Στην εφʼ όλης της ύλης συζήτηση, ο Ζ.-Κ. Γιούνκερ -ο οποίος ποτέ δεν μάσησε τα λόγια του- ασκεί κριτική στους Ευρωπαίους ηγέτες «που δεν ήταν τόσο σοφοί» ώστε να υιοθετήσουν τα ευρωομόλογα, μιλάει ξεκάθαρα για την απογοήτευσή του από την επιφυλακτική στάση της Ε.Ε. απέναντι στην Τουρκία και δηλώνει ευθαρσώς ότι θα έκανε και το ρωσικό εμβόλιο «αν είναι καλό».

Ανεξάρτητα από τον κυβερνητικό συνασπισμό που θα προκύψει τελικά στην Αυστρία, τα εκλογικά αποτελέσματα στη χώρα αυτή επιβεβαιώνουν τη δραματική μετατόπιση της Ευρώπης προς τα δεξιά. Ολλανδία, Γαλλία, Γερμανία, Αυστρία ακολούθησαν τη δεξιά στροφή με νίκες για τα συντηρητικά, δεξιά κόμματα ή και, το χειρότερο, με εντυπωσιακή αύξηση των ψήφων για τις ακροδεξιές, λαϊκιστικές, ευρωσκεπτικιστικές δυνάμεις. Εξαίρεση μέχρι στιγμής στον κανόνα αυτό το Ηνωμένο Βασίλειο, όπου το Εργατικό Κόμμα αύξησε σημαντικά τις ψήφους του, η Πορτογαλία και το τελευταίο εκλογικό αποτέλεσμα στην Κάτω Σαξονία στη Γερμανία, όπου το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SPD) κατέγραψε εκλογική επιτυχία ύστερα από διαδοχικές ήττες

Χτες, για πρώτη φορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ένα ακροδεξιό κόμμα μπήκε στη γερμανική Βουλή όχι μόνο με αξιώσεις αντιπολίτευσης αλλά με μια γενικευμένη ψήφο οργής και αντίδρασης «εναντίον όλων». Μένει να μάθουμε από τις σχετικές αναλύσεις των ειδικών αν ο ακροδεξιός λόγος —και πολύ περισσότερο ο ακροδεξιός εξτρεμισμός— έχει τις ρίζες του σε κοινωνικές μεταβολές που σχετίζονται άμεσα με τη συγκυρία (π.χ. μεταναστευτικό, ανασφάλεια, ανεπαρκείς κοινωνικές δομές, κ.λπ.) ή αν αντανακλά βαθύτερες διεργασίες που είχαν ήδη συμβεί σε τοπικό – περιφερειακό επίπεδο και τώρα αποτυπώνονται και στο εθνικό επίπεδο

Η ομιλία Μακρόν στην Πνύκα ήταν μια ομιλία για την Ευρώπη. Μια απόπειρα ενιαίας αφήγησης και σύνδεσης από το σημαντικό ιστορικό παρελθόν, στο στάσιμο παρόν και στο όραμά του για το μέλλον.

Η δημοκρατία τότε και τώρα εμπλουτισμένη με τον φιλελευθερισμό και τα δικαιώματα, σε αντίστιξη με άλλες περιοχές του πλανήτη που γνωρίζουν οικονομική ανάπτυξη αλλά στερούνται την ελευθερία και τη δημοκρατία που απολαμβάνει ο δυτικός κόσμος. Οι κίνδυνοι από τη σημερινή στασιμότητα, από την εμμονή κυρίως στην τήρηση των κανόνων που παραμερίζει την πολιτική και μειώνει το ενδιαφέρον των λαών και των πολιτών για το ευρωπαϊκό εγχείρημα.

Το κάθε ιστορικό φαινόμενο οφείλει να εξετάζεται εντός του ιστορικού χρονολογικού πλαισίου στο οποίο ανήκει, χωρίς συναισθηματική φόρτιση και ιδεολογικές εμμονές. Γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα πρέπει να θέσουμε στην ίδια εξίσωση και άλλα φαινόμενα που οδήγησαν σε εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας όπως ο θρησκευτικός φανατισμός (όχι μόνο από την πλευρά του Ισλάμ) ή η εκμετάλλευση πλουτοπαραγωγικών πηγών ακόμα και από ιδιωτικά κεφάλαια που καθοδηγούν κρατικούς πολέμους κτλ

...Γιατί άραγε άνθρωποι που αφιερώθηκαν στον αγώνα για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια να επιμένουν να διακρίνουν τα θύματα εγκληματικών ενεργειών σε «δικά μας» και «δικά τους»; Γιατί μειώνεται άραγε η αξία της δικής τους προσφοράς όταν καταδικάζουν πράξεις που αντιβαίνουν τις αρχές για τις οποίες αγωνίστηκαν; Γιατί η εξύμνιση της θυσίας στο σκοπευτήριο της Καισαριανής αντιτίθεται στην καταδίκη της σφαγής στο Κατίν;

... Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

15. ζητεί να καθιερωθεί η 23η Αυγούστου ως Ευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης για τα θύματα όλων των ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων, και να γιορτάζεται με αξιοπρέπεια και αμεροληψία·

16. είναι πεπεισμένο ότι απώτερος στόχος της αποκάλυψης και της αποτίμησης των εγκλημάτων που διέπραξαν τα ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα είναι η συμφιλίωση, η οποία μπορεί να επιτευχθεί αν υπάρξει αποδοχή της ευθύνης, ζητηθεί συγγνώμη και προωθηθεί η ηθική ανάκαμψη·