Πριν από μερικές εβδομάδες επέστρεφα με τα πόδια από το κέντρο της Αθήνας στο σπίτι μου, κοντά στην πλατεία Προσκόπων στο Παγκράτι, ακολουθώντας τη συνήθη διαδρομή: Βασιλίσσης Σοφίας, δεξιά στην Ηρώδου του Αττικού και αριστερά στη Βασιλέως Γεωργίου, τον δρόμο που χωρίζει το Μαξίμου από το προεδρικό.

Για όσους δεν το γνωρίζουν, αυτό μπορεί να το κάνουν σήμερα μόνον οι πεζοί επειδή η Ηρώδου του Αττικού είναι κλειστή στα αυτοκίνητα ολόκληρο το εικοσιτετράωρο και όχι μόνο το βράδυ, όπως παλιά.

Είναι φανερό ότι η κοινωνία έχει αποφασίσει ότι θέλει κυβερνήσεις συνεργασίας, καθώς από τις εκλογές του 2009 και μετά δεν έχει βγει αυτοδύναμη κυβέρνηση ούτε καν με το απαράδεκτο μπόνους των 50 εδρών. Με το σκεπτικό όσων δεν επιθυμούν την απλή αναλογική, θα έπρεπε να αυξάνεται συνεχώς το μπόνους σε 60, 70 έδρες αλλοιώνοντας την βούληση των πολιτών για κυβερνήσεις συνεργασίας. Ας κατανοήσουν όλοι τις απαιτήσεις της κοινωνίας. Η απλή αναλογική είναι το σύστημα που ευνοεί τη συνεννόηση και την συνεργασία.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η χώρα μας έχει παράδοση διλημμάτων και διαιρέσεων. Συχνά και εμφύλιων αντιπαραθέσεων. Ούτε είναι τυχαίο ότι η έννοια του συμβιβασμού η οποία στην Ευρώπη έχει πρωτεύουσα σημασία στην πατρίδα μας συνοδεύεται από απαξιωτικές διαστάσεις. Η οικονομική κρίση, τα μνημόνια, η αμφισβήτηση του πολιτικού συστήματος έχουν οδηγήσει σε κάθετες και τυφλές συγκρούσεις.

Ο λαϊκισμός, οργανικό στοιχείο της μεταπολιτευτικής Δημοκρατίας, αποτελεί επίσης κεντρικό άξονα της πολιτικής διαπάλης. Ισχυρό ρόλο σε αυτή την πραγματικότητα είχε ο αριστερός λαϊκισμός ως συνέπεια της κατάρρευσης των ιδεολογημάτων της δικτατορίας.

Η δημοσιευθείσα στο προηγούμενο «Βήμα» δημοσκόπηση της Κάπα Research δείχνει μια κοινωνία βαθύτατα διχασμένη και απογοητευμένη. Σχεδόν επτά με οκτώ στους δέκα δηλώνουν ότι το συναίσθημα που επικρατεί στην καθημερινότητά τους είναι ανησυχία (81,4%), απογοήτευση (77,8%) και θυμός (71,4%). Τέτοιος βαθμός απελπισίας δεν είναι πρωτόγνωρος και σε άλλες δυτικές κοινωνίες. Η ελληνική ειδοποιός διαφορά είναι ότι τα ευρήματα της δημοσκόπησης «κουμπώνουν» με μια κοινωνία που (για λόγους οι οποίοι δεν μπορούν εδώ να αναλυθούν) δεν έχει τις πολιτισμικές και πνευματικές αποσκευές να υπερβεί μόνη της την απελπισία της.

Η χώρα έχει ανάγκη από μία σύγχρονη Κεντροαριστερά, για την οποία δουλεύουμε εμείς και προσωπικά εργάζομαι συστηματικά προς αυτή την κατεύθυνση και από μία σύγχρονη Κεντροδεξιά, για την οποία πρέπει να δουλέψετε εσείς και προσωπικά εσύ Κυριάκο. Η ισχυροποίηση του ενός χώρου αποτελεί κίνητρο και όχι απειλή για την ιδεολογική και πολιτική ενδυνάμωση του άλλου χώρου. Αυτή είναι η δική μου θεώρηση. Στην χώρα μας, αντίθετα, είχαμε την ξαφνική ισχυροποίηση του κόμματος της ριζοσπαστικής αριστεράς που καβάλησε το κύμα του λαϊκισμού και ανέλαβε την εξουσία.

Η συνάντηση Θεοδωράκη –Γεννηματά την περασμένη Πέμπτη συνιστά ένα σημαντικό βήμα για να διαμορφωθεί ένα δυναμικό, προοδευτικό μεταρρυθμιστικό ρεύμα, που θα σταθεί απέναντι στη προσπάθεια της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ να διαμορφώσουν ένα διχαστικό δίπολο που μόνο σε αδιέξοδα οδηγεί.

Η 25μελής Επιτροπή, που με αυστηρό χρονοδιάγραμμα-εντός 2 το πολύ μηνών- θα επεξεργαστεί και θα προτείνει στα κόμματα και τις κινήσεις ένα σχέδιο προγραμματικών συγκλίσεων, καθώς και η προσπάθεια για μια σύγκλιση και επιμέρους συνεργασία στο επίπεδο των Κοινοβουλευτικών ομάδων αποτελούν βήματα καθοριστικά για την επιδιωκόμενη συμπόρευση.

Αναγγέλθηκε ως καταιγίδα που θα έσχιζε το καταπέτασμα του ναού της διαπλοκής. Προέκυψε ψιλή βροχή, με κάτι αστραπόβροντα κοινοβουλευτικά καβγαδάκια εκεί λίγο πριν βγει ο Αυγερινός. Μας έταξαν οκτώ βαρείς φακέλους με ονόματα και διευθύνσεις. Λάβαμε δεκατρείς ρώγες από περσινά ξινά σταφύλια, κάτι ψηφισμένες τροπολογίες

Στο προηγούμενο άρθρο αναφερθήκαμε στις μεγάλες ευθύνες του –κυβερνητικού πλέον– ΣΥΡΙΖΑ, διότι πρώτον μεν συντηρεί, τεχνητά εν πολλοίς, το διχαστικό κλίμα που τον έφερε στην εξουσία δεύτερον δε αναπαράγει, σε διάφορους τόνους, την λογική «ο μή ων μετ’εμού κατ’εμού εστίν». Ωστόσο, το μέγεθος αυτών των ευθυνών δεν νομιμοποιεί την ΝΔ στο να παίζει τον ρόλο του τιμητή, καθώς πέρα από το ότι βαρύνεται με τις τεράστιες κυβερνητικές ευθύνες της περιόδου 2004-2009, ως προς την κατάρρευση της χώρας, υπήρξε στη συνέχεια και η πρώτη διδάξασα

Η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κ. Φώφη Γεννηματά απηύθυνε χθες πρόσκληση προς τον Σταύρο Θεοδωράκη και τον Γιώργο Παπανδρέου. Εναπόκειται στους προέδρους του Ποταμιού και του ΚΙΔΗΣΟ να απαντήσουν στην πρόσκληση αυτή, όπως εκείνοι θεωρούν πολιτικά ορθότερο. Το γεγονός πάντως ότι συνεχίζεται, έστω και επί της διαδικασίας, ο διάλογος για τη σύγκλιση των δυνάμεων του προοδευτικού χώρου δεν μπορεί παρά να είναι ένα θετικό σημάδι

Την ώρα που γράφονται οι γραμμές αυτές, δεν έχει γίνει γνωστό αν ο πρωθυπουργός έκανε αποδεκτή την παραίτηση του κ. Μουζάλα, επειδή εν τη ρύμη του λόγου αποκάλεσε τη FYROM Μακεδονία. Ο ορυμαγδός αντιδράσεων που ξέσπασε επιβεβαιώνει ότι ένα από τα κυρίαρχα στοιχεία της πολιτικής ζωής του τόπου είναι αυτό της υποκρισίας.

Και ξαφνικά, εκεί που ζούσαμε ευτυχισμένοι και χωρίς προβλήματα, μας προέκυψε «μακεδονικό» και τάραξε την γαλήνη όλης της χώρας. Μια υπόθεση που ενώ μας ταλαιπωρεί εδώ και 25 χρόνια και κοντεύαμε να την ξεχάσουμε, τα καταφέραμε έτσι ώστε να μην εκπληρωθεί το ρηθέν του γηραιού Μητσοτάκη.

Η χώρα βιώνει οριακές καταστάσεις. Ο συνδυασμός της οικονομικής κρίσης με τις αυξανόμενες προσφυγικές-μεταναστευτικές ροές συνθέτουν επικίνδυνες διαστάσεις για την καθημερινότητα και την πορεία της ελληνικής οικονομίας.

Η αναντιστοιχία των μεγάλων υποσχέσεων του ΣΥΡΙΖΑ με την τρέχουσα κυβερνητική πρακτική τείνουν να συμπαρασύρουν ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας σε μια γενικευμένη αμφισβήτηση του συνολικού πολιτικού συστήματος, του κοινοβουλευτισμού, της Δημοκρατίας.