Πέραν πάσης αμφιβολίας η Μέση Ανατολή είναι η περιοχή όπου εκδηλώνονται οι πιο επικίνδυνες κρίσεις. Η επόμενη τρομοκρατική επίθεση, ο επόμενος πόλεμος, η επόμενη αποτυχία ειρήνευσης καιροφυλακτούν.

Τα πράγματα είναι χειρότερα από το ΄29. Κι αυτό, επειδή δεν έχουμε έναν ελέφαντα που μετακινείται σε ένα μικρό δωμάτιο, αλλά τρεις. Λύση, πάντως, υπάρχει.

Και αίφνης το κράτος έγινε επίκαιρο. Τουλάχιστον στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, όπου οι νεοσυντηρητικοί μετεξελίχθησαν αναγκαστικά και προς στιγμή σε «σοσιαλιστές». Αραγε οι αμερικανικές κρατικοποιήσεις μεγάλων πτωχευμένων τραπεζών έχουν κάτι να μας πουν για το ρόλο και τη λειτουργία του κράτους στις σημερινές δυτικές κοινωνίες, στις οποίες εθεωρείτο μέχρι πρότινος ότι αντιστοιχεί μια μορφή μεταμοντέρνου κράτους;

O Σεπτέμβριος είναι ο μήνας του OHE με τη Γενική Συνέλευση να είναι σχεδόν κάθε χρόνο στο πρώτο πλάνο της επικαιρότητας. Θα σφραγισθεί η φετινή Γενική Συνέλευση από την αντιπαράθεση Oυάσιγκτον - Mόσχας σε ένα ρητορικό τουλάχιστον remake της δεκαετίας του ’50, όπου οι εκπρόσωποι των δύο αντιπάλων ασκούσαν επικοινωνιακή πολιτική σε παγκόσμια κλίμακα χωρίς να ενδιαφέρονται για την αναζήτηση συναινετικής διαχείρισης των κρίσεων;

Θα καταρρεύσει το αμερικανικό χρηματοπιστωτικό σύστημα; Δεν το νομίζω, αλλά δεν είμαι και εντελώς σίγουρος. Η παραδοσιακή τραπεζική, όπου οι καταθέτες άφηναν τα χρήματά τους στο γκισέ και έπειτα τα δάνειζαν οι τραπεζίτες με μακροπρόθεσμο ορίζοντα σε άλλους πελάτες, έχει σε μεγάλο βαθμό εκλείψει και έχει αντικατασταθεί με αυτό που έχει επικρατήσει να λέγεται «σκιώδες τραπεζικό σύστημα».

Η έκταση των συνεπειών από την πρόσφατη χρηματοοικονομική κρίση στις οικονομίες των ανεπτυγμένων ιδίως χωρών ήταν το κυρίαρχο θέμα στη σύνοδο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας τις τελευταίες ημέρες στην Ουάσιγκτον. Η κρίση που ξέσπασε το καλοκαίρι, όταν κατέρρευσε η υπερδιογκωμένη σε φούσκα αμερικανική αγορά των ενυπόθηκων στεγαστικών δανείων, εξαπλώθηκε γρήγορα πλήττοντας μεγάλες τράπεζες στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη