Θα ήθελα να αρχίσω με ορισμένες, αναγκαίες κατά τη γνώμη μου, προκαταρκτικές επισημάνσεις:

Κάθε δημοκράτης, και βέβαια κάθε αριστερός, δεν μπορεί παρά να διαφωνεί έντονα και να αποδοκιμάζει τον αυταρχισμό και δεσποτισμό της διακυβέρνησης Ερντογάν. Τις βάναυσες διώξεις διαφωνούντων, την ουσιαστική φίμωση του Τύπου, την αποκλειστικά κατασταλτική αντιμετώπιση του κουρδικού προβλήματος, την επιδιωκόμενη θέση εκτός νόμου του κόμματος HDP.

Ενα κύμα εθνικού ναρκισσισμού σαρώνει τη χώρα μας μετά το επεισόδιο Δένδια - Τσαβούσογλου. Δημοσιογράφοι, διεθνολόγοι και κόμματα επικροτούν: επιτέλους, κάποιος «τους τα είπε χύμα», οι τουρκικές προκλήσεις δεν έμειναν αναπάντητες. Ας παραδειγματιστούν και οι Ευρωπαίοι εταίροι που τόσον καιρό χαϊδεύουν τον Ερντογάν. Η Ελλάδα έδειξε τον δρόμο. Μπράβο, Νίκο.

Ας μου επιτραπεί να παρέμβω και εγώ στη συζήτηση για τους εορτασμούς της περασμένης εβδομάδας για τα 200χρονα της Επανάστασης.

Θα αρχίσω με μία εξομολόγηση. Σε αντίθεση με πολλούς φίλους και συντρόφους, δεν έχω αντανακλαστικά κατά των στρατιωτικών παρελάσεων και των εμβατηρίων. Μεγάλωσα πριν από τη δικτατορία και σε συντηρητικό περιβάλλον. Οι παρελάσεις μού άρεσαν, τις αναπαριστούσα με τα στρατιωτάκια μου. Οι φανφαρονισμοί της χούντας και η προσχώρηση στον κομμουνισμό δεν έσβησαν εντελώς τις παιδικές αναμνήσεις.

Η έναρξη των διερευνητικών συνομιλιών με την Τουρκία αποτελεί καλή είδηση. Πρώτον, γιατί, όπως είπε ο πρωθυπουργός, «σταματήσαμε να παίζουμε τις κουμπάρες» -και τις κουμπάρες για το διάλογο παίζαμε κυρίως εμείς. Δεύτερον, επειδή ενόσω διεξάγεται διάλογος παραμερίζονται τα σενάρια στρατιωτικής αντιπαράθεσης και κυρώσεων. Τρίτον, επειδή η σοβαρότητα του Παύλου Αποστολίδη εμπνέει κάποια αισιοδοξία πως το παιχνίδι της κουμπάρας δεν μετατέθηκε απλά στις διερευνητικές, ενώ διακρίνουμε και κάποια δειλά ανοίγματα στο λόγο του πρωθυπουργού.

Οι υπουργοί της ΕΕ συζητούν μεθαύριο (8/12) για πολλοστή φορά την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Βόρεια Μακεδονία και την Αλβανία. Αν η Βουλγαρία δεν άρει το βέτο της, η Βόρεια Μακεδονία θα δει να φράζεται και πάλι ο δρόμος της προς την Ευρώπη. Μια τέτοια εξέλιξη θα επέφερε βαρύ πλήγμα στις δημοκρατικές δυνάμεις της γειτονικής χώρας, θα έπληττε δε σοβαρά την ευρωπαϊκή πορεία ολόκληρων των Δυτικών Βαλκανίων και τη σταθερότητα στην περιοχή.

Όσον αφορά στην ουσία του ζητήματος: Δεν είμαι οπαδός της απόλυτης, χωρίς όρια ελευθερίας της έκφρασης

Αυτές τις μέρες η Ελλάδα γέμισε θιασώτες της ελευθερίας της έκφρασης και της κοσμικότητας, υπερασπιστές του “Charlie Hebdo” και της πολιτικής Μακρόν, του «ευρωπαϊκού τρόπου ζωής».

«Η κόκκινη γραμμή είναι η εθνική κυριαρχία, και όταν λέμε εθνική κυριαρχία εννοούμε αυτονοήτως τα εθνικά χωρικά ύδατα τα οποία σήμερα είναι προσδιορισμένα στα έξι ναυτικά μίλια […]. Οι εύκολοι λεονταρισμοί για την επέκταση μονομερώς στα 12 μίλια που αποτελεί ένα δικαίωμα της ελληνικής Πολιτείας και το οποίο θα ασκήσει σε χρόνο τον οποίο η ίδια θα επιλέξει, δεν είναι ένα θέμα το οποίο μπορεί να τεθεί εν θερμώ» (Γιώργος Γεραπετρίτης, Alpha 14/10).

Στη Μόρια εξελίσσεται μια ανθρωπιστική τραγωδία. 13.000 κατατρεγμένοι συνάνθρωποί μας με 4.000 παιδιά, πρόσφυγες από χώρες όπου βασιλεύουν ο πόλεμος και η ένδεια, ύστερα από μήνες ή χρόνια παραμονής σε ένα κολαστήριο, βρίσκονται τώρα χωρίς στέγη, χωρίς υπάρχοντα, συχνά χωρίς φαγητό, περιφέρονται σαν την άδικη κατάρα περικυκλωμένοι από ΜΑΤ και εξαγριωμένους ντόπιους, με τον κορωνοϊό να κυκλοφορεί πιο ελεύθερα από τους ίδιους.

Η απόσυρση του «Ορούτς Ρέις» γεννά σε κάθε λογικό άνθρωπο ανακούφιση. Εχουμε μια σαφή κίνηση αποκλιμάκωσης. Το ενδεχόμενο θερμού επεισοδίου απομακρύνεται. Και, μολονότι δεν γνωρίζουμε το σχετικό παρασκήνιο και τι συμφώνησαν οι δύο πλευρές, είναι εύλογο να υποθέσουμε πως η απόσυρση αποτελεί μέρος ευρύτερης διαδικασίας με στόχο τον διάλογο. Η διπλωματία φαίνεται να νικά.

«Είσαι μάγκας» ήταν το συγχαρητήριο μήνυμα, με «υψηλό συμβολισμό» (και υψηλό πολιτιστικό επίπεδο), του υπουργού Αμυνας προς τον κυβερνήτη της φρεγάτας «Λήμνος» για το επεισόδιο «επακούμβησης» με τουρκικό πολεμικό. Την επομένη τα ΜΜΕ πλημμύρισαν με μια φωτογραφία που δημοσιοποίησε το ΥΕΘΑ και δείχνει τη ρωγμή 3 ή 7 μέτρων που υπέστη το «Κεμάλ Ρέις», το οποίο χρειαζόταν επειγόντως μείζονα επισκευή. Λίγο αργότερα εμφάνισαν και οι Τούρκοι φωτογραφία με τη φρεγάτα τους, χωρίς ούτε γρατζουνιά, να συνοδεύει το σεισμογραφικό.

Είναι πια φανερό πως η υπογραφή της ελληνο-αιγυπτιακής συμφωνίας για την ΑΟΖ πυροδότησε μια νέα επικίνδυνη ελληνο-τουρκική κρίση. Ας ελπίσουμε πως και αυτή τη φορά θα αποφευχθούν τα χειρότερα, με την αυτοσυγκράτηση των δύο πλευρών και την παρέμβαση τρίτων. Διερωτάται όμως κανείς γιατί έπρεπε να προχωρήσουμε σε αυτή την κίνηση τώρα.
Η τουρκική αντίδραση ήταν απολύτως προβλέψιμη. Ασχετα από τον νόμιμο ή όχι χαρακτήρα της, η ελληνο-αιγυπτιακή συμφωνία αποτελεί προκλητική ενέργεια κατά της Τουρκίας, σε μια στιγμή που εμείς και η Αγκυρα, με τη βοήθεια της Γερμανίας, οδεύαμε προς το τραπέζι των διαπραγματεύσεων.