Σε αντίθεση με τη Νέα Δημοκρατία, εμείς θεωρούμε την εργασία παραγωγική δύναμη. Και θεωρούμε ότι η στήριξη των μισθών, η διασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων και η μείωση των ανισοτήτων συμβάλλουν καθοριστικά στην οικονομική ανάπτυξη. Θεωρούμε αναγκαία την αποκατάσταση και την κατοχύρωση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και τη λειτουργία της αγοράς εργασίας, με κανόνες και αυστηρό έλεγχο. Αυτό εξάλλου επιβάλλουν και οι κανόνες του υγιούς ανταγωνισμού στη χώρα

Η χερσαία επίθεση του ισραηλινού Στρατού δεν φαίνεται πιθανό να ακυρωθεί. Παρ΄ όλα αυτά σημαντικές δυνάμεις της διεθνούς Κοινότητας, κυρίως ο πρόεδρος Μπάϊντεν των ΗΠΑ, σημαντικοί Ευρωπαίοι ηγέτες, ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, πιέζουν την κυβέρνηση του Ισραήλ ώστε αυτή να εξελιχθεί με σεβασμό στο Διεθνές Δίκαιο, το Δίκαιο του Πολέμου, το Διεθνές Ανθρωπιστικό Δίκαιο και τις Συμβάσεις της Γενεύης για την προστασία των αμάχων, μη στρατιωτικών στόχων κ.α.

Καθυστερήσαμε πολύ να τα καταφέρουμε, αλλά, έστω τώρα, αναγνωρίζεται ότι οι θυσίες και οι μεταρρυθμίσεις που έγιναν την τελευταία 10ετία έπιασαν τόπο, είχαν θετικό αποτέλεσμα. Εξ ου, οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης βγάζουν από την κατηγορία «σκουπίδια» τα ελληνικά ομόλογα και τα αναβαθμίζουν σε επενδυτική κατηγορία. Η εξέλιξη έχει εν πολλοίς προεξοφληθεί από τις διεθνείς αγορές – αυτό αντανακλάται και στο χαμηλό κόστος με το οποίο δανείζεται το ελληνικό Δημόσιο. Το νέο στοιχείο είναι ότι από το νέο έτος θα μπορούν να αγοράζουν Ελλάδα μεγάλα funds και Ταμεία, που εκ του καταστατικού τους ήταν υποχρεωμένα να απέχουν από τη χώρα μας μέχρι τώρα.

Μερικές πινελιές: Πόλεμοι σε περιοχές που παράγουν απαραίτητες πρώτες ύλες και πολύτιμα εμπορεύματα, απροσδόκητα υψηλός και επίμονος πληθωρισμός παράλληλα με ρυθμούς οικονομικής μεγέθυνσης που επιβραδύνονται, αυστηρή νομισματική πολιτική χωρίς βεβαιότητες για τη διάρκειά της, εκνευρισμός και αναστατώσεις στις αγορές χρήματος (ομόλογα) και κεφαλαίου (χρηματιστήρια), διεύρυνση των ανισοτήτων εις βάρος της εργασίας εξαιτίας της καλπάζουσας μείωσης της πραγματικής αξίας των μισθών. Χρωματίζουν έντονα την παγκόσμια οικονομία στις μέρες μας και, χωρίς να είναι ίδιες οι καταστάσεις, τη χρωμάτιζαν έντονα και πριν από 50 χρόνια, στη 10ετία του 1970.

1.Ίσως η Χαμάς έκανε το πιο «μοιραίο λάθος» της ύπαρξης της. Παρά τον αρχικό αιφνιδιασμό των ισραηλινού στρατού από την τρομοκρατική επίθεση στο έδαφος του Ισραήλ, είναι βέβαιο ότι η απάντηση του Ισραήλ θα είναι συντριπτική.

Μια χερσαία επίθεση του ισραηλινού Στρατού μέσα στη Λωρίδα της Γάζας, είναι πολύ πιθανό να αποδεκατίσει ανεπανόρθωτα τις δυνάμεις της Χαμάς. Δυστυχώς μια τέτοια επιλογή θα συνοδευτεί από απίστευτο αιματοκύλισμα.

Δύο είναι οι λόγοι που θα οδηγήσουν σε μια εξαιρετικά βίαιη και σχετικά μακροχρόνια ισραηλινή απάντηση.

Τι θα γίνει αν στην Αθήνα επέλθει ένας «Daniel»; Ή, έστω, ένας «Elias»; Αν σημειωθούν βροχοπτώσεις όχι τόσο έντονες όσο σε Θεσσαλία και βόρεια Εύβοια, όχι 700 ή 600 αλλά μόνο 300 ή 250 κυβικά νερό ανά στρέμμα; Τι θα γίνει στο λεκανοπέδιο της Αττικής, που πρακτικά έχει γίνει όλο ένα ενιαίο πολεοδομικό συγκρότημα, αν προκληθεί μια πολυκρίση, σαν αυτές που έπληξαν τον Θεσσαλικό Κάμπο ή πλήττουν άλλες χώρες; Το ερώτημα βρέθηκε στα χείλη όλων, μετά από όσα πρωτοφανή (αλλά πλέον, όχι σπάνια…) συνέβησαν σε απόσταση 2-3 εκατοντάδων χιλιομέτρων βορείως της πρωτεύουσας.

Το πολιτικό σύστημα της χώρας βρίσκεται σε μια νέα φάση μετά την επικράτηση της ΝΔ στις εκλογές. Με πλειοψηφία της Δεξιάς αλλά και άνοδο της Ακροδεξιάς, με ό,τι αυτό σημαίνει για τα κοινωνικά δικαιώματα και την ποιότητα της Δημοκρατίας. Η κυβέρνηση της ΝΔ ήδη δείχνει τα πρώτα σημάδια, κινείται ανεξέλεγκτη με αλαζονεία και αντιμετωπίζοντας την εμπιστοσύνη των πολιτών ως “λευκή επιταγή”.

Ταυτόχρονα μόλις πριν δέκα μέρες είχαμε την εκλογή του νέου προέδρου στον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, Στέφανου Κασσελάκη, ενώ το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα θα ακολουθήσει Συνέδριο όπου θα αναλυθούν τα αίτια της εκλογικής ήττας, θα καθορισθεί το πολιτικό σχέδιο και οι προγραμματικές θέσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Μια Κρήτη αλλιώς, της αειφορίας, της γνώσης και της ευημερίας, οραματίζεται ο Σπύρος Δανέλλης, υποψήφιος περιφερειάρχης Κρήτης, επικεφαλής του συνδυασμού Η Κρήτη μας Αλλιώς, και προτάσσει ένα διαφορετικό μοντέλο περιφερειακής ανάπτυξης με παρεμβάσεις και πολιτικές στοχευμένες σε όλους τους κρίκους της παραγωγικής αλυσίδας, με στόχο την άμβλυνση των ενδοπεριφερειακών ανισοτήτων. Ο Σπύρος Δανέλλης είναι αρχιτέκτονας-μηχανικός, με πλούσια προσφορά και εμπειρία στα κοινά καθώς έχει διατελέσει βουλευτής Ηρακλείου, δήμαρχος Χερσονήσου και ευρωβουλευτής με το ΠΑΣΟΚ.

Τί ενδιαφέρει την κυβέρνηση; Να είναι χρήσιμη ή να είναι αρεστή; Το ερώτημα δεν θα ετίθετο ούτε καν ως ρητορικό, αν η κυβερνητική ηγεσία δεν αναλωνόταν κάθε λίγο και λιγάκι σε διαβεβαιώσεις ότι επιθυμεί η κυβέρνηση να είναι χρήσιμη, ότι είναι αποφασισμένη να συγκρουστεί με μικρά και μεγάλα ιδιοτελή συμφέροντα για να υπηρετήσει το δημόσιο συμφέρον, ότι δεν υπολογίζει το πολιτικό κόστος προκειμένου να το πράξει.

Νομίζω ότι το κυριότερο πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει ο Στέφανος Κασσελάκης είναι η επιφυλακτικότητα και η δυσπιστία. Η δημοφιλία του είναι μεγάλη, μπορεί όμως να χαθεί ταχύτατα ή και να γίνει αρνητική, αν δεν κερδίσει, σε εύλογο χρόνο, την εμπιστοσύνη στο πολιτικό του σχέδιο και στην ικανότητα να χειριστεί την ύλη της πολιτικής και τη συγκυρία. Πέραν των όσων έχουν λεχθεί για την επικοινωνιακή του δεινότητα, έχει ένα σκεπτικό το οποίο το ξεδίπλωσε σε δύο ευκαιρίες, άγνωστες στο ευρύτερο κοινό.

Πρόκειται για έναν από τους πιο πετυχημένους δημάρχους. Ο Γιώργος Ιωακειμίδης έχει υπηρετήσει την Αυτοδιοίκηση επί περίπου 30 χρόνια ως δήμαρχος και σήμερα διεκδικεί την Περιφέρεια Αττικής με την -ακομμάτιστη, όσο και πολυσυλλεκτική- παράταξη «Αττικός Κύκλος Εμπιστοσύνης και Συνεργασίας».

Ο υποψήφιος περιφερειάρχης μιλά στην «Εφ.Συν.» για την ανάγκη ανανέωσης των υποδομών της Αττικής, όσο και την ανάγκη αντιπλημμυρικής θωράκισης, καταθέτοντας την καινοτόμο πρόταση «το 1% του ΦΠΑ που καταβάλλεται στην Αττική να διοχετεύεται σε υποδομές Πολιτικής Προστασίας. Ενα ταμείο ανθεκτικότητας της Αττικής δηλαδή»

Αν μπείτε στον κόπο να διαβάσετε την ιστορία των Ρώσων σοσιαλιστών από τον θάνατο του Μαρξ μέχρι την επανάσταση του ’17 θα αντικρίσετε ένα θέαμα παράξενο. Φανταστείτε δυο-τρεις χιλιάδες αστούς και διανοουμένους κατά κανόνα, που θεωρούσαν εαυτούς «επαγγελματίες επαναστάτες» και οι οποίοι φυλακίζονταν, περνούσαν μερικά χρόνια στη Σιβηρία, δραπέτευαν και ξανά τα ίδια.