Η συζήτηση για το «κόμμα» επανέρχεται σταθερά από καιρό σε καιρό στους κύκλους της κριτικής πολιτικής θεωρίας, αλλά και στην τρέχουσα δημόσια συζήτηση.

Ο λόγος είναι ότι το «κόμμα», αυτή η θεμελιώδης θεσμική μορφή πολιτικής αντιπροσώπευσης των κοινωνικών τάξεων και ομάδων, βρίσκεται σε βαθιά κρίση.

Ενα από τα βασικότερα συμπεράσματα των τραγωδιών που έζησε και ζει η χώρα τα τελευταία χρόνια είναι ότι το σύστημα διαχείρισης έκτακτων αναγκών, η περίφημη «Πολιτική Προστασία», έχει κλείσει τον κύκλο του.

Απαιτείται ριζική ανασυγκρότηση, προκειμένου να είναι ικανό να ανταποκριθεί αποτελεσματικά στις νέες προκλήσεις που φέρνουν τόσο τα φαινόμενα της κλιματικής αλλαγής όσο και οι νέες και αναδυόμενες απειλές φυσικών φαινομένων.

Ποιος είναι ο συντομότερος δρόμος για τη διάλυση της δημόσιας διοίκησης; Μα το να σταματήσουν πλήρως οι προσλήψεις μόνιμου προσωπικού. Ο,τι ακριβώς γίνεται τους τελευταίους 18 μήνες στο σύστημα Υγείας, στα σχολεία και τα Πανεπιστήμια, στο κοινωνικό κράτος. Η πολιτική της νεοφιλελεύθερης Δεξιάς δεν έχει στόχο την ενίσχυση του μόνιμου ανθρώπινου δυναμικού στο Δημόσιο. Εχει πολιτική τις περιστασιακές θέσεις ορισμένου χρόνου και ορισμένου έργου – και αυτήν την πολιτική εφαρμόζει με συνέπεια τους τελευταίους 18 μήνες.

Με την απλή αναλογική, είναι μια τεράστια ευκαιρία να τεθεί σε δημόσιο διάλογο ένα σχέδιο δημοκρατικής προοδευτικής διακυβέρνησης στα κόμματα της ευρύτερης Αριστεράς και Κεντροαριστεράς.

Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στην Α΄ Αθήνας σχολιάζει τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων που φέρνουν τη Ν.Δ. σε θέση ισχύος απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, τονίζοντας ότι ναι μεν αυτή η υπεροχή είναι φυσιολογική, ωστόσο έχει και το συστατικό στοιχείο της υπερβολής. Θεωρεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να φοβάται τις εκλογές, εάν αυτές γίνουν, αντιθέτως, εκτιμά ότι η κυβέρνηση είναι αυτή που θα έχει το πρόβλημα να πείσει τον κόσμο.

Ας ξεκινήσουμε από ένα βασικό αξίωμα της πολιτικής επιστήμης και της εκλογικής ανάλυσης: δεν είναι ο (εκάστοτε) εκλογικός νόμος αυτός που καθορίζει τους εκλογικούς συσχετισμούς ή την περίφημη «κυβερνησιμότητα». Το αντίστροφο είναι που ισχύει. Ο εκλογικός νόμος είναι το αποκρυστάλλωμα των κοινωνικών διεργασιών και των εκλογικών τους εκφράσεων.