Ας υποθέσουμε ότι έχεις έναν μεγάλο, πολυδάπανο και ανοργάνωτο στρατό και είσαι υποχρεωμένος με αυτόν τον στρατό να μπεις σε μάχη και να δώσεις έναν μακροχρόνιο πόλεμο. Τι κάνεις; Σίγουρα δεν επιλέγεις τους "κηπουρούς σου" για το επιτελείο. Αναζητάς τους πιο ικανούς που υπάρχουν γι’ αυτή τη δουλειά, ακόμα κι αν μερικούς από αυτούς δεν τους "πηγαίνεις". Αυτό είναι στοιχειώδες κεφάλαιο όλων των εγχειριδίων "ηγεσίας"!

Τις μάχιμες μονάδες τις στελεχώνεις αμέσως και όχι έπειτα από... έναν χρόνο και αφού έχει αρχίσει η μάχη! Και επιλέγεις για επικεφαλής, ανθρώπους που είναι "ένθεοι" ως προς αυτό που πρέπει να κάνουν, ικανοί και δοκιμασμένοι. Δεν κάνεις λ.χ... "opengοv", όχι γιατί σε άλλες συνθήκες δεν θα μπορούσες να κάνεις, αλλά γιατί τώρα άλλες είναι οι προτεραιότητές σου. Και βέβαια εμψυχώνεις το "στράτευμα" και δεν του λες από το πρωί μέχρι το βράδυ πόσο διεφθαρμένο και άχρηστο είναι, παρότι ξέρεις την αλήθεια. Επιχειρείς ρεαλιστική ανασυγκρότηση με τα "υλικά" που έχεις. Αλλαγές τόσες, όσες να μη σου διαλυθεί το "στράτευμα", εισάγοντας παράλληλα όσα νέα στοιχεία μπορείς και αντέχει το σύστημα. Και ξέρεις επίσης ότι η επιχείρηση αυτή θέλει πειθαρχία και "συγκεντρωτικό" κεντρικό σύστημα, που θα ελέγχει και θα καθοδηγεί την προσπάθεια. Και αν πρέπει να "διαλύσεις" κάποιες μονάδες, το κάνεις γρήγορα και από την αρχή! Προφανώς η κακή κατάσταση του "στρατεύματος" είναι μία από τις αιτίες που σου επιτίθεται ο "εχθρός", αλλά καλώς ή κακώς είναι και το μόνο "εργαλείο" που έχεις για να δώσεις τη μάχη. Αυτό είναι ο δημόσιος τομέας της χώρας μας. Μία από τις βασικές αιτίες της κρίσης μας, αλλά ταυτόχρονα και το "εργαλείο" για την αντιμετώπισή της. Εάν τον "διαλύσεις" και τον "γονατίσεις", χωρίς εξαρχής να κάνεις γρήγορες και τολμηρές επεμβάσεις που θα ξεκαθαρίζουν το τοπίο, έχεις χάσει τη μάχη. Τζάμπα τα... σεμινάρια "ηγεσίας" και τα... video στο Υπουργικό Συμβούλιο! Και τζάμπα οι... διεθνείς σύμβουλοι αν δεν έχεις οργανώσει το "εργαλείο" της μάχης, που πρέπει να δώσεις με βάση τις ανάγκες της. Δεν μπορείς να κάνεις "εν καιρώ πολέμου" ό,τι θα έπρεπε να είχες κάνει "εν καιρώ ειρήνης" και δεν έκανες...

Καλά και άγια λ.χ. η εκλεγμένη περιφερειακή αυτοδιοίκηση. Αλλά οι μεταρρυθμίσεις χρειάζονται λεφτά, που δεν υπάρχουν. Τα κρίσιμα περιφερειακά προγράμματα ανάπτυξης πήγαν πίσω και το διοικητικό χάος μεταξύ νομαρχιών και περιφερειών διευρύνθηκε. Το χειρότερο σε τέτοιες συνθήκες είναι να σου "στασιάσει" το στράτευμα...