Αν θέλουμε να μάθουμε την βαρύτητα που έχει διαχρονικά για την Γερμανία η σχέση της με τη Ρωσία, δεν έχουμε παρά να ανατρέξουμε στις σχετικές τοποθετήσεις όλων των μεταπολεμικών καγκελαρίων της χώρας, μετά την αποχώρηση τους από την εξουσία.

Οι πρόσφατες δηλώσεις της Μέρκελ είναι μια παρέμβαση, ώστε η προσάρτηση των τεσσάρων κατεχόμενων επαρχιών της ανατολικής Ουκρανίας στην Ρωσία, να μην οδηγήσει στο κλείσιμο όλων των διαύλων επικοινωνίας με το Κρεμλίνο.

Στις αρχές Σεπτεμβρίου σημειώθηκαν στο Ηνωμένο Βασίλειο βίαιες κοινωνικές διαμαρτυρίες για την ακρίβεια, με κύριο χαρακτηριστικό τον αχειραγώγητο από κόμματα και συνδικάτα χαρακτήρα τους.

Το θέμα σκιάστηκε από τον μιντιακό κουρνιαχτό του θανάτου και της κηδείας της βασίλισσας Ελισάβετ.

Ακολούθησε μια δεύτερη μετά τις διαμαρτυρίες μομφή στην Τρας, αυτή των αγορών, οι οποίες προφανώς προεξοφλούν ότι η οικονομική της πολιτική οδηγεί τη χώρα σε αχαρτογράφητη περιοχή.

Η Δύση θέλει να καταστρέψει τη Ρωσία όπως κατέστρεψε τη Σοβιετική Ενωση, επισήμανε ο Πούτιν στο χθεσινό τηλεοπτικό του διάγγελμα.

Πέραν της αυτονόητης θέσης ότι τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα, όπως η διάλυση της ΕΣΣΔ, δεν ερμηνεύονται με θεωρίες συνωμοσίας, η τοποθέτηση του Πούτιν αξίζει προσοχή.

Η μετασοβιετική Ρωσία είναι όπως η ΕΣΣΔ ένα πολυεθνικό κράτος όπου οι τοπικοί εθνικισμοί, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την Τσετσενία αλλά και άλλες περιοχές στον Βόρειο Καύκασο και στη Σιβηρία, είναι ενεργές ή δυνητικές εστίες αποσχιστικού αναβρασμού.

Σήμερα συμπληρώνονται πέντε μήνες από την έναρξη της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, στις 23 Φεβρουαρίου.

Ολοι περίμεναν έναν πόλεμο ημερών, έναν Βlitzkrieg, με τα ερωτήματα να αφορούν τη σύντομη διάρκεια του, αν θα έχει διάρκεια ημερών ή εβδομάδων.

Μέχρι στιγμής η ρωσική προέλαση είναι αργή και σταθερή, ενώ και οι δύο πλευρές έχουν αποφύγει κινήσεις που θα μπορούσαν να προκαλέσουν περαιτέρω κλιμάκωση της σύγκρουσης, όπως ο βομβαρδισμός στόχων εντός της ρωσικής επικράτειας ή ο βομβαρδισμός ΝΑΤΟϊκών εφοδιοπομπών στα σύνορα Πολωνίας - Ουκρανίας.

Με εξαίρεση τη Φινλανδία και τη Σουηδία που λόγω γεωγραφικής εγγύτητας με τη Ρωσία εγκατέλειψαν την ουδετερότητα για το ΝΑΤΟ, αυτό που κυριαρχεί σχεδόν πέντε μήνες μετά την εισβολή στην Ουκρανία δεν είναι η συσπείρωση γύρω από τη Δύση αλλά η τάση χειραφέτησης, μόνιμης και σταθερής, μέχρι τώρα παραδοσιακών συμμάχων των ΗΠΑ.

Πέντε μήνες μετά την εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία τρεις παραδοσιακοί σύμμαχοι των ΗΠΑ στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία και η Τουρκία, διαπραγματεύονται την ένταξή τους στην ομάδα BRICS.

Εάν προσεγγίσουμε τις σχέσεις της Τουρκίας του Ερντογάν με τη Δύση με τα δεδομένα που είχαν διαμορφωθεί πριν από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, τότε θα επιβεβαιώσουμε για μία ακόμη φορά ότι η Τουρκία έχει εξελιχθεί σε μόνιμη παρενόχληση των ΗΠΑ και της Ε.Ε. καθώς επιμένει σε μια δική της εθνική περιφερειακή ατζέντα που πολύ συχνά συγκρούεται με τα ζωτικά συμφέροντα των εταίρων της.

Από το 1984 όταν ο Μιτεράν διόρισε πρωθυπουργό τον Φαμπιούς, η Αριστερά και η Δεξιά στη Γαλλία παρουσίαζαν στους ψηφοφόρους δύο εναλλακτικές πορείες προς μία κατεύθυνση, το τέλος του Γαλλικού Μοντέλου ή της Γαλλικής Εξαίρεσης ή του τελευταίου Γαλατικού Χωριού του Αστερίξ, όπως απαξιωτικά προσέγγιζαν τη Γαλλία οι Αγγλοσάξονες.

Ενα σχόλιο του ΒΒC συμπυκνώνει το στίγμα του Πολέμου στην Ουκρανία, σχεδόν τέσσερις μήνες μετά την εισβολή της Ρωσίας.

Η ρωσική εισβολή αντιμετωπίστηκε στην αρχή ως πόλεμος- αστραπή, με πρώτο σταθμό την περικύκλωση και την κατάληψη του Κιέβου. Στη συνέχεια, όταν η Μόσχα ανακοίνωσε ότι επικεντρώνει την προσπάθειά της στο Ντόνμπας, πολλοί προέβλεψαν μεγάλες μάχες, σαν αυτές του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, μια αναφορά που παρέπεμπε σχεδόν αυτόματα στο Στάλινγκραντ και στο Κουρσκ.

Για δεύτερη φορά μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία οι ΗΠΑ οριοθετούν ξεκάθαρα την εμπλοκή τους στο πλευρό του Κιέβου.

«Δεν θα στείλω στην Ουκρανία κάτι που να μπορεί να πλήξει τη Ρωσία» δήλωσε προχθές ο Μπάιντεν, αναφερόμενος στο αίτημα του Κιέβου για πυραυλικά συστήματα μέσου βεληνεκούς.

Στην αρχή της σύγκρουσης, η Πολωνία πρότεινε την παραχώρηση στην Ουκρανία μαχητικών αεροσκαφών σοβιετικής κατασκευής, μια πρόταση που απορρίφθηκε χωρίς περιστροφές από την Ουάσινγκτον.

Η ομιλία Πούτιν ήταν τελικά ένας πανηγυρικός ρουτίνας και όχι μια εξαγγελία κλιμάκωσης της σύγκρουσης στην Ουκρανία.

Ετσι οι στόχοι του Κρεμλίνου στην «Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση» στην Ουκρανία παραμένουν ασαφείς με ένα πλήθος ερμηνειών και παρερμηνειών να τις συσκοτίζει μάλλον παρά να τις ανιχνεύει.

Οι ειρηνευτικές συνομιλίες των ΗΠΑ στο Βιετνάμ άρχισαν την άνοιξη του 1968 και τελείωσαν τον Ιανουάριο του 1973. Έτσι, το πεδίο της μάχης και το τραπέζι των διαπραγματεύσεων είχαν για πέντε χρόνια σχέση συγκοινωνούντων δοχείων. Επί πέντε χρόνια οι ΗΠΑ και το Βόρειο Βιετνάμ διαπραγματεύονταν, με τον πόλεμο όχι απλά να συνεχίζεται αλλά και, κατά περιόδους, να εντείνεται.

Οι ασκήσεις ευρείας κλίμακας μιας μεγάλης δύναμης, για να αξιολογηθούν ως επιτυχείς, θα πρέπει σε κάθε λεπτομέρειά τους να μοιάζουν με πρόβα πολέμου.

Με άλλα λόγια, η εικόνα που καταγράφεται από την αντίπαλη πλευρά, με δορυφορικές φωτογραφίες ή με υποκλοπές των τηλεπικοινωνιών, είναι ίδια είτε πρόκειται για ασκήσεις είτε για προετοιμασία εισβολής.