Οι επιλογές των πολιτών δεν εξαρτώνται μόνο από την πολιτική στάση των κομμάτων, από το διακηρυγμένο πρόγραμμα και τις προθέσεις τους, ούτε μόνο από ταξικές αναφορές. Σε αρκετούς κυριαρχεί το αίσθημα αυτοσυντήρησης ακόμα και σε περιόδους ανατροπών, χωρίς να είναι συντηρητικοί πολιτικά· απλώς νιώθουν ότι δεν πρέπει να βγουν έξω από τη ζώνη ασφάλειάς τους (comfort zone) καθώς δεν αντέχουν το όποιο ρίσκο, αναζητώντας την «ασφαλέστερη» οδό απέναντι στις προσπάθειες εκσυγχρονισμού. Μεγάλο ζήτημα λοιπόν για κάθε πολιτικό φορέα αλλαγής είναι να εμπνέει εμπιστοσύνη και να μπορεί να περιορίσει αυτή την αβεβαιότητα.

Με τον όρο «μειονότητα» εννοούμε μια ομάδα του πληθυσμού με διαφορετική από την πλειονότητα εθνότητα, θρησκεία ή/και γλώσσα. Η Ελλάδα έχει εδώ και χρόνια επιλέξει μια στενή ερμηνεία: Αναγνωρίζει ως μειονότητα αυτή που ορίζεται ως τέτοια μόνο από διεθνείς συνθήκες. Άρα αναγνωρίζει την εξής μια, τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης που προβλέπεται από τη Συνθήκη της Λωζάνης του 1923. Αυτή η μειονότητα απαρτίζεται από τους Πομάκους, τους Ρομά και τους Τουρκικής καταγωγής ή όπως αναφέρεται από το 1991, τους «τουρκογενείς».

Στο πιο βαθύ σημείο της Μεσογείου, εκεί όπου η αφρικανική πλάκα βυθίζεται κάτω από την ευρασιατική, κοντά σε μια τάφρο που ξεπερνάει τα 5.000 μέτρα, ναυάγησαν στοιβαγμένα πάνω σε ένα καρυδότσουφλο τα όνειρα και οι ελπίδες εκατοντάδων ανθρώπων.

Δεν θα μάθουμε ίσως ποτέ τα ονόματα και τις ιστορίες όσων χάθηκαν στο Φρέαρ των Οινουσσών, αλλά γνωρίζουμε πολύ καλά πως αυτό το έγκλημα έγινε στο όνομά μας, όπως ξέρουμε τα ονοματεπώνυμα όλων εκείνων που το προμελέτησαν.

Υπάρχει μια υπόθεση που έχει γαγγραινιάσει εκεί στη Θεσσαλονίκη, αλλά δυστυχώς την παρακολουθούμε όλοι από απόσταση, σαν να μη μας αφορά. Πρόκειται για την υπόθεση Χρυσοχόου. Ποιος ήταν αυτός; Ενας στρατηγός που ήταν στρατιωτικός διοικητής Θεσσαλονίκης επί Κατοχής.

Ναι μεν τη διοικούσε τη Θεσσαλονίκη ο γερμανικός στρατός, αλλά υπήρχαν και σκιώδεις και οι παλιές κρατικές δομές.

Στο έργο της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, κεντρική ήταν η στήριξη των δημόσιων μονάδων ψυχικής υγείας. Τον Ιούνιο 2019, η αποτύπωση των τομεοποιημένων κοινοτικών μονάδων ψυχικής υγείας σε όλη την Ελλάδα πρόβλεπε και τη σταδιακή τους ενίσχυση.

Συνέχισε τη μετεξέλιξη των τριών μεγάλων ψυχιατρικών νοσοκομείων προς ένα σύνολο μονάδων κοινοτικής ψυχιατρικής, νοσηλείας και αποκατάστασης.

Με τον νόμο 4461/2017, ξεκίνησε το κεντρικής σημασίας εγχείρημα των περιφερειακών διοικήσεων των τομέων ψυχικής υγείας σε κάθε ΥΠΕ μαζί με την οργάνωση επιτροπών για τα δικαιώματα των ασθενών.

Συζήτηση για τα λεγόμενα «εθνικά θέματα» και ειδικότερα για τη μειονότητα στη Θράκη είναι αδύνατον να διεξαχθεί με ψυχραιμία και χωρίς (αυτό)λογοκρισία στις συνθήκες της προεκλογικής περιόδου.

Ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της Ν.Δ. και το πανίσχυρο εθνικιστικό λόμπι που διαπερνά όλους τους πολιτικούς χώρους καλλιεργούν ένα κλίμα «υπερπατριωτικής» τρομοκρατίας, στο οποίο υποχρεώνονται να υποταχθούν οι πάντες επί ποινή υψηλού εκλογικού κόστους.

Η απρόκλητη και παράνομη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία εισέρχεται σε νέα φάση. Μετά την παρέλευση του χειμώνα ετοιμάζεται κλιμάκωση των στρατιωτικών επιχειρήσεων.

Μέχρι τώρα, οι βαριές καιρικές συνθήκες επέβαλαν τον περιορισμό των συγκρούσεων. Οι πολύ χαμηλές θερμοκρασίες καταπονούν το στρατιωτικό προσωπικό, ενώ ο μεγάλος όγκος χιονιού και πάγου, αλλά και το λασπώδες έδαφος, δεν επιτρέπουν στα τεθωρακισμένα να αναπτύξουν τις δυνατότητες τους. Εξάλλου οι Ρώσοι πολίτες που επιστρατεύθηκαν το φθινόπωρο, είχαν ανάγκη εκπαίδευσης, τουλάχιστον κάποιων μηνών.

Με το κεντρικό σύνθημα «ΔΙΚΑΙΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΓΑ ΟΛΟΥΣ», με τη συλλογική απόφαση για αλλαγές εν κινήσει και την απόλυτη εμμονή στην ανάδειξη των προγραμματικών θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ, που δεν κατάφερε στις εκλογές του περασμένου Μαΐου να αναδείξει και να θέσει στο επίκεντρο του δημόσιου διαλόγου, ξεκίνησε χθες ο Αλέξης Τσίπρας, συνοδευόμενος από κεντρικά στελέχη του οικονομικού επιτελείου σάλπισε χθες την «πολιτική αντεπίθεση» του κόμματος. Για την ανατροπή του δυσμενούς συσχετισμού. Για ένα νικηφόρο εκλογικό αποτέλεσμα στις εκλογές της 25ης Ιουνίου.

Η πρόσφατη συζήτηση, που άνοιξε για τη φορολογία, είναι μια αναγκαία συζήτηση για την Αριστερά και τον προοδευτικό κόσμο.

Η αναδιανομή του πλούτου, βρίσκεται στον πυρήνα της πολιτικής μας. Βασική πηγή χρηματοδότησης του οικονομικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, αποτελεί η έκτακτη φορολόγηση των υπερκερδών, των εταιριών παραγωγής ενέργειας και των διυλιστηρίων. Οι εταιρείες ενέργειας και διύλισης κατέγραψαν από το καλοκαίρι του 2021 μέχρι και το τέλος του 2022, υπερκέρδη πάνω από 6 δις. ευρώ.

Tο ΕΚΑΒ είναι λειψό, του λείπουν περίπου 80 ασθενοφόρα για να καλύψει τα διεθνή στάνταρ, αλλά και τα ασθενοφόρα που διαθέτει υπολειτουργούν, γιατί λείπουν 700 διασώστες για να τα επανδρώσουν. Εγιναν 1.000 προσλήψεις για την περιβόητη πανεπιστημιακή αστυνομία που, όμως, δεν θα συσταθεί (όσοι προσελήφθησαν έχουν ήδη σταλεί σε αστυνομικά τμήματα της γειτονιάς…), αλλά όχι για 700 διασώστες. Δεκάδες δισ. ξοδεύτηκαν ως προεκλογικές επιταγές, αλλά δεν βρέθηκαν 6 εκατ. ευρώ για να αγοραστούν 80 πλήρως εξοπλισμένα ασθενοφόρα. Ανθρωποι πεθαίνουν στον δρόμο εν έτει 2023, όχι γιατί δεν υπάρχουν λεφτά αλλά γιατί δεν υπάρχει έγνοια, νοιάξιμο, ενώ περισσεύει η διαχειριστική ανεπάρκεια.

Ένας σίγουρος τρόπος για να καταλάβουμε την κοινωνική συνείδηση μιας κυβέρνησης είναι να δούμε πώς συλλέγονται και πώς δαπανώνται οι φόροι. Και ένας σίγουρος τρόπος για να καταλάβουμε την κοινωνική συνείδηση ενός ατόμου είναι να δούμε πώς αντιδρά στους φόρους». Αυτά έλεγε ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ, γνωστό ανατρεπτικό στοιχείο, σε ομιλία του στο Γούστερ της Μασαχουσέτης, 12 ημέρες πριν από τις προεδρικές εκλογές του 1936 (τις οποίες παρεμπιπτόντως κέρδισε με το 60,8% των ψήφων). Και συνέχισε: «Οι φόροι, σε τελευταία ανάλυση, είναι τα τέλη συνδρομής που πληρώνουμε για τα προνόμια που απολαμβάνουμε ως μέλη μιας οργανωμένης κοινωνίας».

Στην πολιτική ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει. Κατά κανόνα όμως, το απροσδόκητο αποδεικνύεται βραχύβιο επειδή μπορεί να μονοπωλήσει για λίγο την προσοχή μας, όπως έγινε με τα Τέμπη· τελικά αυτό που καθορίζει τη στάση μας, δηλαδή την ψήφο μας, είναι μια γενικότερη προδιάθεση, η οποία λειτουργεί σαν τα γυαλιά, τα οποία δεν τα βλέπουμε, αλλά τα χρησιμοποιούμε για να δούμε και να αξιολογήσουμε τα πράγματα.

Κι αυτό σημαίνει ότι τις εκλογές τις κερδίζει το κόμμα που θα ευθυγραμμίσει την πολιτική του με τις ενσυνείδητες ή και υποσυνείδητες προσδοκίες των ψηφοφόρων.