Μια χώρα που μετέχει στο ΝΑΤΟ και στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης, στην Ευρωζώνη, με σταθερό γεωπολιτικό προσανατολισμό, που εδώ και μισό αιώνα έχει αφήσει πίσω της τους μεγάλους διχασμούς και τις αυταρχικές εκτροπές, που είναι απαλλαγμένη από την τρομοκρατία και το βαρύ έγκλημα που ταλανίζουν άλλες ανεπτυγμένες χώρες, μια τέτοια χώρα είναι πολιτικά ασφαλής; Οχι απαραίτητα –λένε– αν διατρέχει κίνδυνο ακυβερνησίας. Οπου ως ακυβερνησία ορίζεται η απουσία μιας αυτοδύναμης κυβέρνησης.

Τι άλλο θα μπορούσε να κάνει μια κυβέρνηση ώστε να χάσει τη στήριξη της κοινωνίας; Σύντομα: κατασπαταλά τον δημόσιο και κοινωνικό πλούτο κατά το δοκούν υπέρ των λίγων και πολιτικών φίλων της, αγνοώντας δεοντολογία, νόμους και κανονισμούς (βλ. και Ελληνικό). Αθωώνει το ένα σκάνδαλο μετά το άλλο εις βάρος της πολιτικής ηθικής και των δημόσιων οικονομικών. Βιάζει και περιθωριοποιεί ανενδοίαστα τους δημοκρατικούς θεσμούς (βλ. ΕΥΠ) αλλά και τους κανόνες που η ίδια θέτει (βλ. Μητσοτάκη στην Ικαρία και την Πάρνηθα).

Σε λίγες μέρες κατατίθεται στη Βουλή το νομοσχέδιο για την λειτουργία και βελτίωση( ; ) του Εθνικού Συστήματος Υγείας.Το νομοσχέδιο συνάντησε την αντίθεση και αντίδραση όλων των γιατρών και από τον ιδιωτικό και από τον δημόσιο τoμέα υγείας.Το νομοσχέδιο αυτό εισάγει τον θεσμό της ιδιωτικής εργασίας στο δημόσιο ,αλλά εκ παραλλήλου και τον θεσμό του δημοσίου στου ιδιώτες!Δηλαδή οι εργαζόμενοι γιατροί των νοσοκομείων θα μπορούν να διατηρούν ιδιωτικά ιατρεία και οι ιδιώτες ιατροί να εργάζονται στα νοσοκομεία!!

Μετά τις τραγικές εικόνες που ήρθαν στη δημοσιότητα στην αρχή της εβδομάδας που μας πέρασε, με την επιχείρηση βίαιης αποβολής δανειολήπτριας από την οικία της με σπάσιμο πόρτας και απειλές, το ζήτημα των πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας και των συνεπειών τους για την κοινωνική ειρήνη έχει επανέλθει στο προσκήνιο. Η κυβέρνηση παραμένει σκόπιμα αδρανής νομοθετικά, ενώ γίναμε μάρτυρες μιας προσπάθειας στοχοποίησης της άτυχης δανειολήπτριας με υπονοούμενα για την οικονομική της επιφάνεια.

Μια αναδρομή στη μεταπολιτευτική περίοδο δείχνει ότι στις προεκλογικές περιόδους πάντα ενισχύονται οι προσδοκίες, λόγω των προεκλογικών υποσχέσεων που αφειδώς δίνονται και των παροχών που μοιράζονται. Και έτσι το οικονομικό κλίμα εμφανίζει ορισμένη βελτίωση. Αυτό συμβαίνει πάλι αυτή την περίοδο.

Είναι απλό και κρυφό. Το κόστος ζωής επί ΣΥΡΙΖΑ ήταν πολύ χαμηλότερο. Στις παρυφές του 2019 όλοι ένιωθαν (και με τη μεγάλη ανάπτυξη του τουριστικού ρεύματος το 2017 και το 2018) ότι, επιτέλους, έστριψε το καράβι. Ωραιοποιώ; Οι πιο συστηματικοί ας αντιπαραθέσουν εκτενώς τα νούμερα της καθημερινότητας του πρώτου μισού του 2019 και του 2022.

Ο δικομματισμός λειτουργεί όπως η κλεψύδρα. Δηλαδή όσο αδειάζει το επάνω δοχείο τόσο γεμίζει το κάτω. Κι όταν πέσει ο τελευταίος κόκκος, τη γυρνάμε ανάποδα και φτου κι απ’ την αρχή. Φυσικά στη ζωή τα πράγματα δεν είναι τόσο ξεκάθαρα. Καμιά φορά το στόμιο της κλεψύδρας συστέλλεται και η ροή της άμμου σχεδόν σταματάει, άλλοτε διαστέλλεται ξαφνικά και το επάνω δοχείο αδειάζει απότομα.

Γίνονται θαύματα στην Ελλάδα; Από μια πρώτη ματιά, ορισμένα από όσα συμβαίνουν μοιάζουν σαν θαύματα.

Παράδειγμα, σε μια υπερχρεωμένη χώρα μοιράζονται επιδόματα και επιχορηγήσεις πολλών δισ. ευρώ με απλοχεριά, χωρίς αυστηρά κριτήρια ή άλλους, πεζούς, περιορισμούς. Με αυτόν τον τρόπο τροφοδοτείται η κατανάλωση, η κατανάλωση προκαλεί αύξηση του ΑΕΠ και ιδού το θαύμα: καταναλώνοντας –όχι επενδύοντας και παράγοντας– γινόμαστε πλουσιότεροι.

Για ακόμη μία Κυριακή συνεχίστηκε από τον Τύπο η ομοβροντία αποκαλύψεων για το σκάνδαλο των υποκλοπών. Για ακόμη μία Κυριακή προστέθηκαν νέα κομμάτια στο παζλ και η εικόνα του κ. Μητσοτάκη αγκαλιά με το Predator είναι ακόμη πιο ευκρινής. Για ακόμη μία Κυριακή η γραμμή της κυβέρνησης ήταν ο στρουθοκαμηλισμός. Κάνω πώς δεν βλέπω τι γράφεται, τι αποκαλύπτεται, τι ερωτήματα θέτει η αντιπολίτευση.

1. Ανήκει η Τουρκία στην Δύση;

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Τουρκία αποτελεί τμήμα της ”Δύσης”. Αν και έχει πολλές και μεγάλες ιδιαιτερότητες, ανήκει σε όλους τους δυτικούς θεσμούς και οργανισμούς. Μέλος του ΝΑΤΟ, μέλος του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), συνδεδεμένη χώρα με την ΕΕ από την δεκαετία του ’60, και υποψήφια προς ένταξη. Συμμετείχε ως πλήρες μέλος στην εναρκτήρια Σύνοδο της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Κοινότητας, που δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία του Γάλλου προέδρου Μακρόν και της Ε.Ε.

Πολλοί κάνουν το λάθος να συνδέουν το "Πολυτεχνείο" με τη "γενιά του Πολυτεχνείου". Συνήθως το λάθος αυτό το κάνουν όσοι θέλουν να απαξιώσουν το ίδιο το γεγονός, της εξέγερσης δηλαδή των φοιτητών ενάντια στη δικτατορία.

«Το Πολυτεχνείο είναι μια στοιχειωμένη ιστορία, και οι στοιχειωμένες ιστορίες δεν ησυχάζουν», εκτιμά ο Αντώνης Λιάκος, με συνέντευξή του στο iEidiseis, ενώ απαντά σε μείζονα ερωτήματα σε μια εποχή που επιχειρείται η «αναθεώρηση» της ιστορίας.

«Το Πολυτεχνείο δεν ηττήθηκε, δεν έφυγαν μόνοι τους οι άνθρωποι από τον δημόσιο χώρο που είχαν καταλάβει βλέποντας ότι δεν μπορούν να κουνήσουν τη δικτατορία. Το Πολυτεχνείο ανακόπηκε.