Μετά από μια μεγάλη περίοδο αδικαιολόγητης αδράνειας, ο δημόσιος διάλογος για την ψήφο των εκτός επικρατείας Ελλήνων πολιτών έχει αναζωπυρωθεί και ήδη βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή. Αν όμως επιχειρήσουμε μια ψύχραιμη αποτίμηση της έως τώρα πορείας του, είναι φανερό ότι, ακόμα και σήμερα, ένα μεγάλο μέρος αυτού του διαλόγου είτε εκκινεί από εσφαλμένες προϋποθέσεις είτε κινείται φανερά εκτός των ορίων του ισχύοντος Συντάγματος.

Συχνά-πυκνά τελευταία δημοσιεύονται στην Αγγλία αναλύσεις επί αναλύσεων από αριστερή σκοπιά με θέμα τον εθνικιστικό λαϊκισμό που ξεφύτρωσε με το Brexit κι απʼ ό,τι φαίνεται προχωρεί ακάθεκτος.

Μία από αυτές ήταν άρθρο στην «Γκάρντιαν» γραμμένο από τη Σαντάλ Μουφ. Συνοψίζω την άποψή της: Το πρόβλημα είναι η γενικευμένη ανασφάλεια και το άγχος που δημιουργήθηκαν από την υπονόμευση του κράτους πρόνοιας και της «ταξικής ισορροπίας», δηλαδή του πολιτικού κοινού εδάφους, από τον πόλεμο και μετά.