Αν –χτύπα ξύλο– σε έναν μήνα ξεσπάσει πυρκαγιά στο υπόλοιπο, άκαυτο, κομμάτι της Αττικής θα είμαστε έτοιμοι να την αντιμετωπίσουμε καλύτερα; Είδατε να έχει καθαρίσει η αυτοδιοίκηση τις ντάνες ξεραμένα κλαδιά από τη Μήδεια; Να τρέχουν ν’ ανοίξουν αντιπυρικές ζώνες και δασικούς δρόμους τα δασαρχεία; Μήπως επέτρεψαν τον καθαρισμό των οικοπέδων από επικίνδυνα πεύκα ή μήπως άρχισαν να αραιώνουν τα δάση, όπου είναι 300 ή 500 πεύκα ανά στρέμμα αντί για 30 που θα ’πρεπε να είναι η μέγιστη πυκνότητα;

Σε συνθήκες κλιματικής κρίσης, τα ακραία καιρικά φαινόμενα αλληλοσυνδέονται κι αλληλοεπιδρούν, καθένα τροφοδοτεί κι ενδυναμώνει το άλλο, οι καταστροφές που προξένησε το ένα γίνονται ευνοϊκό πεδίο για τη μεγέθυνση των καταστροφών που θα επιφέρει το επόμενο, πυκνώνει η αλληλοδιαδοχή τους σε πολύ συντομότερο χρόνο, ελαχιστοποιούνται τα περιθώρια επούλωσης όσων πληγών καθένα ανοίγει.

Ισως το υπουργείο Οικονομικών είναι το πιο συγκρατημένο όσον αφορά την πρόβλεψη μεγέθυνσης της ελληνικής οικονομίας φέτος, 3,6%. Ακόμη και η συγκρατημένη Τράπεζα της Ελλάδας βλέπει 4,2% φέτος και αναθεώρησε προς τα πάνω την πρόβλεψή της για το 2022, στο 5,3%. Ενα θέμα είναι ότι, σε μια οικονομία όπου ο τουρισμός είναι σχεδόν μονοκαλλιέργεια, η μεγέθυνση εξαρτάται έντονα από τα τουριστικά έσοδα. Αυτά, από 18 δισ. το 2019 και 4,3 δισ. πέρυσι, προβλέπεται να κυμανθούν στα 5,5-6 δισ. ευρώ φέτος, αισθητά χαμηλότερα από τα 8 δισ. των αρχικών προβλέψεων. Δεύτερο θέμα είναι η σταθερότητα της μεγέθυνσης.

Τη Δευτέρα, ο διάδοχος της Αγκελα Μέρκελ στην ηγεσία των Γερμανών Χριστιανοδημοκρατών και εκ των διεκδικητών της γερμανικής καγκελαρίας στις εκλογές του Σεπτεμβρίου, Αρμιν Λάσετ, μίλησε στους Financial Times με τη φωνή του Σόιμπλε: «Ναι» στην περαιτέρω ενοποίηση της Ευρώπης, αλλά «ναι» και στα κριτήρια του Μάαστριχτ (ποια χώρα, άραγε, τα πληροί σήμερα;..) και, το σοβαρότερο, «όχι» στην αμοιβαιοποίηση χρέους.

Το πιο καλό νέο δεν ήταν τόσο το ύψος του ευρωπαϊκού προγράμματος ανάκαμψης. Τα περίπου 800 δισ. ναι μεν είναι το μεγαλύτερο ευρωπαϊκό πρόγραμμα από την εποχή του σχεδίου Μάρσαλ, αλλά είναι μικρό αναλογικά, π.χ., με το αντίστοιχο αμερικανικό. Το πιο σπουδαίο νέο ήταν ότι έγινε ένα βήμα αμοιβαιοποίησης του χρέους: Πρώτη φορά ανοιχτά διακηρύσσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ότι δανείζεται από τις αγορές και επιμερίζει το προϊόν του δανεισμού στα κράτη-μέλη και, μάλιστα, όχι ανάλογα με το μέγεθος της οικονομίας τους, αλλά λαμβάνοντας υπόψη και τις καταστροφές που υπέστη καθένα από την πανδημία και τις ανάγκες που έχει.

Δύο συζητήσεις έχουν ανοίξει εξαιτίας της νέας οικονομικής πολιτικής του Μπάιντεν. Μία για τον πληθωρισμό, ιδιαίτερα μετά το 5% του Μαΐου – η μεγαλύτερη αύξησή του εδώ και 13 χρόνια. Κάποιοι ανησυχούν γιατί από τότε που ξέσπασε η πανδημία το αμερικανικό κράτος έχει διαθέσει σχεδόν 6 τρισ. δολ. για να στηρίξει νοικοκυριά, κοινωνικές δομές και επιχειρήσεις.

Είμαστε εν μέσω πανδημίας, αλλά η εισβολή του καλοκαιριού, μαζί με την άρση των περιοριστικών μέτρων και τους εμβολιασμούς, κάνει ενέσεις τονωτικές στην εμπιστοσύνη και στην αισιοδοξία – που, και τα δύο, είχαν φτάσει στο ναδίρ. Και καθώς μαζί με όλο τον κόσμο ανιχνεύουμε δρόμους και ψηλαφητά βαδίζουμε προς τις νέες κανονικότητες, σιγά σιγά αλλάζει και η δημόσια ατζέντα και τα θέματα της οικονομίας και της απασχόλησης σκαρφαλώνουν στην κλίμακα ενδιαφέροντος.