Οι δύο σημαντικότερες παρεμβάσεις του Κ. Μητσοτάκη για τις υποκλοπές (8 Αυγούστου και πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή) υπήρξαν, ως προς την ουσία, κατώτερες του μεγέθους του προβλήματος αλλά και χωρίς επικοινωνιακή δύναμη. Υστέρησαν και στην ηθική της ευθύνης και στην ηθική της πεποίθησης. Ο πρωθυπουργός, χωρίς ορμή, δε φάνηκε να κατανοεί ότι το μέγεθος του προβλήματος που δημιουργήθηκε δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με τους τρόπους δράσης και τα αφηγηματικά σχήματα που χαρακτήριζαν την περίοδο πριν τη δημιουργία του.

Το σκάνδαλο των υποκλοπών έχει δημιουργήσει πολύ μεγάλο - και ενδεχομένως ανεπανόρθωτο - ρήγμα στις σχέσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον λεγόμενο κεντρώο χώρο. Το ρήγμα αυτό βαθαίνει μάλιστα όσο άνθρωποι με σημαίνουσα παρουσία στο δημόσιο διάλογο και μεγάλη επιρροή σε αυτόν το χώρο βγαίνουν ανοιχτά απέναντι του.