Το σκάνδαλο των υποκλοπών συγκλονίζει τη δημόσια ζωή της χώρας τις τελευταίες εβδομάδες και έχει προκαλέσει τη σοβαρότερη πολιτική κρίση της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Οι παρακολουθήσεις πολιτικών και δημοσιογράφων αποτελούν πρακτικές που ανήκουν στο πιο σκοτεινό παρελθόν της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Από τη δεκαετία του 1920 έως και τη δεκαετία του 1970 το πολιτικό σύστημα και ο κρατικός μηχανισμός είχαν εδραιωθεί στις διακρίσεις και τις διώξεις σε βάρος της Αριστεράς. Προϋπόθεση για να επιβληθούν διακρίσεις και εφαρμοστούν διώξεις ήταν οι πληροφορίες που συγκεντρώνονταν από την αστυνομία, τη χωροφυλακή και τις υπηρεσίες ασφαλείας μετά από παρακολουθήσεις ή από χαφιέδες.

Οι λογογράφοι του πρωθυπουργού φαίνεται ότι ακόμη κάνουν διακοπές. Αλλιώς δεν εξηγείται η ποιότητα του μηνύματος του Κυριάκου Μητσοτάκη με αφορμή την έξοδο της χώρας από την ενισχυμένη εποπτεία. Μάλλον μόνος του το έγραψε. Μισές αλήθειες, χοντρά ψέματα, στραπατσαρισμένοι ευφημισμοί, αφόρητες κοινοτοπίες, πληκτικά επιχειρήματα, κουρασμένο ύφος. Οσο για αυτοκριτική; Ούτε δείγμα. Ολα ήταν καλώς καμωμένα. Η κυβέρνηση πετάει.