Από την έναρξη της διαδικασίας για την πρόταση δυσπιστίας που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ εναντίον της κυβέρνησης με αφορμή το σκάνδαλο των υποκλοπών έγινε φανερό ότι η κυβέρνηση και οι βουλευτές της πλειοψηφίας θα προσπαθήσουν να απονομιμοποιήσουν τον πρόεδρο της ΑΔΑΕ. Η ανοίκεια επίθεση που δέχτηκε ο Χρήστος Ράμμος δημιουργεί συνθήκες θεσμικής κρίσης αφού μέσω αυτού πλήττονται εκ νέου οι ανεξάρτητες Αρχές.

Ο θρυλικός Μιθριδάτης Στ’, βασιλιάς του Πόντου και της Μικρής Αρμενίας (132-63πΧ) για να αποφύγει να τον δηλητηριάσουν, έπινε τακτικά μικρές, μη θανατηφόρες δόσεις δηλητηρίου. Με τον τρόπο αυτό απέκτησε σταδιακά ανοσία στο δηλητήριο. Ο βασιλιάς μας κληροδότησε τον όρο μιθριδατισμό, για να περιγράψει την σταδιακή αποδοχή και εξοικείωση με νοσηρές, επικίνδυνες ή και παράνομες καταστάσεις, οι οποίες με το χρόνο εκλαμβάνονται ως φυσιολογικές.

Όλα ξεκίνησαν από ένα «λάθος». Ήταν μέγα λάθος ότι η κυβέρνηση, προκειμένου να εμποδίσει το αίτημα του δημοσιογράφου Θανάση Κουκάκη να μάθει αν παρακολουθήθηκε, νομοθέτησε την εσαεί απόκρυψη των επισυνδέσεων. Νομικά εφιαλτικό και μάλιστα σε ευθεία αντίθεση με τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Oι επικείμενες εκλογές έχουν χαρακτηριστεί από πολλούς ιστορικές και ορθώς. Από την πλευρά του, ο Κ. Μητσοτάκης και το σύστημα που τον στηρίζει θα παίξουν τα ρέστα τους προκειμένου να παραμείνουν στην εξουσία. Και έχουν πολλούς λόγους να το κάνουν, οικονομικούς και άλλους. Από την πλευρά της Αριστεράς και της μεγάλης λαϊκής πλειονότητας, δεν είναι καθόλου υπερβολικό να πούμε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια εκλογική αναμέτρηση που θα κρίνει πρώτα απ’ όλα την πορεία της χώρας ως σύγχρονης Δημοκρατίας.

Το αν θα επαναπατριστούν τα μάρμαρα της Ακρόπολης και υπό ποιους όρους δεν το γνωρίζω. Πολλά λέγονται και γράφονται, τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Βρετανία. Το πού θα κάτσει η μπίλια, θα το μάθουμε όταν έρθει η ώρα. Αντί για προβλέψεις λοιπόν, θα άξιζε ίσως τον κόπο να δούμε από πιο κοντά τις αντιδράσεις των δύο μεγάλων κομμάτων και κατ’ επέκταση τα βασικά χαρακτηριστικά και την ποιότητα της πολιτικής αντιπαράθεσης στην Ελλάδα σήμερα.

Το νέο βιβλίο του Πάνου Σκοτινιώτη αποτελεί –χωρίς υπερβολή- μια εγκυκλοπαίδεια 731 σελίδων, η οποία μελετά σε βάθος μια πολιτική περίοδο τριάντα και πλέον χρόνων, από το 1934 ώς το 1967, ιδιαίτερα ταραγμένη αλλά και ενδιαφέρουσα. Εστιάζει στη Μαγνησία, με την οποία ο συγγραφέας έχει μια βιωματική σχέση, αφού την έχει υπηρετήσει ως βουλευτής, νομάρχης, αλλά και δήμαρχος Βόλου. «Παντρεύει» όμως με μαεστρία την τοπική ιστορία με την εθνική πραγματικότητα, προσφέροντας στον αναγνώστη μια συνολική εικόνα των πολιτικών και εκλογικών εξελίξεων. Η συνέντευξη είχε αφορμή το βιβλίο, αλλά επεκτείνεται μέχρι το σημερινό πολιτικό σκηνικό και τις αλλαγές που έχουν συντελεστεί.

Α. Η γνωμοδότηση Ντογιάκου αποτελεί αναμφισβήτητα μια από τις πλέον προβληματικές πλευρές της λειτουργίας των θεσμών μας απέναντι στο σκάνδαλο των υποκλοπών. Όχι μόνο διότι πάσχει πολλαπλώς από νομική άποψη αλλά και διότι εντάσσεται εκ του αποτελέσματος στην προσπάθεια για συγκάλυψη του σκανδάλου, στην οποία πρωτοστατεί ο φέρων ακέραιη –αλλά μη αναλαβών- την πολιτική ευθύνη πρωθυπουργός.