Κάποιοι συνωμότησαν εναντίον της ελληνικής οικονομίας; Ζούμε ημέρες μεγάλης αναταραχής σε όλες τις αγορές. Πριν από την ασταθή αντίδραση της Παρασκευής, η Wall Street βίωσε τη χειρότερη εβδομάδα του τελευταίου 7μήνου, σημειώνοντας πτώση επί πέντε συνεχείς συνεδριάσεις, ενισχύοντας την πτώση των χρηματιστηρίων σε Ασία και Ευρώπη με αποτέλεσμα οι παγκόσμιοι χρηματιστηριακοί δείκτες να πέσουν σε χαμηλό 8 μηνών. Προφανής αιτία, η αντίδραση των κεφαλαίων στην προοπτική περαιτέρω ανόδου των αμερικανικών επιτοκίων και η προσπάθεια προσαρμογής τους στο νέο περιβάλλον, που ώθησε τις αποδόσεις των αμερικανικών ομολόγων σε υψηλό 7ετίας, στο 3,26%.

Στο σκάνδαλο Folli Follie υπάρχουν ενδιαφέρουσες πινελιές, όπως ότι ορκωτός εκτιμητής ήταν το ίδιο πρόσωπο σταθερά επί μία 25ετία περίπου. Ή, άλλη, ότι πρόεδρος της επιτροπής ελέγχου της εταιρείας είχε τοποθετηθεί ένας ηλικιωμένος κύριος, στενός συγγενής, εξαιρετικός γνώστης της οδοντιατρικής αλλά μάλλον όχι της λογιστικής. Υπάρχουν και γραφικές πινελιές, όπως ότι η Ε&Υ (η οποία εκλήθη να ελέγξει την εταιρική χρήση του 2017…) είχε χρίσει τον διευθύνοντα σύμβουλο της Folli σε «Επιχειρηματία της Χρονιάς», το 2015.

Το πρόβλημα υπήρχε, υπάρχει και, το χειρότερο, διογκώνεται. Δεν ενδημεί μόνο στην Ελλάδα, αλλά στην Ελλάδα έχει δραματικές διαστάσεις και θα λάβει ακόμη δραματικότερες αν δεν αναληφθεί συστηματική δράση για την αντιμετώπισή του. Το περιέγραψε την Πέμπτη, μιλώντας σε σχετική ημερίδα, ο πρόεδρος του ΣΕΒ Θ. Φέσσας:
Το παράδοξο είναι –είπε σε μια αποστροφή της ομιλίας του– να υπάρχουν ένα εκατομμύριο άνεργοι που δεν μπορούν να βρουν εργασία και, ταυτόχρονα, το 60% των μελών του ΣΕΒ να δυσκολεύεται να καλύψει κενές θέσεις εργασίας, εξαιτίας της έλλειψης προσωπικών, επαγγελματικών και τεχνικών δεξιοτήτων.

Οχι μόνο είναι σημαντική επιτυχία η ολοκλήρωση της ομολογιακής έκδοσης της Alpha Bank, την Πέμπτη, αλλά δείχνει τον δρόμο και σε άλλους. Αυτή η ομολογιακή έκδοση ήταν μεγαλύτερης διάρκειας από δύο άλλες που προηγήθηκαν (ήταν για 5ετία αντί για 3ετία…), έτυχε ευρείας αποδοχής (ζητούσε 500 εκατ. και της προσφέρθηκαν λίγο κάτω από 2,5 δισ. ευρώ), είχε αναλογικά χαμηλότερη απόδοση (2,75%) και, τέλος, ήταν έτσι δομημένη ώστε να καταστεί άμεσα επιλέξιμη από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα εφόσον η χώρα περιληφθεί στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (QE).

Μιλώντας στην παρουσίαση του πολύ ενδιαφέροντος και χρήσιμου συλλογικού τόμου «Κατανοώντας την ελληνική κρίση», ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών κ. Γ. Χουλιαράκης, μεταξύ άλλων επανέλαβε μία εκτίμηση και απηύθυνε μία προειδοποίηση – κατά τη γνώμη μου και οι δύο είναι σημαντικές.

Η εκτίμηση: Την κρίση δεν την έφεραν τα μνημόνια, αλλά η κρίση έφερε τα μνημόνια και, μάλιστα, χωρίς αυτά η χρεοκοπία θα ήταν σίγουρη, η δημοσιονομική προσαρμογή ασύγκριτα βιαιότερη και η έξοδος της χώρας από την Ευρωζώνη βεβαία. Φρέσκαρε έτσι τη μνήμη όλων, υπενθυμίζοντας ότι το 2010 η Ελλάδα κατάφερε να συνάψει το μνημόνιο και έτσι, χάρη σε αυτό, να αποφύγει την ολοσχερή καταστροφή, σε μια εποχή, μάλιστα, που οι ευρωπαϊκές συνθήκες απαγόρευαν ολωσδιόλου τη διάσωση κράτους- μέλους της Ευρωζώνης.

Η μείωση του ποσοστού της ανεργίας τον Οκτώβριο δείχνει κάτι (ως τάση) αλλά δεν λέει πολλά πράγματα αυτή καθαυτή. Γιατί, η μείωση του αριθμού των καταμετρούμενων ανέργων προκύπτει και από την «εξαγωγή» ανέργων (περισσότεροι από 400.000 νέοι έχουν αναζητήσει την ευκαιρία μιας δημιουργικής ζωής εκτός της ελληνικής επικράτειας…) και από τους ευρωπαϊκούς κανόνες και τα κριτήρια με τα οποία οι στατιστικές υπηρεσίες μετρούν και (παγίως) υποτιμούν τον πραγματικό αριθμό των ανέργων.

Τον Αύγουστο η Ελλάδα θα βγει από το μνημόνιο. Το μείζον θέμα είναι η επόμενη ημέρα.

Θα τελεί η χώρα υπό επιτήρηση ή –όπως κορυφαίοι κυβερνητικοί παράγοντες διαλαλούν– θα «ανοίξουν οι κάνουλες»; Είναι βέβαιο ότι θα τελεί υπό επιτήρηση και, μάλιστα, ιδιαίτερα αυστηρή, πολύ αυστηρότερη από εκείνη που γίνεται στις άλλες χώρες που βγήκαν από μνημόνια, αυστηρότερη από εκείνην που ούτως ή άλλως θα ίσχυε μέχρι να αποπληρωθεί το 75% του χρέους που αναλάβαμε. Για αρκετούς λόγους: Γιατί η Ελλάδα έχει πάρει πολύ περισσότερα χρήματα από τις άλλες χώρες.

Από την αρχή της κρίσης, όταν οι διεθνείς αγορές αρνήθηκαν να συνεχίσουν να μας δανείζουν και υποχρεωθήκαμε να μπούμε σε πρόγραμμα, το πρώτο μνημόνιο, η Ελλάδα είχε αναλάβει μεταξύ των άλλων υποχρεώσεων και την ακόλουθη: Να καταρτίσει δικό της εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο. Δεν την υλοποίησε. Την ίδια, πάλι, υποχρέωση ανέλαβε με το τρέχον, τρίτο μνημόνιο: Οφειλε να έχει καταρτίσει εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο και μάλιστα με προθεσμία τον Μάρτιο 2016. Ούτε αυτή υλοποιήθηκε. Οπως εξελίσσονται τα πράγματα, είναι πιθανό να βγούμε από το μνημόνιο και η μόνη δέσμευση που αναλάβαμε και δεν υλοποιήσαμε να είναι αυτή: Οτι, δηλαδή, δεν καταρτίσαμε δικό μας σχέδιο για τη χώρα μας…