Να σταματήσει η ενασχόληση των κυβερνητικών στελεχών με τις φήμες, ζήτησε ο πρωθυπουργός, ως παυσίπονο προφανώς στην όλο και αυξανόμενη πίεση που αντιμετωπίζουμε από τις διεθνείς αγορές, οι οποίες φαίνεται ότι άλλα λέμε και άλλα καταλαβαίνουν...

Φευ όμως, οι αγορές δεν παίρνουν χαμπάρι ούτε από παυσίπονα ούτε από υποσχέσεις και συνεχίζουν να μας πυροβολούν ακάθεκτες. Δεν τους σταματούν ούτε οι διαβεβαιώσεις Τρισέ ούτε οι δηλώσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων που σπεύδουν, κάθε φορά που τα σπρεντ παίρνουν τον ανήφορο, να διευκρινίσουν ότι αν χρειαστεί η Ελλάδα βοήθεια, θα την πάρει, έστω και με κάποιο θολό ακόμα και απροσδιόριστο τρόπο.

ΚΑΙ το αναπόφευκτο ερώτημα είναι, γιατί τίποτε δεν πείθει τις αγορές, και όσους επενδύουν σ’ αυτές, ότι η Ελλάδα θα τα καταφέρει, ότι τα σκληρά όντως μέτρα που έχει πάρει θα αποδώσουν και σιγά σιγά κάποιο φως θ’ αρχίσει να φαίνεται στην άκρη του τούνελ. Φοβάμαι ότι πέρα από την υπαρκτή αδυναμία της Ε.Ε. να στηρίξει το κοινό νόμισμά της, άρα και μια χώρα που αντιμετωπίζει συγκυριακά ή δομικά προβλήματα, αγορές και κερδοσκόποι δείχνουν να έχουν πειστεί ότι το μέλλον της ελληνικής οικονομίας είναι σκοτεινό και αβέβαιο. Αφ’ ενός γιατί «επενδύουν» στο αναπόφευκτο γι’ αυτούς σενάριο, λόγω και της δεδομένης ώς τώρα αναξιοπιστίας μας, ότι τα μέτρα δεν θα αποδώσουν λόγω της αναποτελεσματικότητας της κυβέρνησης και κυρίως ενός υπό αποσύνθεση κρατικού μηχανισμού. Και αφ’ ετέρου γιατί ακόμα και αν η κυβέρνηση επιμείνει μέχρι τέλους στην εφαρμογή τους, θα τα υπονομεύσει η ύφεση και η ανύπαρκτη σχεδόν παραγωγική δομή της οικονομίας μας...

ΑΠΟ την ώρα που το πιστόλι στο τραπέζι του μηχανισμού στήριξης αποδείχθηκε άσφαιρο, ήταν κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι το παιχνίδι με τα σπρεντ θα είχε συνέχεια. Γιατί κάποιοι θα συνέχιζαν το παιχνίδι της κερδοσκοπίας που είχαν αρχίσει, είτε σε βάρος των ελληνικών ομολόγων είτε σε βάρος του ευρώ συνολικά, και κάποιοι άλλοι θα έμπαιναν αναγκαστικά στο παιχνίδι, αφού θα έβλεπαν τις αποδόσεις του χαρτοφυλακίου τους να πέφτουν κατακόρυφα. Με συνέπεια να φτάσουμε στη χθεσινή έκρηξη και να μην ξέρουμε κυριολεκτικά τι μας ξημερώνει τις επόμενες μέρες.

ΕΞΙΣΟΥ αυτονόητο είναι ότι πλέον τα περιθώρια κινήσεων και αντιδράσεων της κυβέρνησης είναι οριακά. Ο,τι και να ειπωθεί δεν έχει πλέον άμεσο αντίκρισμα. Τα όποια μέτρα έχουν ληφθεί, θέλουν κάποιο χρόνο για να αποδώσουν και να πείσουν τους δύσπιστους. Οι ανάγκες δανεισμού από την άλλη είναι άμεσες και επιτακτικές και τα επιτόκια σχεδόν απαγορευτικά. Ακόμα κι αν ξεπεράσουμε τον σκόπελο του δανεισμού για τον Μάιο καταφεύγοντας στις αγορές με τα υψηλά επιτόκια, είναι σίγουρο ότι αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Και, θέλοντας και μη, ο δρόμος προς τον μηχανισμό ευρωστήριξης έρχεται πιο κοντά με ό,τι αυτό συνεπάγεται...