Αρθογράφος: Αντώνης Ρουπακιώτης - Σελίδα: 1
1. Είναι γνωστό ότι η προώθηση του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου που καταρτίστηκε κατά την περίοδο της λεγομένης τρικομματικής κυβέρνησης, αν και πέρασε τα σαράντα κύματα τελικώς ανακόπηκε. Οι υπαίτιοι γνωστοί, οι λόγοι πιο γνωστοί, αποκαλύφθηκαν όμως εκείνοι που από σκοπιμότητα αδιαφόρησαν, αν δεν παρενέβαλαν εμπόδια, για την προώθησή του στη Βουλή μετά την αποχώρηση της ΔΗΜ.ΑΡ. από την κυβέρνηση. Απλά από καιρού εις καιρόν το επικαλούνταν.
Αντώνης Ρουπακιώτης, Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ, 22/07/2014
1 Ως κόμμα της λεγόμενης τρικομματικής κυβέρνησης η ΔΗΜΑΡ προώθησε σημαντικές, όπως πιστεύω, νομοθετικές ρυθμίσεις ή άφησε έτοιμα νομοσχέδια για τον επόμενο υπουργό και γενικότερα εφάρμοσε μια άλλη αντίληψη στην άσκηση εξουσίας.
Παράλληλα, η ΔΗΜΑΡ αντέκρουσε σχέδια νόμων ή ΠΝΠ (π.χ. ιδιωτικοποίηση ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΑΔΜΗΕ) ή ρυθμίσεις που γύριζαν την κοινωνία στο δικαιοπολιτικό περιβάλλον της δεκαετίας 1950.
Αυτά παρά την ιστορικά εξηγήσιμη ενοχικότητα που συνόδευσε συγκεκριμένες επιλογές της, κυρίως όμως παρά τις αντιδράσεις από παράγοντες του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος, που αρνούνταν ή υπονόμευαν την προώθηση νομοθετικών ή άλλων πρωτοβουλιών.
Οι σχετικές παρεμβάσεις του προέδρου της ΔΗΜΑΡ, Φ. Κουβέλη, ήταν αλλεπάλληλες, η κουλτούρα όμως συνεργασίας νομίζω ότι ηττήθηκε από τον επεκτατικό–συντηρητικό παλαιοκομματισμό.
Σε εξέλιξη πολιτικό παίγνιο για τις ψήφους της Χρυσής Αυγής
Αντώνης Ρουπακιώτης, Συνέντευξη στον Μ. Διονέλλη, Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ, 03/10/2013
Οι ανακριτές έκριναν, με βάση τα στοιχεία της δικογραφίας, πως δεν τηρούνται οι προϋποθέσεις του κώδικα ποινικής δικονομίας για την προσωρινή τους κράτηση. Βεβαίως η εξέλιξη αυτή δεν σημαίνει ότι απαλλάχθηκαν από τις κατηγορίες. Θεωρώ πως πρέπει να υπερασπιζόμαστε τη νομιμότητα και την τήρηση της συνταγματικής και δικονομικής τάξης για κάθε περίπτωση κατηγορουμένου.
Δικαιοσύνη- Τι κάναμε
-ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΔΡΑΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
-ΒΡΑΧΥΠΡΟΘΕΣΜΕΣ ΚΑΙ ΜΕΣΟ-ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ — ΕΣΠΑ
-Ι. Νόμοι
-ΙΙ. Σχέδια Νόμων
-ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΥΔΔΑΔ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΣΤΟΧΩΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΩΝ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΩΝ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΙΟΥΛΙΟΣ 2012 - ΙΟΥΝΙΟΣ 2013
Όφειλε την απόφαση αυτή ο Άρειος Πάγος στην ελληνική κοινωνία για να ανακτήσει ένα μέρος από την αξιοπιστία του, που εκμηδενίστηκε κυρίως από το γεγονός ότι το καλοκαίρι του 2006 με την 18/2006 απόφασή της η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου περιέλαβε θετικές παραδοχές για τους συμβασιούχους, πλην όμως μόλις μετά εννέα μήνες, με τις περιλάλητες αποφάσεις (19-20/2007) περιέλαβε παραδοχές αντίθετες προς τις πρώτες -παρ’ ότι στο μεταξύ δεν άλλαξε η νομοθεσία- κι έτσι ενταφίασε τις υποθέσεις των συμβασιούχων.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου με την απόφασή του της 25-6-2009 (υπόθεση Ζουμπουλίδη- Ελλάδας) έκρινε, ότι η διάταξη της παρ. 3 του άρθρου 90 Ν. 2362/1995 περί δημοσίου λογιστικού, η οποία προβλέπει διετή παραγραφή για τις απαιτήσεις των δημοσίων υπαλλήλων, που αφορούν σε αποδοχές ή άλλες κάθε φύσης απολαβές αυτών ή αποζημιώσεις, κατά του ελληνικού Δημοσίου, προσκρούει στο Πρώτο Πρόσθετο Πρωτόκολλο της Ευρωπαϊκής Σύμβασης, πρέπει δε να ισχύει η πενταετής παραγραφή
Η πρόσφατη απόφαση του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΔΕΚ) δίνει νέα προοπτική στους συμβασιούχους του ελληνικού δημοσίου, νομικών προσώπων Δημοσίου δικαίου και κρατικών επιχειρήσεων να ζητήσουν από τα ελληνικά δικαστήρια τη μετατροπή των συμβάσεών τους από ορισμένου χρόνου ή έργου σε αορίστου χρόνου.
Η υπόθεση του προέδρου της Ενωσης Ελλήνων Εισαγγελέων, Σ. Μπάγια, είναι προφανές ότι εκφεύγει των ορίων της ατομικής πειθαρχικής δίωξης και αποκτά μορφή δεινής αμφισβήτησης διασφαλισμένων συνταγματικών δικαιωμάτων.
Οι συνέπειες είναι το ίδιο προφανείς: α. Διάχυση φοβίας μεταξύ των δικαστικών, β. Απαξίωση για μια ακόμη φορά της, σύμφωνα με το Σύνταγμα, συλλογικής δράσης τους από την ηγεσία της δικαστικής εξουσίας, γ. Ανάδειξη του μεγάλου δημοκρατικού ελλείμματος στην εσωτερική λειτουργία της.
Αποτελεί πλέον κοινή διαπίστωση ότι έχει μειωθεί επικίνδυνα το κύρος της δικαστικής εξουσίας. Ως αιτία της φθοράς της δεν υπονοώ το φαινόμενο διάχυσης της διαφθοράς στο χώρο της, που έχει περάσει στην κοινωνία με την εύπεπτη ονομασία «κύκλωμα», πρόβλημα διαχρονικό εξάλλου, με παραλλάσσουσες μόνον την έκταση και τις μορφές του, αλλά αναφέρομαι στη μείωση της λειτουργικής αποτελεσματικότητάς της και κυρίως της δικαιοδοτικής αξιοπιστίας της.
Με την απόφαση για πολιτική επιστράτευση των ναυτεργατών δημιουργήθηκε
ουσιαστικό πρόβλημα τήρησης δημοκρατικής νομιμότητας, όταν η κυβέρνηση απέδειξε
ότι, αφενός δεν σέβεται τις αποφάσεις των δικαστηρίων ως μόνων κατά το Σύνταγμα
αρμοδίων να κρίνουν τη νομιμότητα της συμπεριφοράς των πολιτών ή των αρμόδιων
οργάνων.
Σε κάθε περίπτωση δυστυχήματος, ναυαγίου, κακουχίας εν γένει με οδυνηρές συνέπειες και ευρύτατη διάχυση ενδιαφέροντος ή συγκίνησης στην κοινωνία, η υπερβολή αναπληρώνει την έλλειψη ευθύνης και ο λαϊκισμός παίρνει τη θέση του προγραμματισμού που αναζητείται. Λείπουν ωστόσο η αυτογνωσία ή, γιατί όχι, και η συγγνώμη.
