Η εκλογική διαδικασία της περασμένης Κυριακής ανέδειξε έναν μεγάλο πρωταγωνιστή και ένα μεγάλο ερωτηματικό. Πρωταγωνιστής για μία ακόμη φορά ο Λαός του ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ. Που συμμετέχοντας μαζικά έδωσε στο κόμμα του μια δεύτερη ευκαιρία. Σε ένα κόμμα που βρισκόταν έπειτα από μια διπλή εμφατική ήττα και την αποχώρηση του χαρισματικού του ηγέτη σ. Α. Τσίπρα σε κατάσταση σοκ, προσπαθώντας να ανιχνεύσει τις εξελίξεις και ταυτόχρονα να προετοιμασθεί για κάτι που δεν είχε ζήσει μέχρι τώρα σε τέτοια ένταση.

Η μεγάλη πλημμύρα

Ξάφνιασε; Ναι. Ήταν ξαφνική; Όχι.

Δεν ήταν μόνο η μεγάλη εικόνα, του κόσμου, γνωστή: Η κλιματική κρίση επελαύνει, με 66% πιθανότητες πάμε να ξεπεράσουμε το όριο του 1,5 βαθμού Κελσίου πάνω από τα προβιομηχανικά επίπεδα, καταφέραμε να εξασθενεί το Gulf Stream στον Ατλαντικό, φέτος ήταν το θερμότερο καλοκαίρι που έχει καταγραφεί, hot spot της υπερθέρμανσης η Μεσόγειος. Τα ακραία καιρικά φαινόμενα πυκνώνουν και αλληλοτροφοδοτούνται, καύσωνες και mega-πυρκαγιές διαδέχονται οι πιο άγριες καταιγίδες και πλημμύρες. Φαινόμενα που θα συνέβαιναν κάθε 500 ή 1000 χρόνια, συμβαίνουν κάθε 1-2 χρόνια. Η νέα κανονικότητα στον κόσμο, είναι τα ακραία καιρικά φαινόμενα. Το γνωρίζαμε όλοι.

«Δεν απορροφήθηκαν τα ευρωπαϊκά κονδύλια. Δεν προχώρησαν ώριμες αντιπλημμυρικές μελέτες και έργα. Δεν κατανεμήθηκαν όπως έπρεπε οι υλικοί και οι ανθρώπινοι πόροι. Μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές, το δήθεν επιτελικό κράτος απέτυχε και στην πρόληψη και την αντιμετώπιση των πλημμυρών…»

Για «πλήρη ανετοιμότητα της κυβέρνησης Μητσοτάκη που για ακόμα μία φορά, άφησε τη χώρα μας στο έλεος των πυρκαγιών και των πλημμυρών, την ώρα που ανθρώπινες ζωές χάθηκαν τόσο άδικα” έκανε λόγο ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, Στέργιος Καλπάκης στην Κυριακάτικη Kontranews.

…Σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές, βρισκόμαστε δίπλα στον κόσμο της Θεσσαλίας που δοκιμάζεται και αγωνιά, δίπλα στις γυναίκες και άνδρες του πυροσβεστικού σώματος, τους φορείς τοπικής αυτοδιοίκησης, τα σώματα ασφαλείας, το στρατό και τους εθελοντές που υπερβαίνουν δυνάμεις για τη διάσωση ανθρώπινων ζωών και κάθε έμβιου όντος.

Δυστυχώς, τρία χρόνια μετά, βιώνουμε τις ίδιες ανείπωτες τραγωδίες. Τον Σεπτέμβριο του 2020, σε περιοχές της Θεσσαλίας θρηνήσαμε συνανθρώπους μας, βιώνοντας ανείπωτες καταστροφές σε υποδομές και περιουσίες από τα πλημμυρικά φαινόμενα.

Το φαινόμενο είναι παγκόσμιο, είναι και δικό μας. Αναφερόμαστε στον φαύλο κύκλο της κλιματικής κρίσης: Η χώρα καίγεται από τους πρωτοφανείς καύσωνες και την ξηρασία και, μετά, πνίγεται από τις πρωτοφανείς πλημμύρες. Αλλά ενώ η υπερθέρμανση δεν εξαρτάται από καμία χώρα μεμονωμένη, η αντοχή των υποδομών είναι (και) υπόθεση καθεμίας. Μόνη, καμία χώρα δεν μπορεί να μειώσει τις εκπομπές αερίων θερμοκηπίου. Αλλά εξαρτάται από καθεμία αν θα προνοήσει να κάνει ανθεκτικές τις υποδομές της, να τις προσαρμόσει στις συνθήκες της κλιματικής κρίσης που προκαλούν αυτά τα αέρια.

Όταν πέρσι τον Ιούνιο οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αποφάσισαν να ονομάσουν την Ουκρανία και τη Μολδαβία υποψήφιες για ένταξη χώρες, η συμβατική σοφία ήταν πως επρόκειτο για μια συμβολική κίνηση αλληλεγγύης προς την αντιστεκόμενη στη βάρβαρη ρωσική επίθεση Ουκρανία.

Η απόφαση προκάλεσε κάποιες ανησυχίες σχετικά με τον κίνδυνο παραπέρα κλιμάκωσης της σύγκρουσης με τη Μόσχα, την κραυγαλέα καταπάτηση των κριτηρίων της Κοπεγχάγης για να θεμελιωθούν οι νέες υποψηφιότητες, και τις συνέπειες της απόφασης αυτής για τον ευρωπαϊκό δρόμο των Δυτικών Βαλκανίων.

Οι κάτοικοι και οι επισκέπτες της πρωτεύουσας γνωρίζουν ακριβώς για ποια θέματα θέλω να μιλήσω. Γιατί κάθε μέρα για όλους μας η επίσκεψη ή η διέλευση από το κέντρο της Αθήνας έχει καταντήσει -επί Δημαρχίας Μπακογιάννη- μια μεγάλη περιπέτεια: Την περιπέτεια της ανάπλασης της Πανεπιστημίου, μια περιπέτεια χωρίς όρια χρόνου και κόστους. Κάθε κάτοικος ή επισκέπτης έχει την αίσθηση ότι είναι ένας χαρακτήρας σε κάποιο παιδικό παιχνίδι από το οποίο δεν ξέρει πώς να ξεφύγει.

Το έργο αυτό, μεταξύ άλλων, σίγουρα μπορεί να θεωρηθεί εμβληματικό σε σχέση με τον τρόπο που σκέπτεται και δρα η απερχόμενη δημοτική αρχή, χωρίς σχέδιο, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς διαφάνεια, χωρίς συμμετοχή των πολιτών μέσα από διάλογο και διαβούλευση.

Τι είναι εκείνο που βάρυνε στην απόφασή σας να αποδεχτείτε την πρόταση της Αριστεράς να ηγηθείτε της παράταξης «Η Κρήτη μας αλλιώς»;

Αυτό που αφρόνως δεν κάναμε στις εποχές ισχύος μας, το να ενθαρρύνουμε δηλαδή την ανάπτυξη αυτοδιοικητικών πυρήνων σε κάθε Δήμο και Περιφέρεια, οφείλουμε να το επιχειρήσουμε τώρα στα δύσκολα. Δεν είχαμε δικαίωμα να μη δώσουμε εναλλακτική πρόταση στους πολίτες της Κρήτης ιδιαιτέρως μετά την ουσιαστική εκχώρηση της Περιφέρειας Κρήτης στο ιμπέριουμ Μητσοτάκη. Η αμαχητί ένταξή της στον μπλε χάρτη και αυτοδιοικητικά θίγει κάθε προοδευτικό πολίτη. Το εγχείρημά μας εμπνέει στον κόσμο μας ελπίδα, προοπτική, πολιτική αξιοπρέπεια και αυτοπεποίθηση. Γι’ αυτό και η ανταπόκρισή του είναι συγκινητική. Σε στιγμές μάλιστα εσωστρέφειας η Κρήτη μας αλλιώς αποτελεί το κοινό σημείο συνάντησης και αναφοράς όλων.

Τρία ενδιαφέροντα στοιχεία είδαν το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες ημέρες. Ενα από τη Eurostat: Τον Αύγουστο ο πληθωρισμός σκάλωσε, από 3,5% έπεσε ανεπαίσθητα στο 3,4% – αντιστοίχως σκάλωσε και σε όλη την Ευρωζώνη. Δεύτερο από την ΕΛΣΤΑΤ: Τον Ιούνιο ο όγκος λιανικών πωλήσεων ήταν 7,6% μικρότερος από τον αντίστοιχο πέρυσι και 3,8% μικρότερος από εκείνον του προηγούμενου μήνα, Μαΐου. Ακόμη μεγαλύτερη ήταν η μείωση του όγκου των πωλήσεων στα σούπερ μάρκετ: 8,4% σε 12μηνη βάση και 4% από μήνα σε μήνα

Κατεβαίνει στην κούρσα της διαδοχής για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. έχοντας τον τίτλο του φαβορί. Η Εφη Αχτσιόγλου μιλάει στην «Εφ.Συν.» οκτώ μέρες πριν ανοίξουν οι εσωκομματικές κάλπες και αναλύει το όραμά της για την επόμενη μέρα του κόμματος. Βασικό ζητούμενο για την ίδια είναι η επανασύνδεση του ΣΥΡΙΖΑ με την κοινωνία, τα κινήματα, ώστε να επιτευχθεί μια κινητοποίηση «από τα κάτω» προκειμένου να μετασχηματιστεί σε πλειοψηφικό ρεύμα.

Τον Ιούλιο έγιναν στην Αγγλία τρεις bi-elections όπως προβλέπει το εκλογικό σύστημα της χώρας, το οποίο διαφέρει από το δικό μας. Στην Ελλάδα όταν μία βουλευτική έδρα χηρεύσει λόγω παραίτησης ή θανάτου τη θέση του απελθόντος παίρνει ο πρώτος επιλαχών του ίδιου κόμματος.

Στην Αγγλία όμως οι εκλογικές περιφέρειες είναι μονοεδρικές και δεν υπάρχουν επιλαχόντες, συνεπώς η μόνη λύση είναι να επαναληφθεί η αρχική διαδικασία. Με λίγα λόγια οι bi-elections, κάτι σαν μίνι εκλογές, αποτυπώνουν την ισχύουσα σήμερα λαϊκή βούληση και υπό αυτή την έννοια, ως ανεμογράφοι, μας δίνουν τη δυνατότητα να προβλέψουμε το αποτέλεσμα των επόμενων γενικών εκλογών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία βρίσκεται σε ένα πολύ κρίσιμο σταυροδρόμι. Στις 10 Σεπτεμβρίου εκλέγουμε πρόεδρο από την βάση των μελών του κόμματος. Σε μία γιορτή δημοκρατίας όπου μπορούν να έρθουν οι πολίτες να γραφτούν μέλη και να ψηφίσουν για πρόεδρο. Σε μία διαδικασία ανοιχτή όπως αρμόζει σε ένα κόμμα ανοιχτό. Με εμπιστοσύνη στο κριτήριο των μελών του κόμματος για επιλογή του κατάλληλου προσώπου που θα εμπνεύσει και θα συσπειρώσει όχι μόνο τον κόσμο μας αλλά και ευρύτερα τον προοδευτικό χώρο γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία.