Αρθογράφος: Χρήστος Ροζάκης - Σελίδα: 1
Οι μεγάλες πολιτικές συνήθως ξεκινούν από μικρές εμπνεύσεις. Και κυρίως από απρόσμενα γεγονότα, που υποχρεώνουν σε δράση. Ετσι έγινε και με το Ελσίνκι: To 1999, ζήσαμε από κοντά την εμμονή της Ευρωπαϊκής Κοινότητας στην ένταξη της Τουρκίας σε αυτήν, ή τουλάχιστον στην εμμονή της στην έναρξη διαπραγματεύσεων με αυτήν για την ένταξη. Από την άλλη μεριά, ήταν μια διαφορετική Τουρκία, από τη σημερινή, που επιδίωκε την ένταξη urbi et orbi. H ευρωπαϊκή εμμονή ήταν τέτοια ώστε ορισμένα κράτη να χρησιμοποιήσουν το εκβιαστικό επιχείρημα ότι αν η Ελλάδα επέμεινε στην άρνηση να δεχτεί την έναρξη διαπραγματεύσεων με την Τουρκία, θα έπρεπε να βρεθεί μια διέξοδος, με την παράκαμψη της ομοφωνίας στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.
Η νέα ενέργεια της Τουρκίας να υπογράψει μνημόνιο με τη Λιβύη έρχεται να προστεθεί στις συνεχείς και επαναλαμβανόμενες προκλήσεις της του τελευταίου καιρού, που ως αποτέλεσμα έχουν φέρει την Ελλάδα στη δύσκολη θέση να προσπαθεί να επιχειρηματολογήσει για τα αυτονόητα. Σε αυτή την πρόσφατη κίνηση έρχεται να προστεθεί και ο χάρτης που παρουσίασε ο πρέσβης κ. Τσαγατάι Ερτζίγες, φυσικά με την πλήρη συναίνεση της πολιτικής ηγεσίας, και ο οποίος επεκτείνει τα όρια της τουρκικής υφαλοκρηπίδας στο ήμισυ της Ανατολικής Μεσογείου, που σημαίνει ότι ούτε η Ελλάδα ούτε η Κύπρος δικαιούνται αντίστοιχο μερίδιο αυτής της θαλάσσιας ζώνης. Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι η μεν Ελλάδα έχει νησιά στην περιοχή, η δε Κύπρος, ως νησιωτικό κράτος, έχει αυξημένη επιρροή στο θέμα της υφαλοκρηπίδας.
Η Τουρκία περνάει μια περίοδο έντονων αντιπαραθέσεων με πολλά κράτη και οντότητες: αν αρχίσουμε από τις τεταμένες σχέσεις της με την Ολλανδία, εξαιτίας της απαγόρευσης από τους Ολλανδούς της ομιλίας του τούρκου υπουργού των Εξωτερικών σε δημόσιο χώρο, και την απαγόρευση εισόδου της τουρκάλας υπουργού στην Ολλανδία,
Θα ξεκινήσω την αναλυση μου με μια σύντομη ιστορική αναδρομή, η οποία, πιστεύω, ότι βοηθάει στην καλύτερη κατανόηση των λόγων που οδήγησαν τη διεθνή κοινότητα στην σχετικά πρόσφατη καθιέρωση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ).
Χρήστος Ροζάκης, Η Καθημερινή της Κυριακής, 15/03/2009
Ο διεθνής χώρος μέσα στον οποίο εκτυλίσσεται η ελληνική εξωτερική πολιτική μεταβάλλεται ραγδαία: νέοι ή ανανεούμενοι πρωταγωνιστές - υποψήφιοι πόλοι- αναδύονται (Κίνα, Ρωσία, Ινδία, ορισμένες λατινοαμερικανικές χώρες), νέες συναινετικές και συνεταιριστικές αντιλήψεις αρχίζουν να αναδεικνύονται στην άλλη όχθη του Βόρειου Ατλαντικού, ενώ η διευρυμένη Ευρώπη πασχίζει να ξεπεράσει την κρίση της διεύρυνσης.
Μια νέα εποχή για τις διεθνείς μας σχέσεις
Χρήστος Ροζάκης, Το Βήμα Ιδεών - Το Βήμα, 01/01/2009
Ας υπενθυμίσουμε, σε μονότονη επανάληψη και με μια παράφραση γνωστής ρήσης, ότι η εξωτερική πολιτική είναι η συνέχεια της εσωτερικής πολιτικής, με άλλα μέσα. Σε πιο αναλυτικό ύφος, οι διεθνείς σχέσεις μιας χώρας έχουν, ή πρέπει να έχουν, ως γνώμονες την εξυπηρέτηση πραγματικών συμφερόντων ή δεδηλωμένων προσδοκιών της ανθρώπινης κοινωνίας, για χάρη της οποίας η πολιτική διαμορφώνεται.
Χρήστος Ροζάκης, Συνέντευξη στη ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ, Κυρ. Ελευθεροτυπία, 17/02/2008
«Βαρύτατο φορτίο για την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας» χαρακτηρίζει την άσκηση βέτο ως μέσου πίεσης για την ονομασία των Σκοπίων ο καθηγητής και αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου του Στρασβούργου, Χρήστος Ροζάκης. Οσο για να ελληνοτουρκικά, επιμένει ότι «η προσφυγή στη Χάγη αποτελεί το ασφαλέστερο μέσο επίλυσης διεθνών διαφορών».
Χρήστος Ροζάκης, Συνέντευξη στη Γιάννα Παπαδάκου, Κυρ. Ελευθεροτυπία, 07/01/2007
Ο αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, καθηγητής Χρήστος Ροζάκης, παρεμβαίνει, πρώτη φορά, στο θέμα του απαγχονισμού του Σαντάμ Χουσέιν και τις σκηνές που βιώσαμε λίγες ώρες πριν εκπνεύσει το 2006.
Χρήστος Ροζάκης, Το Βήμα της Κυριακής, 09/07/2006
Το μείζον ερώτημα είναι αν η Ελλάδα θα πρέπει να αναζητήσει κοινά αποδεκτές λύσεις στα χρονίζοντα αιγιακά προβλήματα ή, απλώς, θεωρώντας τα περισσότερα από αυτά ανυπόστατα, θα πρέπει να τα αγνοεί.
Χρήστος Ροζάκης, Συνέντευξη στη Χριστίνα ΠΟΥΛΙΔΟΥ, Κυριακάτικη Αυγή, 04/06/2006
Η διαπίστωση πως ο καθορισμός της υφαλοκρηπίδας θα οδηγήσει στη διευθέτηση του καθορισμού τόσο των χωρικών υδάτων όσο και του εναερίου χώρου προκύπτει από τις απαντήσεις του καθηγητή Χρήστου Ροζάκη, αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην "Αυγή της Κυριακής".
Χρήστος Ροζάκης, Συνέντευξη στη ΓΙΑΝΝΑ ΠΑΠΑΔΑΚΟΥ, Ελευθεροτυπία, 04/04/2004
Σε περίπτωση που ζητηθεί από ένα κράτος κατάργηση εκκρεμούς δίκης, «το δικαστήριο είναι υποχρεωμένο να εξετάσει το αίτημα και να αποφασίσει με αποκλειστικό γνώμονα την αποτελεσματική προστασία των δικαιωμάτων του πολίτη.
