Μπορεί να μας σώσει ο αξιόλογος Λουκάς Παπαδήμος; Αυτό θα ήθελε και αυτό φαίνεται να ελπίζει ο μυθικός πια «μέσος Έλληνας». Εμπεδώθηκε χωρίς καμιά προσπάθεια η πεποίθηση ότι έχουμε να κάνουμε με ένα σοβαρό, καταρτισμένο και ικανό πρόσωπο που ο λόγος του ακούγεται με προσοχή εκεί όπου παίζεται η τύχη μας.

Ήταν από τους ανθρώπους που μέτρησαν σ’αυτό τον τόπο. Όχι πως ήταν «αλάνθαστος», σε άλλους συντρόφους του, που φυσικά τον καταδίκασαν,άφησε αυτό το θλιβερό «προνόμιο». Αλλά ήταν τόσο συχνά σοφός.

Ωραία λοιπόν...Η Ορθόδοξη Εκκλησία «που στάθηκε πάντα κοντά στον λαό» θα παραµείνει χώρια και µακριά από τις θυσίες του. Το κράτος θα συνεχίσει να µισθοδοτεί τον κλήρο της,περιλαµβανοµένων και όσων νέων θα προσληφθούν (κουβέντα, φυσικά,για απολύσεις...), αλλά δεν θα προχωρήσει σε καµία πραγµατική φορολόγηση της περιουσίας και των εσόδων της.

Ας υποθέσουµε ότι οι «αγανακτισµένοι» (δύστυχε Στεφάν Εσέλ, τι σου έµελλε να πάθεις στην Ελλάδα...) θριαµβεύουν, κυβέρνηση και τρόικα αποχωρούν από την Αθήνα µε το ίδιο ελικόπτερο, οι βουλευτές εξαφανίζονται. Και µετά, τι;

Κάποιος θα πρέπει να πληρώσει τους µισθούς και τις συντάξεις, ενώ χωρίς νέο δάνειο λεφτά δεν θα υπάρχουν.

Το ποδήλατο μπαίνει πια δυναμικά στη ζωή των πόλεων. Των ελληνικών πόλεων γιατί αλλού αυτοί ισχύει είτε από δεκαετίες (Ολλανδία για παράδειγμα) είτε από καιρό (Παρίσι). Από κάθε άποψη αυτό είναι καλό.

...

Ποια είναι η άποψη των συμπολιτών μας αυτών για τους ιδιαίτερα φονικούς βομβαρδισμούς και τις σφαγές του Καντάφι εναντίον των εξεγερμένων συμπατριωτών του και φυσικά όσων αμάχων βρέθηκαν στη λάθος τοποθεσία; Ο ίδιος ο Καντάφι δεν δίστασε από την πρώτη στιγμή να πει την αλήθεια, δηλαδή ότι θα σφάξει όποιον βρεθεί στον δρόμο του.

Η κυβέρνηση -όλοι πια το βλέπουμε- δεν ξέρει τί να κάνει με τους μετανάστες απεργούς πείνας του «Μεγάρου Υπατία» που οι μισοί νοσηλεύονται ήδη και ορισμένοι κινδυνεύουν να πεθάνουν. Πολλοί πιστεύουν ότι λόγω «περιρρέουσας ατμόσφαιρας» αν υπάρξει ένας νεκρός θα καεί η Αθήνα. Ολες οι προσπάθειες για μια συμβιβαστική λύση έχουν αποτύχει.

Η Αθήνα, όπως και μερικές άλλες πόλεις, αλλά όχι οι περισσότερες ξένες πρωτεύουσες, έχει έναν δημοτικό ραδιοσταθμό, τον 9,84. Τον έχουν ακουστά πολλοί, λόγω ιστορίας. Τον ακούνε όμως ελάχιστοι. Τα τεράστια έξοδά του τα πληρώνουν ωστόσο όλοι οι Αθηναίοι, αλλά όχι φυσικά και οι δημότες των άλλων δήμων του Λεκανοπεδίου.

Κανένας δεν γνωρίζει ακόμη πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα στις αραβικές χώρες και ίσως και στο Ιράν. Ολοι γνωρίζουμε όμως ποιοι επαναστάτησαν και γιατί. Και είναι σημαντικό να το επαναλάβουμε: όπως στη δεκαετία του ’90 με τα Βαλκάνια, πολλαπλασιάζονται εδώ οι λανθασμένες ερμηνείες και οι λανθασμένες αντιδράσεις.

Ενα από τα κυριότερα χαρακτηριστικά των περισσότερων πολιτών αυτής της χώρας είναι η συνεχής προβολή του αδιαπραγμάτευτου πατριωτισμού τους. Βέβαια ο πατριωτισμός αυτός περιορίζεται στην ανέξοδη κουβέντα. Μόλις θίγονται επιμέρους συμφέροντα εξαφανίζεται.

Η αμερικανική Ακροδεξιά έχει βάλει στο στόχαστρό της τους Δημοκρατικούς που στηρίζουν τις πολιτικές του προέδρου Ομπάμα. Η ανεκδιήγητη Σάρα Πέιλιν έχει μάλιστα από τον περασμένο Μάρτη δημοσιεύσει κατάλογο και χάρτη προγραφών. Στον κατάλογο αυτόν περιλαμβάνεται και η Γκάμπριελ Γκίφορντς, μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων, που στις πρόσφατες εκλογές κατάφερε να κερδίσει στην Αριζόνα.

...Κάθε δεύτερη ημέρα οι εργάτες καθαριότητας του Δήμου της Αθήνας ή οι εργάτες του ΧΥΤΑ απεργούν εναλλάξ (υποσχόμενοι και συνέχεια) για να καταλάβουμε προφανώς δύο πράγματα: ότι ο Κακλαμάνης και οι δικοί του μάς τιμωρούν γιατί δεν τους ψηφίσαμε· και την ανάγκη να τελειώνουμε το συστηματικά παραβατικό λόμπι της «καθαριότητας» που ιδρύθηκε από «δικά τους παιδιά» (αφισοκολλητές) επί Εβερτ και συνεχίζει απτόητο το έργο του. Γιατί το αφήνουν;