Από το όχι στο ίσως. Και μετά;

Αυτή είναι με τίτλο η αποτύπωση του ορατού αποτελέσματος από τη συνάντηση Σαμαρά – Μέρκελ. Και θα πρόσθετα: προετοιμάζοντας το ναι. Οι ιθύνοντες του SPD που γνωρίζουν καλά και την γερμανική πραγματικότητα και τον τρόπο δράσης της Μέρκελ, έκαναν πριν από το ταξίδι, την πιο ρεαλιστική πρόβλεψη. «Η Μέρκελ θα πιέσει, θα ζορίσει τα πράγματα και στο τέλος, όπως πάντα, θα κάνει τον δικό της συμβιβασμό», ήταν η γνώμη τους και όπως όλα δείχνουν οι εξελίξεις θα τους δικαιώσουν. Μια ματιά στο σοβαρό γερμανικό τύπο το τελευταίο δεκαήμερο, αρκούσε για να αντιληφθεί κανείς την προετοιμασία της γερμανικής κοινής γνώμης για την επικείμενη στροφή. Με αυτήν την έννοια, το ταξίδι Σαμαρά σε Γερμανία και Γαλλία – όπου το αποτέλεσμα των συνομιλιών ήταν αναμενόμενο – ήταν θετικό. Αλλά για να πάμε έξω καλά, προϋπόθεση -και αυτό μας το λένε οι πάντες, Γάλλοι και Γερμανοί, σοβαροί δεξιοί και σοβαροί αριστεροί, περισσότερο η λιγότερο «φιλέλληνες»- είναι να πάμε και μέσα καλά. Και το ζήτημα αυτό δεν είναι απλό και δεν περιορίζεται, όπως νομίζουν ορισμένοι από τους εταίρους μας, στην ανεύρεση των 11,5 δις. Δίπλα σε αυτό το πολύ σημαντικό θέμα αθροίζονται και συνωστίζονται όλες οι παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας και του πολιτικού συστήματος .

Όλοι αυτοί που νομίζουν ότι μόλις ξεπεραστούν οι δυσκολίες μπορούμε να «πάμε σαν άλλοτε», αλλά και εκείνοι που απεργάζονται αντιδημοκρατικές λύσεις και δηλητηριάζουν καθημερινά και με αυξανόμενους ρυθμούς το κομμάτι εκείνο της κοινής γνώμης, που πελαγωμένο από την πολυεπίπεδη κρίση και τις επιπτώσεις της, επηρεάζεται από τις φασιστικές ιδέες και πρακτικές. Ένα χρόνο μετά τους αγανακτισμένους που καταγράφηκαν με «αριστερό» πρόσημο, όλοι αντιλαμβάνονται ότι έχει έρθει εκρηκτικά στην επιφάνεια το ακροδεξιό πρόσωπο. Τώρα, δεν συνυπάρχει απλώς στις πλατείες, αλλά δίνει και τον τόνο στις περίφημες τοπικές κοινωνίες. Πέρυσι η «αριστερή» Κερατέα, φέτος η «ακροδεξιά» Κόρινθος… και έπεται συνέχεια. Το πρόβλημα της χώρας είναι οικονομικό, αλλά είναι και πολιτικό και πολιτισμικό. Και αν δεν αντιμετωπιστεί από τις υπεύθυνες πολιτικές δυνάμεις με την ενεργοποίηση του πλειοψηφικού αλλά μουδιασμένου μέρους της κοινωνίας που είναι αμετάθετα τοποθετημένου υπέρ της Ευρώπης και της Δημοκρατίας. θα έχουμε κακά ξεμπερδέματα. Όποιος εξακολουθεί να μην το καταλαβαίνει, είναι κάτι παραπάνω από πολιτικά τυφλός. Αλλά για να ενεργοποιηθεί το κομμάτι των σκεπτόμενων πολιτών, χρειάζεται σχέδιο από μέρους των προοδευτικών μεταρρυθμιστικών δυνάμεων, που ξεκινάνε από τα αριστερά της ΝΔ και φτάνουν στο χώρο της πολιτικής οικολογίας, με την ελπίδα ότι μπορεί να επαναπατριστεί στο χώρο της λογικής και ένα τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ. Η ΝΔ, που εκ των πραγμάτων και εκ των υστέρων ακολουθεί στο μείζον ζήτημα σωστή θέση, δεν μπορεί να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο ένα ελληνικό δεξιό κόμμα έχει εθιστεί να αντιμετωπίζει το κράτος. Το βλέπει πάντα σαν λάφυρο και αυτό δεν προκύπτει μόνο από τις περιπτώσεις βουλευτών που βολεύουν συγγενείς, αλλά και από την περίπτωση αντικατάστασης Διώτη, την επιλογή για τον επικεφαλής της ΕΥΠ και άλλα, που αποδεικνύουν τη δυσκολία απαλλαγής από την πελατειακή αντίληψη. Όλα αυτά, βέβαια, προσωρινά παραμερίζονται μπροστά στην ανάγκη να ανταποκριθεί η χώρα στο μείζον, να μη χρεοκοπήσει και να μείνει ζωντανή στη ζώνη του ευρώ. Όμως, αν δεν αντιμετωπιστούν οι χρόνιες παθογένειες, και 22,5 δις να βρεθούν και 10 ναι να πει η Μερκελ, πάλι θα οδηγηθούμε σε αδιέξοδα.

Ήρθε η ώρα οι μεταρρυθμιστικές δυνάμεις να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους. Η συγκυβέρνηση, για ευνόητους λόγους, πρέπει να πετύχει. Για εξ ίσου ευνόητους λόγους, οι μεταρρυθμιστικές δυνάμεις πρέπει από τώρα να προετοιμάζουν την αυριανή μέρα.