- Κατ’ αρχήν συμφωνώ απολύτως με την δήλωση του Φ. Κουβέλη ότι το θέμα πρέπει να κριθεί στον κατάλληλο χρόνο. Να μην παίζουμε με την Προεδρική εκλογή πολιτικά παιχνίδια. Έχω υποστηρίξει και το επαναλαμβάνω ότι η παρούσα Βουλή πρέπει να εκλέξει με ευρύτερες συναινέσεις, Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Επίσης έχω δηλώσει ότι ο Φ. Κουβέλης μπορεί να είναι το πρόσωπο που θα συγκεντρώσει τις απαιτούμενες συναινέσεις. Αρα είναι σαφές τι θέλω να ψηφίσω. Σε κάθε περίπτωση θα κινηθώ σε συνεννόηση και με τους συναδέλφους μου βουλευτές της ΔΗΜΑΡ.

Η ΔΗΜΑΡ πλέον βαδίζει έχοντας στο εσωτερικό της δυο ομάδες με αντίθετους πολιτικούς προσανατολισμούς. Μπορεί να προχωρήσει διχασμένη προς τις εκλογές;

Σπύρος Λυκούδης: H Δημοκρατική Αριστερά δεν έχει στο εσωτερικό της δύο ομάδες. Έχει τρείς. Από τη διαδικασία του Συνεδρίου προέκυψε μια πλαστή, ψευδής κατάσταση η οποία αποτυπώθηκε σε μια επίσης ψευδή εικόνα στη φάση της εκλογής της νέας Κεντρικής Επιτροπής. Εμφανίστηκε ότι δήθεν υπάρχει μια συγκεκριμένη πλειοψηφία και μια συγκεκριμένη μειοψηφία πάνω στις θέσεις του Συνεδρίου.

Αυτό συνέβη γιατί μια διαμορφωμένη από καιρό ομάδα στελεχών, το «Αριστερό Δίκτυο», ενσωματώθηκε στη «λίστα» της Κεντρικής Επιτροπής που υποστήριξε η περί τον Πρόεδρο πλειοψηφία, παρά τη σαφή αντίθεσή τους στις βασικές κατευθύνσεις που περιλάμβαναν οι θέσεις του Συνεδρίου.

Το δεύτερο Συνέδριο της ΔΗΜΑΡ σε λίγες μέρες είναι μία ευκαιρία για τη διαμόρφωση με σαφήνεια του πολιτικού στίγματος του κόμματος μας και επίσης μία ευκαιρία για την αποσαφήνιση του προσανατολισμού και των επιδιώξεων μας στην επόμενη περίοδο. Το Συνέδριο πραγματοποιείται μετά από απίστευτα ελάχιστο χρόνο προσυνεδριακών διαδικασιών. 25 όλες κι όλες μέρες και χωρίς ουσιαστικά δημόσιο προσυνεδριακό διάλογο, κατάκτηση δεδομένη στα καθ’ ημάς Συνέδρια.

Διαφώνησα με σημεία του κειμένου των Θέσεων για το Συνέδριο.
Στον Πρόεδρό μας αναφέρθηκα μόνο για να δηλώσω τη στήριξή μου σ’ αυτόν. Θεωρώ τον Φώτη Κουβέλη πολιτικό κεφάλαιο για τη χώρα και τη ΔΗΜΑΡ. Τελεία και παύλα. Δεν υπάρχει σύγκρουση, λοιπόν, αλλά ζωντανός διάλογος μπροστά στην κοινωνία, όπως σε όλες τις προσυνεδριακές διαδικασίες των κομμάτων.
Προσωπικά εκτιμώ ότι οι αποκλεισμοί από τη συζήτηση για την Κεντροαριστερά μας παγιδεύουν σε αδιέξοδο. Και γι΄αυτό διαφωνώ. Κατά αρχήν για λόγους αρχής. Δεν αποκλείεις κανέναν εκ των προτέρων.
Επιπροσθέτως, με εξαίρεση τη ΔΗΜΑΡ και απειροελάχιστα πρόσωπα, όλοι οι άλλοι δυνάμει συνομιλητές μας για τη δημιουργία του τρίτου πόλου υπήρξαν κάποτε ΠΑΣΟΚ. Πολλοί σε κορυφαίες θέσεις και επί πελατειακού και επί μνημονιακού ΠΑΣΟΚ.

-Μιλώντας στην πρόσφατη Κεντρική Επιτροπή καταστήσατε με σαφήνεια τη διαφωνία σας με τις επιλογές του Φώτη Κουβέλη, κάνοντας λόγο για «αποθέωση των αντιφάσεων», τον οποίο πάντως με έμφαση τονίσατε ότι στηρίζετε. Στήριξη βασισμένη στην αποδόμηση πως μπορεί να υπάρξει;

Διαφώνησα με εκτιμήσεις και επιλογές του Σχεδίου Θέσεων για το Συνέδριο και όχι με τον Φώτη Κουβέλη. Κακώς προσωποποιείται η διαφωνία μου. Καταλαβαίνω την δημοσιογραφική ανάγκη για εύκολη, γρήγορη και σχετικά απλή μετάδοση της πολιτικής είδησης, αλλά τι να κάνουμε, σε Συνέδριο βαδίζουμε και πολιτικές θέσεις κρίνουμε. Με δεδομένες τις απόψεις μου, είπα και ξαναλέω ότι ο Φώτης Κουβέλης ως πολιτικό κεφάλαιο για το κόμμα μου και για τον τόπο είχε και έχει την απόλυτη στήριξή μου.

...Οι παρεμβάσεις κοινωνικών δυνάμεων για την ανασυγκρότηση του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού ας μην εξαντλούνται στην έκκληση προς τις πολιτικές ηγεσίες. Ας επιχειρηθεί να αποκτήσει η προσπάθεια χαρακτηριστικά που δεν έχουν οι κομματικές επετηρίδες και οι κατά παραγγελία συλλογικότητες. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει δυναμισμό μεγαλύτερο από παλαιότερες κινήσεις καθώς είναι δεδομένη η ανάγκη των πολιτών για έναν αξιόπιστο σύνδεσμο ανάμεσα στην αξιοσύνη και στην αξιοπιστία, ανάμεσα στην ανιδιοτέλεια των προσώπων και στην αποτελεσματικότητα των ασκούμενων πολιτικών.

Τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες η ΔΗΜΑΡ θα μπορούσε να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ σε κυβερνητικό επίπεδο προσδιορίζει ο γραμματέας της Κ.Ε ΔΗΜΑΡ Σπύρος Λυκούδης. Προτάσσει τη διαμόρφωση μιας προγραμματικής συμφωνίας με χρονοδιαγράμματα και στόχους και την εγκατάλειψη από τον ΣΥΡΙΖΑ προσανατολισμών και πολιτικών πρακτικών ξένων προς τη σκέψη της ΔΗΜΑΡ. Δεν το θεωρεί εφικτό για την ώρα, αλλά και δεν το αποκλείει -κάτι ενδιαφέρον δεδομένου ότι ο Σπ. Λυκούδης δεν ανήκει στους αριστερόστροφους του κόμματός του.

Στη Δημοκρατική Αριστερά συζητούμε για ένα νέο κοινωνικό - πολιτικό συμβόλαιο, όχι για ένα συγκυριακό πολιτικό άθροισμα. Αρα το ζήτημα δεν είναι αντικείμενο πολιτικής γεωγραφίας ούτε βέβαια καλούμαστε ν’ ανακαλύψουμε πάλι τον τροχό. Προσωπικά προκρίνω τον όρο δημοκρατικός σοσιαλισμός, γιατί στην Ελλάδα υπήρξε πάντα μια σύγχυση στον χαρακτηρισμό των πολιτικών χώρων.

«Μεγάλη ελπίδα» χαρακτηρίζει ο Σπύρος Λυκούδης, βουλευτής Επικρατείας και γραμματέας της ΔΗΜΑΡ, τις επαφές που γίνονται από το κόμμα του με αποχωρήσαντα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και άλλα πολιτικά πρόσωπα, για τη συγκρότηση ενός διευρυμένου πόλου του δημοκρατικού σοσιαλισμού.

«Αν δεν θες να κάνεις κάτι, φτιάξε μια επιτροπή», συνήθιζε να λέει ο Γεώργιος Παπανδρέου. Η ρήση του θα μπορούσε να αφορά όσα συμβαίνουν τελευταία στον ευρύτερο χώρο του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Μια σειρά από επιτροπές φτιάχνονται και ξαναφτιάχνονται, αυτοακυρώνονται πριν ξεκινήσουν, συζητήσεις επί συζητήσεων γίνονται σε σπίτια και ταβέρνες, άρθρα περί Κεντροαριστεράς γεμίζουν σελίδες στον Τύπο και στο Διαδίκτυο.

1. Οι πρώτες δημοσκοπήσεις μετά την έξοδο της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση δείχνουν ότι δεν είχε θετική υποδοχή αυτή η απόφαση. Είναι έτσι;

Πράγματι, οι πρώτες δημοσκοπήσεις δεν είναι ενθαρρυντικές. Η απόφαση αποχώρησης της Δημοκρατικής Αριστεράς από την κυβέρνηση δεν έγινε εν αιθρία, λειτούργησε όμως ως κεραυνός για πολύ κόσμο. Περισσότερο δε για τον κόσμο που μας παρακολουθεί, ο οποίος είναι κριτικός, δεν αρέσκεται στο «πίστευε και μη ερεύνα» και δεν δίνει λευκές επιταγές.

Βρισκόμαστε σε κρίσιμο πολιτικό σημείο. Πιστεύω ότι θα πρυτανεύσει η πολιτική υπευθυνότητα. Η δική μας εκτίμηση είναι ότι οι πολίτες που επικροτούν -επικροτούν, όχι ανέχονται- τα ήθη και τις συμπεριφορές της μισαλλοδοξίας της Χ.Α. έλκονται περισσότερο από τον επιθετικό δυναμισμό του στόχου της αποδόμησης των πάντων και από μια ψυχολογία αγελαίας υποταγής. Επιπροσθέτως, στην πλειοψηφία τους εντυπωσιάζονται και παραπλανώνται από έναν ακτιβισμό που συχνά εμφανίζεται και μ’ ένα δήθεν ανθρωπιστικό πρόσωπο, όπως η διανομή τροφίμων ή η βοήθεια σε ηλικιωμένους. Αλλά ξέρουμε καλά ότι ρατσιστικός ανθρωπισμός είναι ιστορικό διεθνές ανέκδοτο. Υπάρχει, λοιπόν, πολιτική δύναμη πλην Χρυσής Αυγής που επιδιώκει να αλιεύσει ψήφους σε τέτοιο ακροατήριο, αυτοδιασυρόμενη βεβαίως; Δεν το πιστεύω.