Τις τελευταίες εβδομάδες, στην τηλεόραση και το Διαδίκτυο παρακολουθήσαμε την επιδείνωση του καιρού με trendy shelfies, με εξωτικές φωτογραφίες από αποκλεισμένα νησιά και παγωμένες λίμνες, με εκδρομικές μπότες και αυτοσχέδια έλκηθρα. Τα μετεωρολογικά δελτία εξέδωσαν ερμηνευτικές εγκυκλίους για το τι σημαίνει «προγνωστική περίοδος», ενώ παράλληλα οι προβλέψεις για τον «ιστορικό χιονιά» έδωσαν τροφή σε σχόλια για αδικαίωτες προσδοκίες αλλά και σε εκκλήσεις για άμεση βοήθεια. Σε μια χώρα που έχει συνηθίσει να ζει με ένα μακρύ ζεστό καλοκαίρι, το χιόνι έγινε ξαφνικά το απόλυτο άλλοθι για να βγουν στην επιφάνεια όχι μόνο οι κλιματικές αλλαγές αλλά και ένα κοινωνικό κλίμα, που αναζητούσε ενόχους για τα πάντα.

...Κανείς δεν ισχυρίζεται βέβαια ότι στην Ελλάδα έχει σήμερα καταργηθεί η ελευθερία της έκφρασης. Από την άλλη, θα ήταν αφελές να αγνοήσει κανείς ότι κάποιοι, από καιροσκοπισμό, πολιτική ανασφάλεια ή ιδεολογικές αγκυλώσεις απεργάζονται τον περιορισμό της. Ανήκει σε όλους μας, πολίτες, δικαστές και κρατικούς λειτουργούς, ο καθένας από τη θέση του, να κρατήσει ψηλά τη σημαία της ελευθερίας της έκφρασης.

Ο Πρωθυπουργός συνιστά να µη διαβάζουν εφηµερίδες οι πολίτες για να διατηρήσουν την ψυχική τους υγεία! Ο εκλεκτός συνεταίρος του... ψεκάζει µε µηνύσεις όποιον διανοηθεί να σχολιάσει τις κραυγές και τις κυβιστήσεις του. Δηµοσιογράφοι και µέσα ενηµέρωσης στοχοποιούνται για ό,τι συµβαίνει σε αυτή την ταλαίπωρη χώρα.

Σήμερα εκδικάζεται η αγωγή του προέδρου των ΑΝΕΛ και συγκυβερνήτη του ΣΥΡΙΖΑ Πάνου Καμμένου κατά του Ανδρέα Πετρουλάκη. Θα ήμασταν υποκριτές αν δηλώναμε ότι η αγωγή του Υπουργού Άμυνας κατά του γελοιογράφου και αρθρογράφου για άρθρο του στο Protagon, μας εκπλήσσει. Δεν μας εκπλήσσει καθόλου. Αντιθέτως, αποτελεί φυσική συνέπεια μιας πορείας, η οποία αποκρυσταλλώθηκε, εδώ και δυο χρόνια, στη συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ.

Η αγωγή του κ. Καμμένου για αυτό το άρθρο δεν είναι μόνο πρόβλημα δικό του και του τρόπου με τον οποίο πολιτεύεται. Δεν είναι πρόβλημα μόνο μίας εθνικολαϊκιστικής σκέψης και πρακτικής. Θα λέγαμε ακόμα ότι δεν είναι μόνο μία αντίληψη ενάντια στο δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου. Είναι όλα αυτά, αλλά κυρίως είναι ένα μήνυμα εκφοβισμού του αντιπάλου, ένα μήνυμα απειλής για την δημοκρατία που όταν κυριαρχούν αυτά τα χαρακτηριστικά είναι μία “αδύναμη” δημοκρατία. Μπροστά σ’ αυτήν την απειλή δεν δικαιούται κανείς να αδιαφορεί. Εμείς είμαστε σταθερά στο πλευρό της ελευθερίας του τύπου, της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης και της δημοκρατίας.

Ο Τσίπρας είναι εξουσιομανής με τεράστια, εγκληματικά λάθη. Το πρώτο μεγάλο λάθος του ήταν η η αντίληψη του ότι θα έσκιζε τα μνημόνια. Το δεύτερο, το ότι έκανε συνεταίρους του τους Ανεξάρτητους Έλληνες, ένα κόμμα ακροδεξιό και γελοίο. Το επόμενο, το ότι έκανε υπουργό οικονομικών τον Βαρουφάκη κι άφησε ανεξέλεγκτους τους Σκουρλέτηδες και τις Βαλαβάνιδες να συνεχίζουν στα συντρίμμια ενός χρεοκοπημένου κράτους τις διάφορες ανόητες θεωρίες του περί μη ιδιωτικοποιήσεων και παροχής 13ης σύνταξης. Μετά έκανε το περίφημο δημοψήφισμα, μια τρύπα στο νερό. Αν φεύγαμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση θα γινόμασταν για πενήντα χρόνια Αφρική και θα παλεύαμε άλλα τόσα για να ξαναγίνουμε Βαλκάνια. Η καταστροφή που θα συντελείτο θα ήταν ανυπολόγιστη, πέρα από κάθε φαντασία.

Θεωρώντας ότι η δίκη αυτή στρέφεται κατά της ελευθερίας του τύπου και της ελεύθερης έκφρασης των ιδεών, στεκόμαστε δίπλα στον Ανδρέα Πετρουλάκη. Συνυπογράφουμε το άρθρο του για το οποίο οδηγείται ενώπιον του δικαστηρίου και το αναδημοσιεύουμε.

H συμμετοχή του κ. Καρατζαφέρη στην κυβέρνηση Παπαδήμου ήταν κάρφος στο μάτι των κομμάτων που τη στήριξαν. Ουδέποτε ξέπλυναν την ντροπή εκείνη, κυρίως το ΠΑΣΟΚ, αλλά και η ΔΗΜΑΡ αργότερα, που υποχρεώθηκε να συγκυβερνήσει με τον γνωστού φιλοχουντικού και τραμπούκικου παρελθόντος κ. Βορίδη. Όπως ήταν φυσικό όλοι οι αριστεροί αναλυτές, δημοσιογράφοι και πολιτικοί, επί μία τριετία άρχιζαν και τέλειωναν κάθε σκέψη τους με την αναφορά στο όνειδος αυτό.

Το 2016 ήταν η χρονιά που το διεθνές σύστημα μπήκε σε μια νέα και επικίνδυνη φάση. Ήταν επίσης η χρονιά που στην Ελλάδα απομυθοποιήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ. Είχε προηγηθεί βεβαίως το ολέθριο 2015 με την εγκληματική διαχείριση Βαρουφάκη και την κουτοπόνηρη ελαφρότητα της Χριστοδουλοπούλου. Με τα γνωστά πια αποτελέσματα: παράταση της ύφεσης, εξαέρωση του τραπεζικού συστήματος, capital controls, ανθρωπιστική κρίση με τους πρόσφυγες που αντί να λιάζονται ξεπαγιάζουν εγκλωβισμένοι στα νησιά, πολιτική περιθωριοποίηση της χώρας.

Ξαναζούμε αυτές τις μέρες τις «επαναστατικές» αντιστάσεις της Κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ απέναντι στην τρόϊκα και ιδιαίτερα στην πολιτική της Γερμανίας. Η απαίτηση των δανειστών να συμμετέχει και το ΔΝΤ στο 3ο μνημόνιο και η επιμονή της Γερμανίας να μην κλείσει η 2η αξιολόγηση χωρίς το ΔΝΤ ( λόγω Γερμανικών εκλογών) αναγκάζει την Κυβέρνηση να ξαναθυμηθεί την αλλοπρόσαλλη πολιτική της του 2015 και να «πουλήσει» στην ενδοχώρα τσαμπουκά και αντίσταση.

Πρόκειται για επιστολή ντροπής. Παίρνουν πίσω με ταπεινωτικό τρόπο όλα όσα έλεγαν.

Για μια ακόμη φορά, εκθέτουν την χώρα, βουλιάζουν στα ψέμματά τους.

Όμως το «μάρμαρο» δυστυχώς το πληρώνει ο Ελληνικός λαός.

Εδώ και λίγο καιρό, η κυβέρνηση έχει ανοίξει ένα νέο γύρο αντιπαράθεσης με τον Σόιμπλε, την Τρόικα και το ΔΝΤ, με προφανή στόχο την καλλιέργεια του γνωστού «αντιστασιακού προφίλ». Προσφάτως, στον γύρο αυτό προστέθηκαν και ορισμένες ψυχαναλυτικές πινελιές, που ενισχύουν το διπλό σενάριο: διαπραγμάτευση αλλά και ρήξη. Στις «χριστουγεννιάτικες» δηλώσεις του, ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε σε όλους αυτούς που, αν και έχουν υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα, «αυτό το μεγάλο πλεόνασμα ψυχής που έχει κατακτήσει ο ελληνικός λαός δεν θα το καταφέρουν».

Από την εποχή που το όνομά μας ήταν η ψυχή μας επισημοποιήσαμε τη μέχρι τότε σφοδρή αλλά παράνομη σχέση μας με τον ανορθολογισμό. Ψυχή – Μυαλό 1-0. Διαθέσαμε όλο το απόθεμα των διεθνών μας ερεισμάτων για δεκαετίες, όχι για να πετύχουμε μία στρατηγική διπλωματική νίκη αλλά για να σώσουμε την ψυχή μας.

Πηγές της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Αθήνα επεσήμαιναν στα μέσα της εβδομάδας σε ένα γκρουπ ελλήνων δημοσιογράφων ότι αυτό που ενόχλησε περισσότερο Βρυξέλλες και ευρωπαϊκές πρωτεύουσες δεν ήταν τα μέτρα ενίσχυσης των συνταξιούχων που αποφάσισε η ελληνική κυβέρνηση αλλά η έλλειψη συντονισμού κι ενημέρωσης.