Καθώς ο εκλογικός κύκλος τελείωσε και στις δύο χώρες, Ελλάδα και Τουρκία προσπαθούν να επανεκκινήσουν τις διμερείς σχέσεις τους. Οι πειρασμοί για ακραία και εθνικιστική ρητορική, που είναι μεγάλοι κατά τις προεκλογικές περιόδους, τώρα πλέον μειώνονται.

Από την άλλη, το γεγονός ότι και οι δύο κυβερνήσεις έχουν νωπή λαϊκή εντολή, τους επιτρέπει να κάνουν κινήσεις πιο τολμηρές, πέραν του συνηθισμένου. Αν λάβουμε υπόψη ότι και η Κυπριακή Δημοκρατία έχει πρόσφατα εκλεγμένο Πρόεδρο, από τις εκλογές του Φεβρουαρίου, βλέπουμε με σαφήνεια το εύρος των δυνατοτήτων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία βρίσκεται σε μια νέα εποχή. Ένας ιστορικός κύκλος έκλεισε με ένα διπλό σοκ, την βαριά ήττα στις εκλογές και την απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να μην θέσει εκ νέου υποψηφιότητα για την ηγεσία του κόμματος. Η νέα περίοδος είναι γεμάτη από μεγάλες προκλήσεις και έχουμε ιστορική ευθύνη να ανταποκριθούμε σε αυτές συλλογικά και συντεταγμένα.

Ο Ελύτης έγραψε κάποτε ότι ο Σολωμός είναι «ένας από τους πέντε ή δέκα μεγαλύτερους ποιητές σ’ όλο τον κόσμο και σ’ όλους τους αιώνες». Τι μας λέει αυτή η δήλωση για τον ίδιο κι όχι τον Σολωμό;

Κατ’ αρχάς, δικαίωμά του να τον αποτιμήσει με τα δικά του κριτήρια, αλλά πώς μπορεί να τον συγκρίνει με όλους τους ποιητές από κτήσεως κόσμου, τους οποίους σίγουρα ο Ελύτης δεν είχε διαβάσει; Γιατί δεν αρκέστηκε στο να πει ότι ο Σολωμός ήταν όντως ένας πολύ μεγάλος ποιητής; Εξήγηση υπάρχει: ένα βασικό χαρακτηριστικό του δημόσιου λόγου στην Ελλάδα είναι η υπερβολή.

O αποκλεισμός από το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ κάθε πιθανότητας συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ για τις αυτοδιοικητικές εκλογές του Οκτωβρίου, μπορεί κάλλιστα να εκληφθεί και ως προάγγελος μιας γενικευμένης στάσης του απέναντι σε κάθε προοπτική προσέγγισης και συνεννόησης που θα μπορούσε να δρομολογήσει σταδιακά μια σύμπλευση και συμπόρευση των δύο κομμάτων.

Η αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα είναι πράξη αυτοσεβασμού. Και δίκαιη πράξη απέναντι σε μια μακρά πορεία που, παρά τις ισχυρές αρνητικές πλευρές της, συνδέθηκε με μια μεγάλη συλλογική προσδοκία και με επιτεύγματα, όπως η ρύθμιση του χρέους και η συνθήκη των Πρεσπών, που επηρεάζουν θετικά τη χώρα στη μέση και, ίσως, στη μακρά διάρκεια.

Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν είναι γνωστοί οι υποψήφιοι που θα διεκδικήσουν την ηγεσία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αν ήταν, το κείμενο αυτό δεν θα γραφόταν. Στόχος είναι να περιγραφεί το στρατηγικό πεδίο εντός του οποίου η νέα ηγεσία θα κληθεί να δράσει.

Οι πρόσφατες δηλώσεις του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος για την ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας αρκετά νωρίτερα από τα τέλη του έτους που ήταν το consensus, ήταν κάτι περισσότερο από μήνυμα αισιοδοξίας. Ο Γ. Στουρνάρας έβαλε έναν πήχυ για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης: Θα ανακτήσουμε επενδυτική βαθμίδα στα τέλη Αυγούστου, είπε, εφόσον οι διεθνείς οίκοι πεισθούν από τις προγραμματικές δηλώσεις ότι υπάρχει βούληση να επιτευχθεί πραγματική σύγκλιση χωρίς μακροοικονομικές ανισορροπίες.

Η συμμετοχή του κόμματος Σπαρτιάτες στις εκλογές και το όχι ευκαταφρόνητο εκλογικό και κοινοβουλευτικό του αποτέλεσμα κατέδειξε τη μικρόνοια του θεσμικού εγχειρήματος στο οποίο επιδόθηκε, μερικές εβδομάδες πριν τις εκλογές, η απελθούσα (και θριαμβευτικά επανελθούσα) κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Ο προεκλογικός χρόνος (και ο απροσχημάτιστος κυβερνητικός εκβιασμός:

Η περίοδος Τσίπρα υπήρξε συναρπαστική για την Αριστερά. Ο ίδιος, επιλογή του Αλέκου Αλαβάνου, είχε υψηλή επίδοση στις δημοτικές εκλογές του 2006, τον διαδέχθηκε στη θέση του προέδρου το 2008, με μια ταυτόχρονη δημοσκοπική άνοιξη. Η κοινωνική έκρηξη του Δεκέμβρη δημιούργησε μια εκ νέου κάμψη στην Αριστερά. Τα γνωστά ποσοστά (4,7% στις ευρωεκλογές του 2009) επανήλθαν. Μετά τη χρεοκοπία του 2009-2010, άρχισαν να εγγράφονται το κόμμα και ο ίδιος ως τα άφθαρτα μέλη του πολιτικού συστήματος που θα μπορούσαν να ανατρέψουν την οικονομική και πολιτική κατάρρευση. Υπήρξε μια συλλογική ανάθεση στον Τσίπρα και το κόμμα, επανόδου στην προ του 2009 κανονικότητα.

Ο Αλέξης Τσίπρας αποτελεί, αναμφίβολα, κεφάλαιο της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας.

Πιστώνεται την αλλαγή κατηγορίας του κόμματος, από ένα μικρό κόμμα σε κόμμα εξουσίας. Πιστώνεται και την κυριαρχία της Αριστεράς στα μέσα της περασμένης δεκαετίας και το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κατέστη κορμός της προοδευτικής παράταξης.

Η γενναιότητα και η καθαρότητα, που επέδειξε, τον ακολούθησαν και σε μια ακόμα ιστορική στιγμή, αυτή της αποχώρησής του. Θα τον ακολουθούν και την επόμενη μέρα.

Ανακοινώθηκε, μετά τις εκλογές της 25ης Ιουνίου 2023, η σύνθεση της νέας κυβέρνησης και το υπουργείο που κάθε μέλος της αναλαμβάνει. Οποία δυσαρέσκεια για την επιτροπή γυναικείων οργανώσεων για το οικογενειακό δίκαιο και τη συναινετική συνεπιμέλεια. Όχι μόνο δεν δημιουργείται υπουργείο ή υφυπουργείο για την ισότητα των φύλων, αλλά λείπει παντελώς από τον σχεδιασμό η ισότητα των φύλων. Απεναντίας δημιουργείται υπουργείο Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας.

Το τριήμερο της απομόνωσης του Αλέξη Τσίπρα, μπροστά στη θάλασσα, για ένα βαθύ αναστοχασμό μιας πορείας 15 χρόνων στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, του έδωσε τη δυνατότητα να εγκαταλείψει την προσέγγιση της μεγάλης διπλής εκλογικής ήττας με το σχήμα των… επάλληλων κύκλων. «Έκλισε ένας μεγάλος και ιστορικός κύκλος», είχε υπογραμμίσει την Κυριακή το βράδυ…

Είναι ορισμένες στιγμές που καλείσαι να πάρεις κρίσιμες αποφάσεις. Που καλείσαι να σταθείς απέναντι στην Ιστορία. Απέναντι σε όσους πορευτήκατε μαζί, απέναντι σε όσους σε πίστεψαν και στήριξαν προσδοκίες σε σένα. Απέναντι στον εαυτό σου. Αλλά και απέναντι σε όσους πολέμησες και σε πολέμησαν.

Έχω πια την εμπειρία αυτές τις αποφάσεις να μην τις λαμβάνω εν θερμώ. Να τις παίρνω στο μαξιλάρι μου και να τις βασανίζω. Να αποφασίζω με ψυχραιμία. Και αυτό έκανα για τρία εικοσιτετράωρα. Γιατί ξέρω καλά ότι οι αποφάσεις μου έχουν επιπτώσεις και σε άλλους ανθρώπους. Ξεπερνούν εκ των πραγμάτων τον δικό μου ατομικό ορίζοντα.