Η επίσκεψη του Τούρκου προέδρου έγινε σε θετική συγκυρία για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η συνεδρίαση του Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας-Τουρκίας, με συμμετοχή πολλών υπουργών από τις δύο χώρες, είναι ενδεικτική της βούλησης των δύο πλευρών να ενισχύσουν τη συνεργασία τους σε πολλούς τομείς.

Η ηρεμία στο Αιγαίο μετά τους σεισμούς στην Τουρκία, έχει παίξει σημαντικό ρόλο. Επίσης η επιθυμία του κ. Ερντογάν για ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας με τη Δύση -ΗΠΑ και Ευρωπαϊκή Ένωση- για πολιτικούς και οικονομικούς λόγους, συμβάλλει στην βελτίωση των διμερών σχέσεων.

Ποιο είναι ένα βασικό κριτήριο επιτυχίας μιας οικονομίας; Αν δημιουργεί αρκετές καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας, που να καθιστούν προσιτό ένα ικανοποιητικό βιοτικό επίπεδο. Η ελληνική οικονομία δεν δημιουργεί παρά λίγες. Η μια πλευρά αυτού του νομίσματος είναι ότι δεκάδες χιλιάδες καταρτισμένοι άνθρωποι 30-40 ετών, με υψηλά προσόντα, πολύ καλές σπουδές, μεταπτυχιακά/διδακτορικά διπλώματα, εργάζονται με μισθούς πείνας στον ιδιωτικό τομέα, σε πανεπιστήμια, νοσοκομεία και αλλού. Η άλλη πλευρά, είναι ότι εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις (όχι μόνο ανειδίκευτης αλλά και ειδικευμένης) εργασίας σε κλάδους όπως κατασκευές, τουρισμός, αγροτική παραγωγή ή/και σύγχρονες υπηρεσίες, δεν βρίσκουν μισθωτούς και απομένουν να προσβλέπουν σε μετανάστες από φτωχότερες χώρες.

Αν μπούμε στον κόπο να αναλύσουμε το φαινόμενο του αντισημιτισμού, και μάλιστα στις μέρες μας με αφορμή τον πόλεμο στη Γάζα, θα βρούμε μπροστά μας μια πελώρια αρχική αντίφαση: από τη μια, ο αντισημιτισμός είναι η φονικότερη και πιο αποκρουστική ιδεολογία σε ολόκληρη την Ιστορία. Και από την άλλη, γεννήθηκε και ρίζωσε στη Δύση, η οποία καθιέρωσε τις έννοιες της ελευθερίας, της δημοκρατίας και του ορθού λόγου. Πώς εξηγείται;

Επειδή σήμερα, ορισμένα πράγματα έχουν συντελεστεί, και από τη Δευτέρα θα υπάρχει μια νέα Κοινοβουλευτική Ομάδα στη Βουλή, συνιστώ σε όλους/ες: μακριά από ανθρωποφαγίες και ακρότητες! Όχι ηθικοπλαστικά, αλλά ως πολιτική αναγκαιότητα, μια και η ζωή έχει δείξει ότι οι δρόμοι των συναγωνιστών της αριστεράς ξανασυναντώνται. Όλοι/ες, άλλωστε λέμε και ξαναλέμε, ο αντίπαλος είναι ένας και έχει διπλό όνομα: Κυριάκος Μητσοτάκης- Ν. Δημοκρατία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία βρίσκεται στην πιο δύσκολη φάση της πρόσφατης ιστορίας του. Την εκλογική ήττα και την αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα από τη θέση του προέδρου ακολούθησαν η εκλογή νέου προέδρου από τη βάση με μια ελπιδοφόρα μεγάλη συμμετοχή και στη συνέχεια μια παρατεταμένη εσωστρέφεια που κατέληξε στην αποχώρηση τριών εκ των πέντε υποψήφιων προέδρων, δεκάδων μελών της Κεντρικής Επιτροπής, μεταξύ των οποίων και κορυφαίοι υπουργοί της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και ιστορικά στελέχη της Αριστεράς. Ευθύνες για αυτή την κατάσταση έχουν όλες οι πλευρές, όχι βέβαια ισοδύναμες. Σήμερα κανείς δεν μπορεί να επιχαίρει για αυτή την κατάσταση. Η επόμενη ημέρα δεν θα είναι εύκολη.

Οι τελευταίοι μήνες, με την ήττα στις εκλογές, την αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα από την ηγεσία, τις εσωκομματικές εκλογές, τις εντάσεις και αμφισβητήσεις της δημοκρατικής διαδικασίας και της εκλογής της νέας ηγεσίας, τις τοξικές αντεγκλήσεις και αποχωρήσεις που ακολούθησαν, έχουν τραυματίσει τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ και την εικόνα του, και τον έχουν οδηγήσει σε μία πρωτόγνωρη κρίση και εσωστρέφεια.

Αν δεν γίνουν μεταρρυθμίσεις τώρα, πότε άραγε θα γίνουν; Το θέμα έρχεται και επανέρχεται στον δημόσιο διάλογο, με πλέον συνηθισμένη κατάληξη ότι ο πρωθυπουργός έχει τον απόλυτο έλεγχο του κόμματός του, της κυβέρνησής του, αλλά και του κράτους, κατά συνέπεια είναι στο χέρι του και μόνο να προωθήσει όσες από τις δύσκολες μεταρρυθμίσεις θεωρεί χρήσιμες και αναγκαίες. Μάλιστα, αν θέλει να το κάνει, δεν υπάρχει άπειρος χρόνος –γίνεται η συμπλήρωση–, ο πρόσφορος χρόνος δεν είναι παρά περίπου άλλοι δώδεκα μήνες, γιατί μετά, όπως στο δεύτερο μισό κάθε κυβερνητικής θητείας, αρχίζουν και βαραίνουν άλλοι υπολογισμοί και προτάσσονται προεκλογικά σχέδια και τακτικές όσο πλησιάζει η επόμενη εκλογική αναμέτρηση.

1. Μετά και την δραματική συνεδρίαση της ΚΕ και τις αποχωρήσεις στελεχών, γίνεται λόγος από πολλές πλευρές για αποσύνθεση του ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και για διαδικασία διάλυσης του. Έχουν βάση αυτές οι απόψεις;

Βρισκόμαστε σε μία πολύ δύσκολη φάση. Ο εμφύλιος μεταξύ στελεχών και μάλιστα σε δημόσια θέα πρέπει να σταματήσει. Δεν είναι δυνατόν μόλις λίγες μέρες μετά την εκλογή του νέου προέδρου να ακούγονται απαράδεκτοι χαρακτηρισμοί και να μην γίνεται αποδεκτό το αποτέλεσμα της εσωκομματικής εκλογής από τη βάση. Από την άλλη το κόμμα δεν είναι επιχείρηση όπου καλούνται να δουλέψουν απλώς όλοι για το νέο μάνατζερ ανεξαρτήτως πολιτικής.

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν η κορυφαία πράξη μαζικής αντίστασης ενός τμήματος της φοιτητικής νεολαίας ενάντια στη δικτατορία και προκάλεσε τη συμμετοχή και άλλων στρωμάτων του ελληνικού λαού, νέων κυρίως.

Η ελληνική κοινωνία έχει ενσωματώσει τον Νοέμβρη του ΄73 στις μεγάλες ιστορικές στιγμές του τόπου αναδεικνύοντάς τον σε σύμβολο. Το «Πολυτεχνείο», μαζί με τους αγώνες για τη στερέωση της δημοκρατίας στη μεταπολίτευση, συνιστά ιστορικό θεμέλιο της 3ης ελληνικής δημοκρατίας.

Οτι η Ευρωπαϊκή Ενωση φλερτάρει με την ύφεση, δεν ήταν άγνωστο. Το νέο που πρόσθεσε προχθές ο Μάριο Ντράγκι είναι η βεβαιότητά του ότι η ύφεση θα έρθει στα τέλη του έτους. Η Κρ. Λαγκάρντ και η διοίκηση της ΕΚΤ κάνουν ό,τι μπορούν προς τούτο, ασκώντας μια αυστηρή νομισματική πολιτική, που ίσως θα είχε νόημα αν ο πληθωρισμός οφειλόταν σε υπερβάλλουσα ζήτηση. Τα υψηλά επιτόκια μεγαλώνουν τη δανειακή επιβάρυνση νοικοκυριών κι επιχειρήσεων και αποθαρρύνουν την ενίσχυση της προσφοράς μέσω νέων επενδύσεων. Αντί για καλό, φέρνουν ύφεση.

 Κύριε Χατζησωκράτη, υπήρξατε μέλος της Γραμματείας της Συντονιστικής Επιτροπής κατάληψης του Πολυτεχνείου του ‘73. Για το βιβλίο σας δε, «Πολυτεχνείο ‘73. Αναστοχασμός μιας Πραγματικότητας» αποσπάσατε το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας 2005 / Χρονικό, Μαρτυρία. Μια πρώτη σκέψη για τα 50 χρόνια από την Εξέγερση.

     -Η εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν η κορυφαία πράξη μαζικής αντίστασης ενός τμήματος  της φοιτητικής νεολαίας ενάντια στη δικτατορία και προκάλεσε τη συμμετοχή και άλλων στρωμάτων του ελληνικού λαού, νέων κυρίως.

Οι τελευταίες διπλές εκλογές του περασμένου Μαΐου – Ιουνίου, με το τελικό 17,8%, πιστοποίησαν την κρίση που σοβεί στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ τουλάχιστον από τις εκλογές του 2019.

1. Οι εσωκομματικές εκλογές που ακολούθησαν για την εκλογή του νέου/ας προέδρου έφεραν 150.000 μέλη στις κάλπες και τελικά ανέδειξαν τον σ. Στέφανο Κασσελάκη με 56% στην προεδρία του κόμματος. Ενας άγνωστος μέχρι τον Μάιο του 2023 στο κόμμα και στην ελληνική πολιτική ζωή υπερίσχυσε των συνυποψήφιων δοκιμασμένων στελεχών του κόμματος. Ως εκφραστής, προπάντων, μιας πλειοψηφικής βούλησης παλιών και νέων μελών του κόμματος, για… ένα ΜΗΠΩΣ! Για μια ΕΛΠΙΔΑ! Μήπως είναι αυτός που θα αναστρέψει την καθοδική πορεία και θα οδηγήσει στην ανάκαμψη, στην κυβερνητική τροχιά, στην ανατροπή του Κυρ. Μητσοτάκη και της ΝΔ;