«Η πρώτη φορά Αριστερά, και μάλιστα σε συνθήκες χρεοκοπίας, δεν ήταν μια απλή υπόθεση. Ηταν μια πρωτόγνωρη και ιστορική πολιτική εξέλιξη. Ο απολογισμός της, λοιπόν, δεν μπορεί να γίνει στο πόδι. Θα είναι μια διαδικασία συλλογικής κριτικής, αυτοκριτικής και μελέτης για τα λάθη και τα σωστά, τις δυνατότητες και τις αδυναμίες. Ενας πρώτος απολογισμός φυσικά και έχει γίνει. Και στα όργανα του κόμματος, και στη δημόσια συζήτηση, και στις εκτιμήσεις μας για το εκλογικό αποτέλεσμα. Από αυτόν έχει προκύψει και η ανάγκη διεύρυνσης και ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο, μπροστά μας βρίσκεται το Συνέδριο του κόμματος, αλλά και το Διεθνές Συνέδριο, με εκπροσώπους από όλα σχεδόν τα κόμματα και τα ρεύματα της Αριστεράς, της Σοσιαλδημοκρατίας, των Πρασίνων, με στόχο να αποτιμήσουμε συλλογικά την κυβερνητική εμπειρία και να βγάλουμε χρήσιμα συμπεράσματα για το μέλλον».

Δεν είναι πρώτη φορά που σε παραμονές εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας υπάρχει κομματική αντιπαράθεση και εκτόξευση εκατέρωθεν κατηγοριών για μικροκομματική εκμετάλλευση ενός θεσμού που σύμφωνα με το Σύνταγμα θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται από όλες τις πολιτικές πτέρυγες με συναινετικό πνεύμα. Δεν πρόκειται για κάτι πρωτόγνωρο. Για την ακρίβεια δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση που να μη συνέβη κάτι παρόμοιο.

Η εξαγγελία δια στόματος Πρωθυπουργού και υπουργού Εσωτερικών της πρόθεσης της κυβέρνησης να φέρει άμεσα στη Βουλή την αλλαγή του εκλογικού νόμου, προκειμένου να καταργήσει την απλή αναλογική που ψήφισε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ το 2016, ανοίγει για άλλη μια φορά τη συζήτηση για τον εκλογικό νόμο και, για την ακρίβεια, για την ανάγκη της απλής αναλογικής.

Ωστόσο, αυτή τη φορά η συζήτηση γίνεται με διαφορετικούς όρους και σε διαφορετικές συνθήκες. Η απλή αναλογική είναι νόμος του κράτους ήδη από το 2016, χωρίς όμως να εφαρμοστεί στις εκλογές του Ιουλίου, λόγω μη συγκέντρωσης της αυξημένης πλειοψηφίας, θα ισχύσει όμως στις επόμενες εκλογές, όποτε και αν γίνουν. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση - πολέμια της απλής αναλογικής και οπαδός των ενισχυμένων εκλογικών συστημάτων που παράγουν μονοκομματικές κυβερνήσεις - αναζητά σε αυτή τη Βουλή τις αναγκαίες συνεργασίες για την ανεύρεση 200 ψήφων για την άμεση αλλαγή του εκλογικού νόμου, πράγμα μάλλον δύσκολο, ή εναλλακτικά σχεδιάζει εκλογές-«μαϊμού», δύο δηλαδή αλλεπάλληλες εκλογές, για να ματαιώσει την εφαρμογή της απλής αναλογικής στην πράξη.

Η πρόσφατη τοποθέτηση του Πρωθυπουργού για το εκλογικό σύστημα - με επίκεντρο ένα ιδιότυπο μπόνους, υπέρ του πρώτου κόμματος, που θα εκκινεί από τις 20 έδρες, για ποσοστό 25%, και θα αυξάνεται κλιμακωτά, διασφαλίζοντας σε κάθε περίπτωση αυτοδυναμία με ένα ποσοστό γύρω στο 36%-38% των ψήφων - παρουσιάζει δυστυχώς πολλά προβλήματα, τόσο σε συνταγματικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Ας δούμε γιατί:

Η ανακάλυψη ότι υπάρχουν υδρογονάνθρακες (φυσικό αέριο) νοτίως της Κύπρου (κοίτασμα Αφροδίτη) είχε συνδεθεί έως το 2016 με το ζήτημα της επίλυσης του Κυπριακού, με επανένωση και διζωνική ομοσπονδία. Μάλιστα η ανακάλυψη αυτή είχε παρουσιαστεί και ως ο καταλύτης της επίλυσης, διότι η πιο ασφαλής, σύντομη και οικονομική μεταφορά του φυσικού αερίου είναι μέσω Τουρκίας που, εξυπακούεται, για να πραγματοποιηθεί απαιτείται επίλυση του Κυπριακού.

Για τις προοδευτικές ιδέες η υπεράσπιση των λαϊκών τάξεων και έκφραση της κοινωνικής πλειοψηφίας περνά μέσα από μια ολιστική κοινωνική προοπτική και σχέδιο. [...] Μια προοδευτική πολιτική μόνο ως εκφυλισμός μπορεί να ξεπέσει στον οικονομισμό και ακόμη χειρότερα σε μια αντίστροφη ταξική μεροληψία

Η μεροληψία είναι έννοια αρνητική. Η ταξική μεροληψία ειδικότερα, στην αστική και προ-αστική εποχή, χαρακτήριζε πάντα τους από πάνω. Οχι μόνο δεν υπήρξε ποτέ σημαία της Αριστεράς και των από κάτω, αλλά αποτελούσε και αποτελεί κόκκινο πανί, είτε για την υπεράσπιση της δημοκρατίας και των ίσων ευκαιριών ενάντια σε ταξικές διακρίσεις είτε για την υπεράσπιση ευρύτερα των κοινωνικών συμφερόντων των λαϊκών τάξεων.

Την ανάγκη μια νέας θέασης και κατά συνέπεια προσέγγισης στο πώς αντιμετωπίζουμε τα εθνικά θέματα και την ιστορία μας γενικότερα εκφράζει μέσω της συνέντευξης που έδωσε στην «Εφ.Συν.» ο ιστορικός και ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Αντώνης Λιάκος.

Διατυπώνει την άποψη πως η Αριστερά «αντί του πολέμου των αγωγών, αντί της λογικής των αξόνων, πρέπει να προβάλει ένα ρωμαλέο κίνημα ειρήνης», ενώ με αφορμή την επέτειο του 1821 την καλεί να ξαναβρεί τη σύνδεσή της με την εθνική Ιστορία. Ειδικά για τις σχέσεις μας με την Τουρκία σημειώνει πως «ο Ερντογάν δεν θα είναι αιώνιος» και ότι «κλειδί για την εξέλιξή τους είναι το Κυπριακό»