Η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια πολλαπλή κρίση που δοκιμάζει τις αντοχές της ελληνικής κοινωνίας σε όλα τα επίπεδα.

Το δεύτερο κύμα της πανδημίας είναι εδώ, το γεγονός όμως ότι βρίσκει την κοινωνία ανοχύρωτη αποτελεί κυβερνητική ευθύνη. Η επιδημιολογική κατάσταση στη χώρα βρίσκεται πλέον στα όρια της απώλειας του ελέγχου. Η κυβέρνηση σπατάλησε πολύτιμο χρόνο χωρίς να ενισχύσει ουσιαστικά το Δημόσιο Σύστημα Υγείας, τη Δημόσια Εκπαίδευση και τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.

Οταν ο κορονοϊός χτύπησε την πόρτα μας, όλοι οι καθ’ ύλην αρμόδιοι αποφάνθηκαν ότι αυτό ήταν το πρώτο κύμα και ότι έπρεπε να περιμένουμε το δεύτερο το φθινόπωρο. Δεν έπεσαν έξω.

Η αντίδραση της κυβέρνησης στον άμεσο κίνδυνο αποδείχθηκε ανέλπιστα επιτυχής. Το lockdown επιβλήθηκε νωρίς, τηρήθηκε, κι έτσι γλιτώσαμε τα πολύ χειρότερα που έπληξαν άλλες χώρες, πλουσιότερες και οργανωμένες, όπου το κράτος λειτουργεί πιο αποτελεσματικά και οι υποδομές της δημόσιας υγείας είναι καλύτερες.

Είναι στιγμές που η ιστορία εμπνέει τους ανθρώπους, αλλά είναι και κάποιες άλλες, λίγο πιο γοητευτικές. Είναι στιγμές που οι άνθρωποι, οι νέοι άνθρωποι, αναντρανίζουν και γίνονται αυτοί οι εμπνευστές της ιστορίας.

Στις άγονες και εσωστρεφείς αντιπαραθέσεις, που συχνά αποπροσανατολίζουν, είναι ώρα να απαντήσουμε προωθητικά

Διανύουμε μια περίοδο κατά την οποία η κρίση διευρύνεται λόγω των ασκούμενων υπέρ των ολίγων μεροληπτικών πολιτικών της Ν.Δ. Οι επιπτώσεις γίνονται αρνητικά πολύπλευρες τόσο για τον ρόλο της χώρας στις γεωπολιτικές ανακατατάξεις όσο και στο εσωτερικό. Οι χειρισμοί τής κυβέρνησης στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής γεννούν πολλά ερωτήματα. Η δημοκρατική λειτουργία δέχεται συνεχείς επιθέσεις συρρίκνωσης. Οι οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες μετατρέπονται σε καθεστώς.

Στο πρώτο μέρος του άρθρου, πριν από δύο εβδομάδες, αναφέρθηκα στον χαρακτήρα του επιχειρήματος «αν ήταν κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, θα ήταν πολύ χειρότερα». Υποστήριξα, πως η βασική λειτουργία του είναι «παρηγορητική». Επιχειρεί μέσω μιας υπόθεσης που δεν δύναται να εξακριβωθεί, να προσγειώσει ψηφοφόρους που είχαν μεγάλες προσδοκίες από τη σημερινή κυβέρνηση. Υπάρχει, όμως, και μια άλλη κατηγορία ανθρώπων που χρησιμοποιεί αυτό το υποθετικό σχήμα. Είναι οι ίδιοι οι υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί αναρωτιούνται: «Σκέφτεσαι τι θα έλεγαν τα ΜΜΕ της χώρας μας αν πολύ λιγότερα από αυτά που συμβαίνουν σήμερα, συνέβαιναν επί ΣΥΡΙΖΑ;».

Σύμφωνα με το el.wiktionary.org , κατεστημένο θεωρείται ένα «σύστημα ατόμων και ισχυρών ομάδων συμφερόντων που ελέγχουν σε βαθμό να εξουσιάζουν καίριους τομείς της πολιτικής, οικονομικής, αθλητικής ή πολιτιστικής ζωής (όχι απαραίτητα σε συνεννόηση) και που αντιδρούν σε κάθε ανανέωση η οποία θα μπορούσε να απειλήσει την κυριαρχία τους.»

Η ερώτηση στον προεδρο του ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχίας στη Θεσσαλονίκη ηταν συγκεκριμένη: «Πώς αυτοτοποθετείστε στον πολιτικό χάρτη σήμερα πώς αντιλαμβάνεστε τις προοδευτικές δυνάμεις και, σε αυτές περιλαμβάνετε και το ΚΙΝΑΛ;».

Κατά τα φαινόμενα, ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, ως απάντηση στην εκλογική επικράτηση της Νέας Δημοκρατίας, φιλοδοξεί να συγκροτήσει και να καθοδηγήσει ένα ευρύτατο αντιδεξιό μέτωπο. Η κίνηση δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Οχι μόνο έχει ξαναγίνει στο παρελθόν, αλλά αποδείχθηκε επιτυχής και μακρόβια.

Στο τέλος τα πάντα θα κριθούν από εμάς τους ίδιους, από τη βούληση, την αγωνιστικότητα, τον «πατριωτισμό» των αριστερών

Απλώς διανύει μια δεύτερη περίοδο ωρίμανσης. Απολύτως φυσιολογική και σχετικά ήρεμη. Γιατί η πρώτη το 2015 ήταν εκ των πραγμάτων μια βίαιη ωρίμανση. Καταλαβαίνω γιατί πολλοί ανυπόμονοι θεωρούν την περίοδο από τις εκλογές μέχρι την πρόσφατη γενική αναδιάρθρωση του κόμματος χαμένο χρόνο.

Η πανδημία του COVID-19 άλλαξε ριζικά την κατάσταση σε όλα τα επίπεδα. Τίποτα πια δεν είναι όπως πριν. Οι νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις για το κοινωνικό κράτος και την οικονομία αποδείχθηκε ότι δεν μπορούν να δώσουν λύσεις για την κοινωνία.

Οι θέσεις της Αριστεράς για ένα ισχυρό δημόσιο σύστημα Υγείας, αλλά και για δημόσιες παρεμβάσεις στην οικονομία, όταν αυτό είναι αναγκαίο, είναι πιο επίκαιρες από ποτέ απέναντι στη νεοφιλελεύθερη λογική για ιδιωτικοποίηση της Υγείας και αυτορρύθμιση της αγοράς.