Οι διερευνητικές συνομιλίες μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας έχουν μακρά προϊστορία. Αποτελούν το αποτέλεσμα της απόφασης του Συμβουλίου Κορυφής του Ελσίνκι (1999), που υποχρέωνε την Τουρκία, ως υποψήφια προς ένταξη χώρα, να επιλύσει τις διαφορές της με τα γειτονικά κράτη, ως τα τέλη του 2004, με επίβλεψη της διαδικασίας από την Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ) και με πιθανή κύρωση (σε περίπτωση που οι διαδικασίες - συμπεριλαμβανόμενης και προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης - επίλυσης απέβαιναν άκαρπες) τη διακοπή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων.

Κατά τη «θεωρία της δημοκρατικής ειρήνης», καντιανής προέλευσης, τα δημοκρατικά κράτη και αυτά που σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι φιλειρηνικά ως κράτη, ειδικά στις σχέσεις τους με άλλα δημοκρατικά κράτη. Αντιθέτως, όπως το είχε διατυπώσει ο αρχιστράτηγος και υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, George Marshall: «Οι κυβερνήσεις που συστηματικά παραγνωρίζουν τα δικαιώματα του δικού τους λαού είναι λιγότερο πιθανό να σεβαστούν τα δικαιώματα άλλων λαών, και είναι πιο πιθανό να επιδιώκουν τους στόχους τους με καταναγκασμό και βία».

Η κοινωνία στις εκλογές του 2019 ανέδειξε τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ στη μεγάλη δύναμη της δημοκρατικής και προοδευτικής παράταξης, δίνοντας ταυτόχρονα την εντολή του μετασχηματισμού μας. Ο Αλέξης Τσίπρας, το ίδιο το βράδυ των εκλογών, στο διάγγελμά του είπε κατά λέξη: «Να γίνουμε ένα σύγχρονο, αριστερό, προοδευτικό κίνημα με βαθιές ρίζες στην κοινωνία. Αυτούς τους δεσμούς θα σφυρηλατήσουμε για να μετασχηματιστούμε σε μια μεγάλη, δημοκρατική παράταξη με ευθύνη για το παρόν και το μέλλον του τόπου».

Σε έναν κόσμο που κινείται με ιλιγγιώδεις ταχύτητες, με την τεχνολογία να μετασχηματίζει την παραγωγική διαδικασία, τον τρόπο εργασίας και επικοινωνίας των ανθρώπων, τα κόμματα ως φορείς πολιτικής εκπροσώπησης κοινωνικών συμφερόντων και συμμαχιών καλούνται να ανταποκριθούν στις νέες συνθήκες. Χρέος της Αριστεράς είναι όχι μόνο να παρακολουθεί αυτές τις εξελίξεις αλλά να βρίσκεται στην πρωτοπορία. Γιατί ό,τι δεν κινείται, λιμνάζει.

Οι τομείς της πρωτογενούς παραγωγής και της βιομηχανίας τροφίμων σε παγκόσμιο επίπεδο αποτελούν τους κορυφαίους τομείς ασφάλειας, ανεξαρτησίας και κυριαρχίας κάθε κράτους. Παραδείγματα στην Ιστορία, παλαιότερη και σύγχρονη, υπάρχουν πολλά. Το πιο πρόσφατο, και ίσως πιο χαρακτηριστικό, είναι αυτό της Ισλανδίας. Μετά την οικονομική κατάρρευση της χώρας επένδυσε στην αλιεία του μπακαλιάρου, όχι με τυχοδιωκτικούς όρους, αλλά με προοπτική ανάπτυξης. Και πέτυχε.

Δεν φταίνε τα πολυπληθή τμήματα, το εξωφρενικό πρωτόκολλο του 50%+1 και η έλλειψη δασκάλων και καθηγητών για τις μολύνσεις

Τον Σεπτέμβριο του 2020, ανακοινώνονται ημερησίως περίπου 300 κρούσματα στη χώρα, ενώ περίπου 67 πολίτες βρίσκονται διασωληνωμένοι στις ΜΕΘ.

Ένα από τα αρνητικά της πολιτικής ζωής στην Ελλάδα, είναι η συνεχής εκλογολογία. Αποτελεί προσφιλή απασχόληση αναλυτών, δημοσιογράφων, πολιτικών κομμάτων και πολιτών. Αυτό έχει δυσμενή αποτελέσματα στην παραγωγικότητα των κυβερνήσεων, καθώς δεν επιτρέπει την λήψη αποφάσεων με μεγάλο χρονικό ορίζοντα.

Όλο και περισσότερο μεγαλώνει η απορία μου: γιατί δεν παίρνονται αποτελεσματικά μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας (δημόσια σχολεία, ΜΜΜ, ΕΣΥ, Μαζικοί χώροι εργασίας- χειρώνακτες κ.α.); Πέρα από την αρνητική έως απορριπτική στάση της κυβέρνησης για κάθε δημόσιο φορέα και την ολοφάνερη πρόθεση της να υπηρετεί την οικονομική ελίτ, υπάρχει και κάτι άλλο;

Ο σύλλογος υπαλλήλων της Τράπεζας Πειραιώς προμηθεύεται μοριακά τεστ ήδη από τον Σεπτέμβριο (όταν η λιανική τιμή τους ήταν 60-70 ευρώ…) στην τιμή των 25 ευρώ έκαστο και τα προσφέρει στα μέλη και τις οικογένειές τους –που φτάνουν στους 15.000 ανθρώπους. Ο δήμος Συκεών, από το φθινόπωρο μέχρι σήμερα, έχει προμηθευτεί περίπου 6.000 τεστ στην τιμή των 27 ευρώ, για τους εργαζόμενους σε αυτόν και για δημότες. Κι ο δήμος Χαλανδρίου προμηθεύτηκε περίπου 1.200 τεστ για τους υπαλλήλους του και για ευπαθείς κατηγορίες δημοτών του, στην τιμή των 25 ευρώ έκαστο.

«Είναι πάρα πολύ σημαντικό να γίνει κατανοητή η επίδραση που έχει η ανθρώπινη κοινωνία στον πλανήτη και κατά πόσο μπορεί να την αντέξει»

Την ανάγκη επέκτασης του δημόσιου συστήματος Υγείας τόνισε ο καθηγητής Μικροβιολογίας και μέλος της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων του υπουργείου Υγείας Αλκιβιάδης Βατόπουλος μιλώντας στην ΑΥΓΗ και συμπληρώνει ότι πρέπει να αναπροσαρμόσουμε γενικότερα τον τρόπο που ζούμε. Σύμφωνα με τον ίδιο, η Όμικρον έχει φέρει νέα δεδομένα και πιέζει το Εθνικό Σύστημα Υγείας, ωστόσο παραμένει ενεργό το ενδεχόμενο να αποτελεί το τέλος της πανδημίας λόγω υπερμεταδοτικότητας.

Σε μια ανάρτηση στην προσωπική της σελίδα στο Facebook στις 30 Δεκέμβρη η δρ Χρύσα Παπαγεωργίου (αναισθησιολόγος - εντατικολόγος και υπεύθυνη της μονάδας ημερήσιων χειρουργείων του αναισθησιολογικού τμήματος του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Tenon στο Παρίσι) περιέγραψε την τραγική ιστορία νεαρής ασθενούς με καλής πρόγνωσης καρκίνο που κατέληξε έπειτα από λοίμωξη από τον SARS-CoV-2, στέλεχος Δέλτα, που κόλλησε - αν και εμβολιασμένη με τρεις δόσεις - από τον αντιεμβολιαστή σύντροφό της.

Το 2021 ήταν η χρονιά που η χώρα δοκιμάστηκε πολλαπλώς και η διακυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη έδειξε τα όρια της. Ο απολογισμός μιλά από μόνος του… Μια Κυβέρνηση και ένας Πρωθυπουργός που βαφτίζουν τις αποτυχίες – επιτυχίες. «Πούλησαν» μέσω των media στους πολίτες την ιδέα ενός επιτελικού και αποτελεσματικού Κράτους και τη χρονιά που μας άφησε βιώσαμε την κατάρρευση όχι μόνο του «επιτελικού» αλλά του Κράτους γενικότερα.