Αρθογράφος: Λουκάς Τσούκαλης - Σελίδα: 1
Η Ευρώπη πήρε μεγάλες, ιστορικές αποφάσεις σε μια διάσκεψη κορυφής που κράτησε τέσσερις ολόκληρες μέρες. Ο μαραθώνιος των συσκέψεων που δοκιμάζουν συχνά τις αντοχές των συμμετεχόντων ήταν αυτήν τη φορά πιο εξαντλητικός από ποτέ άλλοτε. Σε μια Ενωση 27 χωρών, όπου όλες οι μεγάλες αποφάσεις παίρνονται με ομοφωνία και κάθε πρωθυπουργός, καγκελάριος ή πρόεδρος είναι υπόλογος στο δικό του Κοινοβούλιο και την κοινή γνώμη, το περίεργο δεν είναι ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται με τόση δυσκολία και καθυστέρηση, αλλά απλώς και μόνον ότι παίρνονται αν και όχι πάντα.
Στο φύλλο του περασμένου Σαββατοκύριακου, ο Γιάννης Πρετεντέρης με συμπεριέλαβε στον κατάλογο των ενδοτικών, μαζί με τους Νίκο Μουζέλη και Χρήστο Ροζάκη. Αυτοί δηλαδή που σύμφωνα με τη δική του κρίση είναι έτοιμοι να τα δώσουν όλα στην Τουρκία του Ερντογάν ξεκινώντας από το Καστελλόριζο. Εκανε και τις σχετικές συγκρίσεις με τον ενδοτισμό των Γάλλων «πουρκουάδων» προς τον Χίτλερ, πρόσθεσε και λίγο Περικλή για να δέσει το γλυκό.
Πώς χειρίζεσαι έναν γείτονα που αισθάνεται ισχυρός, που θέλει να διαφεντεύει στην ευρύτερη περιοχή και διεκδικεί κομμάτι από αυτό που θεωρείς εσύ δικό σου οικόπεδο; Εχεις διάφορες επιλογές: σηκώνεις ψηλούς φράκτες, αναζητάς φίλους και προστάτες στη γειτονιά και απέξω, ετοιμάζεις προσφυγή στα δικαστήρια. Το ιδανικό θα ήταν να τα κάνεις όλα αυτά μαζί. Και να κρατάς την ψυχραιμία σου προσπαθώντας ταυτόχρονα να καταλάβεις ποια είναι τα ισχυρά όπλα του γείτονα και ποιες οι αδυναμίες του, ώστε να μπορέσεις να τον αντιμετωπίσεις αποτελεσματικά. Υπάρχει βεβαίως και η ενστικτώδης αντίδραση, να ξεκινήσεις δηλαδή μαζί του έναν καβγά – και όπου βγει.
Η ευρωπαϊκή κρίση είναι ταυτόχρονα κρίση τραπεζική και κρίση δημόσιου χρέους. Οσο περνάει ο καιρός το πρόβλημα οξύνεται γιατί χάνεται η εμπιστοσύνη των περιβόητων αγορών στην ικανότητα της πολιτικής εξουσίας να επιβάλει μια βιώσιμη λύση. Οπως γνωρίζουμε, το ευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα έχει τους δικούς του, εξαιρετικά αργούς ρυθμούς.
Λουκάς Τσούκαλης, Η Καθημερινή της Κυριακής, 31/07/2011
Με αφορμή την ευρωπαϊκή σύνοδο της 21ης Ιουλίου, προτείνω επτά γενικά συμπέρασματα-μαθήματα που ίσως φανούν χρήσιμα για την περαιτέρω αντιμετώπιση της κρίσης.
Πρώτο μάθημα, για όσους βιάστηκαν να ξεγράψουν την Ευρώπη. Συνεχίζει μεν να βρίσκεται ένα-δυο βήματα πίσω από τις εξελίξεις στις περιβόητες αγορές, αλλά μπορεί ακόμη να παίρνει αποφάσεις που θεωρούνταν αδιανόητες μέχρι πρόσφατα.
Λουκάς Τσούκαλης, Το Βήμα της Κυριακής, 16/01/2011
Δεν έχει η χώρα μας μεγάλη παράδοση στον διάλογο ούτε και στην ανοχή (πόσω μάλλον στον σεβασμό) για τη διαφορετική άποψη. Η νεοελληνική Ιστορία περιλαμβάνει μεγάλες περιόδους εθνικών διχασμών και εμφυλίων συγκρούσεων. Χώρα της υπερβολής, της μοναδικής αλήθειας και του απόλυτου.
Λουκάς Τσούκαλης, Η Καθημερινή της Κυριακής, 14/03/2010
Σε ένα δύσκολο σταυροδρόμι βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα. Ολοένα και περισσότεροι αντιλαμβάνονται ότι η κρίση αφορά τη λειτουργία του κράτους, συμπεριφορές και νοοτροπίες όσων διαχειρίζονται τα κοινά, βασικά χαρακτηριστικά του μοντέλου οικονομικής ανάπτυξης της χώρας, καθώς και τις κυρίαρχες αξίες σε μια κοινωνία κατακερματισμένη.
Λουκάς Τσούκαλης, Η Καθημερινή της Κυριακής, 23/08/2009
Γιατί τα πολιτικά μας κόμματα συναγωνίζονται σε υποσχέσεις και παροχές, ενώ γνωρίζουν ότι το δημοσιονομικό έλλειμμα χτυπάει κόκκινο; Γιατί μιλάνε συνεχώς για πάταξη της φοροδιαφυγής, όπως και της εισφοροδιαφυγής, αλλά αποφεύγουν συστηματικά να θίξουν οργανωμένα συμφέροντα και επώνυμους φοροκλέπτες;
Σύμφωνα με ένα σύνθετο δείκτη ανάπτυξης που χρησιμοποιεί ο ΟΗΕ και μετράει βιοτικό επίπεδο, μακροζωία και μόρφωση, η Ελλάδα βρίσκεται στην 24η θέση παγκοσμίως. Με άλλα λόγια, κατατάσσεται στην ομάδα των πλέον προηγμένων χωρών του πλανήτη, ελάχιστες θέσεις πιο κάτω από χώρες όπως η Ιταλία, η Γερμανία και το Ισραήλ.
Η θεραπεία απαιτεί ίσως έναν ανανεωμένο λόγο και ένα νέο ευρωπαϊκό όραμα
Zήσαμε στην Ευρώπη μια ειρηνική επανάσταση τα τελευταία περίπου εξήντα χρόνια, μια επανάσταση που άλλαξε ριζικά την οικονομική και πολιτική τάξη πραγμάτων στη Γηραιά Ηπειρο. Δεν έχει ιστορικό προηγούμενο, ούτε και μπορεί να συγκριθεί με όσα συμβαίνουν στα υπόλοιπα μέρη του πλανήτη σήμερα.
