Διεκδικούμε και την τελευταία ψήφο

Σταθερά στην πρώτη γραμμή των αγώνων και πάντα μέσα από τις τάξεις της ανανεωτικής αριστεράς, ο Βαγγέλης Ζορκάδης είναι υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ στην Α’ Θεσσαλονίκης. Το κρίσιμο, σημειώνει, είναι να ηττηθεί ο δικομματισμός και να μετατοπιστεί η πολιτική ζωή προς τα αριστερά. Μιλάει για τις απαραίτητες πρωτοβουλίες που πρέπει να αναληφθούν σε τοπικό επίπεδο, καθώς η Θεσσαλονίκη από πόλη του Μανώλη Αναγνωστάκη έχει μετατραπεί σε πόλη του Άνθιμου και του Ψωμιάδη.

* Γιατί ΣΥΡΙΖΑ;

Διεκδικούμε την εμπιστοσύνη και την ψήφο των πολιτών με τη βεβαιότητα ότι οι αξίες μας, η πολιτική μας, οι προγραμματικές μας προτάσεις μας καθιστούν μια δύναμη χρήσιμη στους εργαζόμενους και στην κοινωνία. Αλλά και με επίγνωση των αδυναμιών, των ελλείψεων, των δυσκολιών και των εσωτερικών μας προβλημάτων. Ο αριστερός ευρωπαϊσμός μας, η αδιαπραγμάτευτη επιμονή μας στη συνεχή διεύρυνση και εμβάθυνση της δημοκρατίας, η αταλάντευτη υπεράσπιση των ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, οι προτάσεις μας για ανάπτυξη που θα βασίζεται στην αναβάθμιση του κόσμου της εργασίας, η υπεράσπιση του δημόσιου χώρου, η ανάδειξη της οικολογικής αντίληψης ως αναπόσπαστου στοιχείου ενός άλλου αναπτυξιακού προτύπου, αποτελούν μια αυτόνομη και αναντικατάστατη συμβολή της ανανεωτικής αριστεράς στην ελληνική κοινωνία. Συγκρουόμαστε με όλους όσοι επιδιώκουν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, να επιβάλλουν σιωπητήριο απόψεων σʼ ένα ιστορικό, πολιτικό και ιδεολογικό ρεύμα της ελληνικής κοινωνίας την Ανανεωτική Αριστερά. Διεκδικούμε και την τελευταία ψήφο.

* Ποιο το διακύβευμα αυτών των εκλογών;

Σʼ αυτές τις εκλογές η κοινωνία προσέρχεται, όπως σωστά έχει επισημανθεί, θυμωμένη, μπερδεμένη, βουβή, χωρίς κατεύθυνση. Μʼ ένα κλίμα χαμηλών προσδοκιών που δεν ευνοεί την προγραμματική και πολιτική αντιπαράθεση πάνω στα μεγάλα, κεντρικά προβλήματα και διακυβεύματα

Η κυβέρνηση της Ν.Δ. κατέρρευσε επειδή εξέφρασε και υπηρέτησε πολιτικά τον «συνεπή» και ανελέητο πυρήνα του οικονομικού και κοινωνικού νεοφιλελευθερισμού, πολλαπλασιάζοντας και βαθαίνοντας τα αδιέξοδα που είχαν αρχίσει να διαφαίνονται εδώ και χρόνια.

Ο κύκλος του νεοφιλελευθερισμού κλείνει με μια παταγώδη αποτυχία. Οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις είναι υποχρεωμένες να μιλήσουν και να αντιπαρατεθούν πάνω στο περιεχόμενο μιας σοβαρής εναλλακτικής λύσης. Αυτό θα έπρεπε να είναι το πραγματικό διακύβευμα των εκλογών. Και ως προς αυτό εμείς λέμε με σαφήνεια την άποψη μας: η χώρα έχει ανάγκη από ένα νέο αναπτυξιακό πρότυπο, το οποίο θα βασιστεί σε τρείς μεγάλες ανακατανομές: την ανακατανομή του πλούτου, την ανακατανομή των κοινωνικών συσχετισμών, την ανακατανομή της πολιτικής ισχύος, με στόχο να έρθει στο προσκήνιο μια νέα πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία με πρωταγωνιστικό τον ρόλο των δυνάμεων της μισθωτής εργασίας.

* Συντρέχουν σήμερα αυτές οι προϋποθέσεις;

Βασική προϋπόθεση είναι η ήττα του δικομματισμού, η μετατόπιση της πολιτικής ζωής προς τα αριστερά, η αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων. Ξέρουμε ότι αυτό δε θα συμβεί από τη μια μέρα στην άλλη. Έχει όμως σημασία η επιλογή αυτής της βασική κατεύθυνσης και η σταθερή επιδίωξη της. Είμαστε βέβαιοι ότι αυτή η κατεύθυνση μπορεί να εμπνεύσει και πάλι και να ξαναζωντανέψει την κοινωνία. Χωρίς αυτή την έμπνευση, χωρίς την ενεργοποίηση και τη συμμετοχή των εργαζομένων, αυτό που θα προκύψει θα είναι η ανακύκλωση της κρίσης. Τι λέει γιʼ αυτά το ΠΑΣΟΚ; Δεν πιστεύουμε ότι ενδιαφέρεται σοβαρά. Δε λέει κουβέντα για τις δικές του ευθύνες στο παρελθόν. Δεν δεσμεύεται για το μέλλον. Αγωνιά για την αυτοδυναμία και μόνο. Η έξοδος από τη βαθιά και παρατεταμένη κρίση δεν θα επιτευχθεί με μερεμέτια και μικρομεταρρυθμίσεις που θα αφήσουν άθικτο τον σκληρό πυρήνα των κοινωνικών σχέσεων και του σαθρού πολιτικού συστήματος.

* Και η Θεσσαλονίκη πώς παρακολουθεί αυτές τις εξελίξεις;

Η Θεσσαλονίκη αυτή η πόλη με θέα τη θάλασσα, η πόλη των ποιητών με προεξάρχοντα τον Μανώλη Αναγνωστάκη, η πόλη των εργατικών αγώνων, η πόλη του Μπεναρόγια, αυτή η πολυπολιτισμική πόλη της έπρεπε μια άλλη κοινωνική και πολίτικη εξέλιξη. Αντ΄ αυτού βιώνει τον οικονομικό της μαρασμό, την πολιτισμική της ασυνέχεια, και την πολιτική της απαξίωση. Βλέπε Ψωμιάδη, Άνθιμο, Παπαγεωργόπουλο, κουμπάρους, ων ουκ εστιν αριθμός. Άμεση λοιπόν, επιτακτική ανάγκη για την ανανεωτική και ριζοσπαστική αριστερά να πάρει όλες εκείνες τις πρωτοβουλίες που θα ενεργοποιήσουν τους πολίτες για να απαντήσουν στα φαινόμενα παρακμής και ανυποληψίας.