Οι προβλέψεις των ειδικών επί της πανδημίας δείχνουν κάποιο φως στην άκρη του τούνελ: η COVID-19 δεν θα μας απαλλάξει της παρουσίας της αλλά, εφόσον δεν ξεφυτρώσει κάποια παραλλαγή με πιο επικίνδυνες μεταλλάξεις, θα μείνει ενδημική ασθένεια – όχι ως πανδημία.

Η κ. Λαγκάρντ είπε ότι δεν θα επιτρέψει παιγνίδια με τα ελληνικά ομόλογα και ανακοίνωσε μέτρα που μας διασφαλίζουν χαμηλό κόστος δανεισμού και μετά τον Μάρτιο 2002, όταν θα λήξει το έκτακτο πρόγραμμα (ΡΕΡΡ) που κατ’ εξαίρεση είχε συμπεριλάβει την Ελλάδα. 

Όταν ρίχνεις στην οικονομία σχεδόν 43 δισ. ευρώ, με προγράμματα κρατικής στήριξης που αντιστοιχούν στο 25% του ΑΕΠ, και το ΑΕΠ αναπληρώνει τις απώλειές του κατά 13,4%, ε, δεν είναι σοβαρός λόγος για να ενθουσιάζεσαι -νομίζω. Είναι θετικό ότι η οικονομία επανέρχεται σχεδόν εκεί που ήταν το 2019, αλλ’ αυτό συμβαίνει λόγω των 43 δισ., της αύξησης ιδιωτικής και δημόσιας κατανάλωσης και της κατασκευής νέων κατοικιών, και με παράλληλη εκτίναξη του εξωτερικού ισοζυγίου:

Είτε γίνουν το 2022 είτε το 2023, η προοπτική των εκλογών άρχισε να επηρεάζει κοινωνικές και πολιτικές συμπεριφορές.

Hδη, μέσα στο κυβερνητικό μπλοκ κάτι σαλεύει. Βουλευτές δηλώνουν ότι δεν θα συνεχίσουν να υπερψηφίζουν νομοσχέδια εφόσον οι αρμόδιοι υπουργοί συνεχίσουν να τους αγνοούν, υπουργοί διαμηνύουν ότι δεν πρόκειται να ανεχθούν το «επιτελικό κράτος» να συνεχίσει να τους αγνοεί, «μύρισε εκλογές» και όλοι δοκιμάζουν τα περιθώρια να βρεθούν σε καλύτερη θέση για να εξυπηρετήσουν την εκλογική πελατεία.

Δύο εξελίξεις έρχονται να υπενθυμίσουν πόσο εύθραυστη είναι η δημοσιονομική κατάσταση και πόσο ευάλωτη είναι η ανάκαμψη από μια λαθεμένη πολιτική διαχείρισης της πανδημίας.

Μία είναι το πάγωμα όλων των δημοσίων έργων. Επειδή υποτιμήθηκε ο ρυθμός εκτέλεσης των έργων και, κυρίως, επειδή μοιράστηκαν περισσότερα από όσα είχαν προϋπολογιστεί με αφορμή την κρίση και τις καταστροφές από πυρκαγιές, πλημμύρες κλπ, ο προϋπολογισμός δημοσίων επενδύσεων 8,3 δισ. ευρώ έχει τελειώσει εδώ και λίγες βδομάδες κι η ρευστότητα κόπηκε.

Προχτές, ένας μεγάλος εκδοτικός οίκος, ο οίκος Springer, κυκλοφόρησε ένα ασυνήθιστο βιβλίο. Θέμα, οι μαζικές αντιδράσεις και διαμαρτυρίες που ξεσπάνε παγκοσμίως
στο άνοιγμα του 21ου αιώνα (World Protests: A Study of Key Protest Issues in the 21st Century). Γράφτηκε με στόχο να ακούσουν, να καταλάβουν και να δράσουν αναλόγως οι ανά
τον κόσμο πολιτικές ηγεσίες. Στο βιβλίο αναλύονται 2.809 εκδηλώσεις μαζικής διαμαρτυρίας στην 15ετία 2006-2020, σε 101 χώρες όπου ζει το 93% του ανθρώπινου πληθυσμού.

Μπορεί κανείς να προσποιείται ότι ζούμε στον καλύτερο δυνατό κόσμο, τις καλύτερες ημέρες. Αλλά, ο εφησυχασμός δεν θα βγει σε καλό. Μπορεί, παράδειγμα, να επαναπαύεται ότι το οικονομικό πρόβλημα οσονούπω θα λυθεί, γιατί στα λίγα επόμενα χρόνια θα μπουν στο ελληνικό τραπέζι περίπου 110 δισ. ευρώ, από το Ταμείο Ανάκαμψης (Τ.Α.), το ΕΣΠΑ, την Κοινή Αγροτική Πολιτική και τη σχετική ιδιωτική συμμετοχή.

Είναι αλήθεια ότι τα επιτόκια ήταν/διατηρούνται ακόμα πολύ χαμηλά, τα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης πλημμύρισαν τις αγορές με φτηνό χρήμα, η ευρωπαϊκή δημοσιονομική πειθαρχία έχει χαλαρώσει και η συζήτηση για την τύχη της δεν θα αρχίσει, πραγματικά, πριν γίνουν και οι γαλλικές εκλογές, τον Μάιο.