Γνωρίζει το Σύνταγμα ο κ. Μητσοτάκης;

Συνεχίζονται οι προσπάθειες στελεχών της Ν.Δ. να παρουσιάσουν τους έμμεσους φόρους ως δίκαιους και φιλολαϊκούς. Γιατί επιμένουν να εκτίθενται; Την απάντηση την έδωσε ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης. Η μείωση του ΦΠΑ, είπε, «θα ήταν μια τρύπα στο νερό και θα στοίχιζε πολύ», άρα δεν πρέπει να μειωθεί. Αλλά ακόμη και αν δεν υπήρχε το πρόβλημα της ακρίβειας, το θέμα είναι πολύ σοβαρό από την άποψη της φορολογικής δικαιοσύνης. Και αυτό που αποκαλύπτεται από τις δηλώσεις του κ. Μητσοτάκη είναι ότι δεν είναι στις προθέσεις του να μειωθούν οι έμμεσοι φόροι. Ακριβώς γι’ αυτό γίνεται προσπάθεια να νομιμοποιηθούν στην κοινωνική συνείδηση.

Οι κυβερνητικοί πανηγυρισμοί διά στόματος Άδωνη Γεωργιάδη και Νίκου Παπαθανάση αλλά και του Κυριάκου Μητσοτάκη καθ’ όλη την προεκλογική περίοδο για άμεσες ξένες επενδύσεις-ρεκόρ κατά τη διετία που ακολούθησε την πανδημία (2021-2022) ενέχουν ένα «μεγάλο μυστικό». Το γεγονός ότι κατά την τελευταία τριετία καταγράφηκαν οι μεγάλες εξαγορές πακέτων κόκκινων δανείων από ξένα funds, οι οποίες αντιστοιχούν σε περισσότερο από το 50%-65% των «επενδύσεων» αυτών (τα εισαγωγικά στις επενδύσεις προφανώς σχετίζονται με το ότι αυτές είναι… παραγωγικές μόνο για τα funds και όχι για την οικονομική ανάπτυξη της χώρας).

Για τον στόχο του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία στις εκλογές της 25ης Ιουνίου μιλά στην ΑΥΓΗ ο συντονιστής της νέας Εκλογικής Επιτροπής του κόμματος Διονύσης Τεμπονέρας. Ξεκαθαρίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα εξουσίας διεκδικεί την κυβέρνηση, δίχως φυσικά να παραβλέπει τους αρνητικούς συσχετισμούς. Την ίδια ώρα, επισημαίνει ότι η Αριστερά και οι άνθρωποί της είναι συνηθισμένοι στα δύσκολα, εκφράζοντας την πεποίθηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει την υποχρέωση να εκφράσει έναν τεκμηριωμένο και πειστικό λόγο μακριά από τη συνθηματολογία.

Τα αποτελέσματα των εκλογών της 21ης Μαΐου, κυρίως δε η μεγάλη διαφορά μεταξύ της Ν.Δ. και του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., ήταν απρόσμενα σχεδόν για όλους. Πολλές οι πιθανές εξηγήσεις και σχεδόν όλες έχουν διατυπωθεί. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στο αποτέλεσμα συνετέλεσαν:

α) η παταγώδης ήττα της στρατηγικής της απλής αναλογικής, καθώς η επίμονη πρόταξη μετεκλογικών κυβερνητικών συνεργασιών ακυρώθηκε εξ αρχής από τους πιθανούς εταίρους (ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ. και ΜέΡΑ25),

Στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση του 21ου αιώνα, που ξέσπασε το 2007-8 και το τσουνάμι της έφτασε στις ακτές της Ευρώπης το 2010, πέντε ευρωπαϊκές χώρες δεν κατάφεραν να αποφύγουν κάποιο πρόγραμμα διάσωσης: Η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Κύπρος και, εν μέρει, η Ισπανία. Από αυτές, μόνο μία, η Ελλάδα, είχε δίδυμα ελλείμματα -δημοσιονομικό και ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών. Οι άλλες τέσσερις έπασχαν μόνο από ένα μεγάλο έλλειμμα: Στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Κι αυτό το έλλειμμα ήταν αρκετό, με το ξέσπασμα της κρίσης, για να τις ρίξει στα βράχια.

Είδαν ότι το ψέμα μπορεί να πιάσει και τους έφυγε κάθε φραγμός. Σαν τους κερδοσκόπους. Όσο πιο πολλά κερδίζουν τόσο πιο ασύδοτοι γίνονται.

Ισχυρίζονται ότι «μείωσαν 50 φόρους» και ότι «στο πρόγραμμά της, η ΝΔ δεν έχει ούτε μια αύξηση φόρου για κανέναν».

Είμαστε λοιπόν μπροστά σε ένα θαύμα; Πώς αυξάνουν τα φορολογικά έσοδα ενώ δεν μπαίνουν νέοι φόροι ούτε αυξάνουν οι φορολογικοί συντελεστές;

«Η γλώσσα δεν αντικατοπτρίζει απλώς τον τρόπο που σκεφτόμαστε: διαμορφώνει επίσης τη σκέψη μας. Εάν χρησιμοποιούνται συνεχώς λέξεις και εκφράσεις που υποδηλώνουν ότι οι γυναίκες είναι κατώτερες από τους άντρες, αυτή η υπόθεση κατωτερότητας τείνει να γίνει μέρος της νοοτροπίας μας. Εξ ου και η ανάγκη να προσαρμόσουμε τη γλώσσα μας όταν οι ιδέες μας εξελίσσονται» (UNESCO, 2011, Π. 4).

«Ο ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε στην αντιπολίτευση και ως αντιπολίτευση». Αυτό γράφαμε 15 μήνες πριν, στις 14 Φεβρουαρίου 2022, από τις στήλες αυτές. Αυτό περίπου περιέγραφαν και άλλες αναλύσεις. Οι μαύρες σκιές στην εικόνα ενός κόμματος λόγω της προηγούμενης κυβερνητικής του δράσης δεν είναι αιώνιες (εκτός και αν η δράση αυτή συνδεθεί με μια εθνική καταστροφή). Και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είχε, αυτή είναι η γνώμη μου, αρκετές επιτυχίες, όπως καλές δημοσιονομικές επιδόσεις, ρύθμιση του χρέους, πρόοδος στα θέματα δικαιωμάτων, καλύτερη αντιμετώπιση της ακραίας φτώχειας και τη σημαντικότατη για τη χώρα (και για την αριστερή ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ) συμφωνία των Πρεσπών.

1. Παρά την φθορά 20 χρόνων εξουσίας, ο Ερντογάν συνεχίζει να συγκινεί ένα σημαντικό τμήμα της τουρκικής κοινωνίας, που ”πίνει νερό στο όνομα του”.

Ο κόσμος της υπαίθρου, των επαρχιακών κωμοπόλεων, αλλά και των φτωχών συνοικιών στον περίγυρο των μεγαλουπόλεων που είδαν ανάπτυξη κατά την 20ετία της διακυβέρνησης Ερντογάν, είναι σημαντικά τμήματα των υποστηρικτών του. Σε αυτό το τελευταίο οφείλεται και το γεγονός ότι η υποψηφιότητα Ερντογάν συγκράτησε πολύ σημαντικές δυνάμεις στην Άγκυρα και την Κωνσταντινούπολη, παρά το ότι οι δήμαρχοι των δυο μεγαλουπόλεων ανήκουν στην αντιπολίτευση.

Για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, οι υποκλοπές ήταν ένα σκάνδαλο πολλών μεγατόνων. Διότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε ο ίδιος να θέσει την ΕΥΠ υπό την προσωπική του εποπτεία και επίσης διόρισε συγγενικό του πρόσωπο για διευθυντή της.

Αρα η ευθύνη για τα όποια στραβοπατήματά της, για να το πω ευγενικά, βαρύνει αποκλειστικά τον πρωθυπουργό. Πιο ξεκάθαρο δεν γίνεται.

Να που άρχισε να βρίσκει τη φωνή της η Ευρωπαϊκή Επιτροπή! Αν και διόλου «ιλουμινάτα» αυτή, στη δεύτερη έκθεση μεταμνημονιακής εποπτείας της χώρας μας έκανε τέσσερις σημαντικές υποδείξεις: μία, ότι για να επιτευχθούν τα πρωτογενή πλεονάσματα που έχουν συμφωνηθεί, πρέπει να συγκρατηθεί η αύξηση των καθαρών κρατικών δαπανών στο 2,6%. Δεύτερη, ότι κάτι πρέπει να γίνει για τη φοροδιαφυγή – ακούγοντας στην πιάτσα πόσο συχνά πληρώνονται σε ρευστό λογαριασμοί 400-500 ευρώ, φαντάζεσαι πόση έκταση έχει πάρει το πρόβλημα.

Δεν έχω κανένα λόγο να κρατήσω την εντολή. Δεν έχω κανένα λόγο να κρύψω ότι το εκλογικό αποτέλεσμα είναι για εμάς ένα οδυνηρό σοκ, απρόσμενα οδυνηρό.

Φοβάμαι και για την κοινωνία είναι οδυνηρό αποτέλεσμα, ακόμα και για όσους ψήφισαν τη ΝΔ δεδομένου ότι διαμορφώνονται συσχετισμοί που αν επαναληφθούν στις επόμενες εκλογές της ενισχυμένης αναλογικής, θα δημιουργήσουν ασφυκτικές συνθήκες για Δημοκρατία.

Μια παντοδυναμία και μάλιστα μιας κυβέρνησης που η συμπεριφορά της την πρώτη τετραετία έδειξε ότι δεν σέβεται ούτε το κράτος δικαίου, ούτε τη Δημοκρατία, ούτε τον πλουραλισμό.