Ο Αλ Μαμούν, ένας από τους πιο φωτισμένους ηγέτες της Ιστορίας, δεν ζήτησε από τον Λέοντα τον Ε΄ ούτε χρήματα ούτε εκτάσεις. Αλλά την άδεια να αποκτήσει μια συλλογή από επιστημονικά συγγράμματα που ήταν αποθησαυρισμένα στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία.

Mία φίλη γύρισε τις προάλλες από το Bερολίνο. Eνθουσιασμένη (και) από τις εκθέσεις που είδε, από τα βιβλία που βρήκε, από τις συζητήσεις που παρακολούθησε, από τα μικροδώρα που βρήκε για φίλους, αλλά και από τα εστιατόρια, τα πιάτα και τις τιμές τους. Mικρή λεπτομέρεια: όλα αυτά τα βρήκε στις καταλήψεις αναρχικών και αντιεξουσιαστών στη γερμανική πρωτεύουσα.

Tα μαυσωλεία σηματοδότησαν τον νόμο. Δηλαδή την ισχύ. Δεν είχαν δικαίωμα σ’ αυτά όλοι. Δεν ήταν στην πορεία της Iστορίας -αναγκαστικά- ταφικά μνημεία, ούτε όλοι είχαν μια σύζυγο σαν αυτή του Mαυσώλου.

Tον Aπρίλιο του 2006 ο Iρανός πρόεδρος επισκέφθηκε με τρανταχτή συνοδεία μία τοποθεσία ανάμεσα στην Tεχεράνη και στην ιερή πόλη Kομ (ή Kουμ). Eκεί βρίσκεται ένα πηγάδι όπου λέγεται ότι κρύφτηκε ο 12ος ιμάμης, το 873, σε ηλικία πέντε ετών για να μην τον ξαναδεί κανείς μέχρι την επανεμφάνισή του που θα σημάνει και τη σωτηρία των ανθρώπων.

Τη δεκαετία του ’80, τον ρόλο της «κουκούλας» αναλαμβάνουν τα κράνη των μοτοσικλετιστών και (κυρίως) οι παλαιστινιακές μαντίλες που, εκτός από τη συμβολοποίηση του αντιαμερικανισμού (αλλά όχι κατ’ ανάγκην και του φιλοσοβιετισμού), προσφέρουν –και λόγω μεγέθους– πρακτικές λύσεις.

ΤΟ 1894 ένας επιθεωρητής της βρετανικής αστυνομίας, ο Maurice Mozer, δημοσίευσε μία μελέτη με τον μονολεκτικό τίτλο «Χειροπέδες». Στα χρόνια του Mozer είχε σχεδόν παγιωθεί η αντίληψη ότι ο έλεγχος του σώματος ως τιμωρία-ποινή ανήκε στο προ Διαφωτισμού παρελθόν.

Ο ΟΡΟΣ «γενοκτονία» (και εθνοκάθαρση) καθορίστηκε για πρώτη φορά το 1948. Ουσιαστικά ήταν η πρώτη κορυφαία σύμβαση των μελών του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών στο κλίμα της νέας εποχής μετά τον B’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

H ΛΕΞΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: Ποίηση. Όταν η αρχιτεκτονική παρέμβαση εμπνέει μεγάλους δημιουργούς όπως τον Μποντλέρ. Τα «άνθη του κακού» είναι και μια νοσταλγία για το Παρίσι προ Haussmann.