξαιρετικά πολύπλοκους.

Από την Ιταλία στην Ισπανία και από τη Σουηδία στη Φινλανδία η Κεντροαριστερά-Σοσιαλδημοκρατία αθροίζει τη μια ήττα μετά την άλλη.

Παρ’ όλο που οι εθνικές πολιτικές σκηνές έχουν την ιδιαιτερότητά τους, υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής.

Στην Ευρώπη του Συμφώνου Σταθερότητας δεν χωρά ούτε η πιο ήπια παραλλαγή κυβερνητικής διαχείρισης με στόχο την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής και την αναθέρμανση της οικονομίας μέσω της ενίσχυσης της ζήτησης.

Με αφορμή την Ημέρα της Ευρώπης στις 9 Μαΐου διαβάσαμε κοινότοπα άρθρα και αυτοαναφορικά διαγγέλματα για το μεγαλείο και τις αξίες της. «Αλμα προς το αύριο», «ενότητα και πίστη στις αρχές μας» και διάφορα άλλα τέτοια κοινότοπα, που, ο Στάλιν να μου το συγχωρέσει, θυμίζουν ανακοινώσεις του Σοβιετικού Κομμουνιστικού Κόμματος για την υπερκάλυψη των πενταετών πλάνων.

Αυτάρεσκα μηνύματα μιας «ελίτ» που αυτοθαυμάζεται για τα επιτεύγματά της και θεωρεί την εμφάνιση του εθνικολαϊκισμού αποτέλεσμα της ανοησίας και του ανορθολογισμού ορισμένων πολιτών και της δημαγωγίας κάποιων αριστερών και ακροδεξιών πολιτικών και όχι αποτέλεσμα της διεύρυνσης των κοινωνικών ανισοτήτων.

Το θρησκευόμενο αντιεμβολιαστικό κόμμα του Δημήτρη Νατσιού, «Νίκη», ήταν άγνωστο μέχρι πρότινος αλλά ο ιδρυτής του είναι γνωστός ιδιαίτερα στη Βόρεια Ελλάδα αλλά και στην Ήπειρο, στη Θράκη, στη Μαγνησία, στην Αχαΐα, στον Πειραιά και αλλού.

Η σταθερή παρουσία του προέδρου του, στο τηλεοπτικό κανάλι «4Ε» της κεντρικής Μακεδονίας ήταν η αρχή, αλλά η επαφή του με το Άγιο Όρος ήταν κάτι περισσότερο: Από εκεί αρχίζει η δικτύωσή του εκτός Μακεδονίας.

Στους τρεις μήνες αφότου ανέλαβε την εξουσία, ο νέος πρόεδρος της Κύπρου Νίκος Χριστοδουλίδης έθεσε προτεραιότητα την επανάληψη των συνομιλιών για το Κυπριακό. Σχεδόν 100 ημέρες μετά οι συνομιλητές του στον ΟΗΕ πασχίζουν να μιλήσουν μαζί του «τη γλώσσα του συγκεκριμένου», μήπως βρουν σημείο αφετηρίας. Προφανώς, δεν είναι αρκετό να λες γενικολογίες για «επανεκκίνηση από εκεί που μείναμε (στο Κραν Μοντανά)» ύστερα από 6 άγονα χρόνια.

Ενα από τα λάθη που διέπραξε ο Αλέξης Τσίπρας, λένε διάφοροι, είναι ότι δεν συντάχθηκε με τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ στο θέμα της απαγόρευσης του κόμματος Κασιδιάρη, αρνούμενος να ψηφίσει τη σχετική διάταξη.

Το πρόβλημα έγινε μεγαλύτερο, ισχυρίζονται, με τη δήλωσή του (παρεξηγήσιμη, λένε) ότι δεν πρέπει να αφήσουμε στην τύχη τους όσους και όσες ψήφισαν τη Χρυσή Αυγή γιατί δεν είναι όλοι(-ες) ναζιστές και φασίστες.

Το 1968, κατά τη διάρκεια του συνεδρίου των Δημοκρατικών στο Σικάγο των ΗΠΑ, η τοπική αστυνομία απάντησε με εξαιρετικώς βίαιο τρόπο εναντίον όσων –πρωτίστως νέων– διαδήλωναν κατά του πολέμου στο Βιετνάμ. Τότε πρωτοακούστηκε, ως σύνθημα, το «The whole world is watching»· «όλος ο κόσμος παρακολουθεί». Αυτό που δεν κατάλαβαν οι μεσήλικοι αρμόδιοι του δήμου ήταν πως η έλευση της τηλεόρασης και οι ζωντανές μεταδόσεις είχαν αλλάξει το επικοινωνιακό τοπίο. Η συμπεριφορά της αστυνομίας του Σικάγου ενίσχυσε το μήνυμα των διαδηλωτών. Οι κάμερες των τριών μεγάλων καναλιών έφυγαν από το συνέδριο και βγήκαν στους δρόμους, κι έτσι «όλος ο κόσμος παρακολουθούσε».