Ηττηθήκαμε. Δεν διαλυθήκαμε. Όσοι/ες το εννοούμε αυτό και είμαστε αποφασισμένοι/ες να προχωρήσουμε, καταλαβαίνουμε ότι αυτή μας η προσπάθεια πρέπει να έχει το χαρακτήρα της ΑΝΑΤΑΞΗΣ. Ανάταξης όμως ενός κομματικού σχήματος στις νέες συνθήκες, που έχει πάντα την αίσθηση των μεγεθών, της μετεκλογικής του εμβέλειας και της σημερινής αντιμετώπισής του από τους πολίτες.

Χρειαζόμαστε ένα κόμμα, που έστω και αν είναι πιο μικρό από το παρελθόν, θα είναι μαχόμενο και αποτελεσματικό.

Λίγες μέρες πριν το Συνέδριο της ΔΗΜΑΡ είναι σίγουρο πως απ’ όσους έχουν παραμείνει στο κόμμα κανείς δεν δικαιούται να εμφανίζεται ως Ηρακλής των ιδεών και των αξιών του χώρου. Αυτοί που ακόμη συνεχίζουν δεν είναι στη ΔΗΜΑΡ, γιατί είδαν φως και μπήκαν και έφυγαν, όταν τα φώτα έσβησαν. Αντιθέτως κοιτάζουν να τα ανάψουν εκ νέου. Μπορούν να υπάρχουν διαφωνίες, πολύ θεμιτές μάλιστα, για το πως ξανανάβουν τα φώτα, αλλά όποια μέσα και να επιλέγει κανείς , ένα είναι σίγουρο: Για να υπάρχει το οποιοδήποτε πρόταγμα προοδευτικής διακυβέρνησης στη χώρα χρειάζεται τα φώτα αυτά να είναι αναμμένα.

Ο κ. Κουβέλης έχει μεγάλη πολιτική πείρα, πολύχρονη κοινοβουλευτική εμπειρία και ανέλαβε ευθύνες σε μία δύσκολη περίοδο για τον τόπο το 2012. Έκανε βέβαια και λάθη. Πρόσφερε όμως πολλά και είναι σημαντικό ότι ο ίδιος άνοιξε τις διαδικασίες διαδοχής του στην Δημοκρατική Αριστερά, ανακοινώνοντας ότι αποχωρεί από την ηγεσία και δεν θα είναι ξανά υποψήφιος. Όπως δήλωσε ο ίδιος θα είναι στην πρώτη γραμμή της πολιτικής. Τώρα για το ποιος θα μπορούσε να είναι ο ρόλος του, κατάλληλος να σας απαντήσει είναι μόνον ο ίδιος.

Η κοινωνία χρειάζεται μια Δημοκρατική Αριστερά που θα καλύψει την παραπάνω από εμφανή απουσία αυτής της Αριστεράς στη χώρα μας, που θα επαναδιατυπώσει με σύγχρονους και επίκαιρους όρους τις θεμελιακές της Αρχές και θα καταστεί το κρίσιμο ιδεολογικό μέγεθος, για να γίνει πράξη μια μακρόπνοη αριστερή προοδευτική διακυβέρνηση που έχει ανάγκη ο τόπος, χωρίς κρατικίστικες και συντεχνιακές αντιλήψεις, με σταθερό ευρωπαϊκό προσανατολισμό.
Αδήριτη προβάλλει σήμερα η ανάγκη για ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, ως αριστερή απάντηση στην πολιτική των συντηρητικών διευθυντηρίων για μία Ευρώπη, όπως πρώτη η Ανανεωτική Αριστερά οραματίστηκε. Με συνεργασία των αριστερών, των δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού και άλλων προοδευτικών ευρωπαϊστικών δυνάμεων.

...Με τιμήσατε εκλέγοντας με στα δύο προηγούμενα Συνέδρια στην Κεντρική Επιτροπή και στη συνέχεια Γραμματέα της. Σε όλη τη διάρκεια της θητείας μου για 13 μήνες από τον Ιανουάριο του 2014 έως και τον Φεβρουάριο του 2015, δουλεύοντας ασταμάτητα, υπηρέτησα την συλλογικότητα και τις αποφάσεις των Συνεδρίων και Κεντρικών Επιτροπών. Στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση δυστυχώς λίγοι άνθρωποι προσπαθήσαμε και καταφέραμε να κατεβάσουμε ψηφοδέλτια σε όλη την χώρα. Μετά το εκλογικό αποτέλεσμα και πριν από 2 μήνες, η απόφαση μου για παραίτηση μόνο από τη θέση του Γραμματέα της Κ.Ε. και όχι από μέλος της Κ.Ε. ήθελε να εκπέμψει το σήμα ότι λάβαμε το μήνυμα. Ήταν μια αγωνιώδης προσπάθεια αφύπνισης.

Το Συνέδριο θα αποφασίσει την πολιτική κατεύθυνση του κόμματος και θα εκλέξει νέα ηγεσία. Σε αυτή τη νέα προσπάθεια δήλωσα παρών. Αν και κατανοώ το πνεύμα της ερώτησης σας, δεν είναι της δικής μου λογικής ο ετεροπροσδιορισμός. Ο καθένας έχει την επαγγελματική και πολιτική του πορεία και κρίνεται. Η ακαδημαϊκή και ερευνητική μου ενασχόληση στον τομέα της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής και της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης με έχει πείσει ότι η θέση μας στην Ε.Ε. και στον σκληρό πυρήνα της μέσω της ευρωζώνης είναι μία κατάκτηση που δεν πρέπει να διακινδυνευτεί. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να γίνουν αλλαγές στην Ε.Ε. ώστε να κατοχυρωθεί το κοινό της μέλλον.

Όλα δείχνουν ότι σιγά-σιγά πηγάινουμε σε μία μετα-κρίση συνθήκη. Δεν φθάσαμε, πηγαίνουμε: η πρόσφατη απότομη αύξηση των ελληνικών spreads που προκλήθηκε εν πολλοίς από το περιεχόμενο που έλαβε η πολιτική αντιπαράθεση τις προηγούμενες μέρες θύμισε, μάλλον άγρια, σε όλους μας ότι η κρίση, και η οικονομική εξάρτηση που συνεπάγεται, είναι ακόμη εδώ. Βρισκόμαστε όμως ήδη πολύ μακριά από την αρχική της ένταση και μορφή.

Στην πολύ και πολλαπλά δύσκολη προσπάθεια να αποφύγει η Ελλάδα την περιέλευση εκτός από την ουσιαστική και σε τυπική χρεοκοπία και να αναγκασθεί σε έξοδο από το ευρώ, συνέβαλαν η υπομονή της ελληνικής κοινωνίας και οι αντοχές της και η εκλογική πονηρία του ελληνικού λαού.

Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής της Δημοκρατικής Αριστεράς επανεξελέγη ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος κατά τη ψηφοφορία που διεξήχθη.

Ο Θ. Θεοχαρόπουλος συγκέντρωσε 63 ψήφους (ποσοστό 61%) έναντι 35 (ποσοστό 34%) που συγκέντρωσε ο Χρ. Πετράκος, σε σύνολο 104 ψηφισάντων. Κατά τη διαλογή των ψηφοδελτίων βρέθηκαν 5 λευκά (ποσοστό 5%) και 1 άκυρο.

Τα μέλη της Ε.Ε(10 νεοεκλεγέντα  μέλη από τα 17 που είχαν εκλεγεί μετά το 2ο Συνέδριο)

Η σχέση μας με τον ΣΥΡΙΖΑ θα είναι μια δύσκολη διαδικασία διαλόγου πάνω στα μεγάλα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας. Ο διάλογος αυτός θα πρέπει να συνεχιστεί με μεγαλύτερη ένταση προκειμένου να διαμορφωθεί η βάση μιας προγραμματικής συμφωνίας για τη διακυβέρνηση της χώρας. Στη διαδικασία αυτή το κόμμα μας θα πορευτεί με αδιαπραγμάτευτη προϋπόθεση την οργανωτική και πολιτική αυτονομία του. Το προτιμητέο κατά τη δική μου άποψη είναι η ταυτόχρονη συμφωνία σε προγραμματικό πλαίσιο και η αυτόνομη είσοδος της Δημοκρατικής Αριστεράς στη Βουλή.

Μόλις έγινε γνωστό το αποτέλεσμα, ο Φ. Κουβέλης τόνισε ότι η ΔΗΜΑΡ επανέρχεται ολικά στην πολιτική ζωή και θέλει να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της απέναντι στην κοινωνία, ώστε να βγει η χώρα από την κρίση, αλλά με τους ανθρώπους όρθιους. «Η ΔΗΜΑΡ είναι δύναμη ευθύνης για αλλαγή» είπε «και θα διεκδικήσει σταθερά, με τις θέσεις και τις ιδέες της, λύσεις στα μεγάλα προβλήματα της χώρας. Προχωράμε ενωμένοι και με συλλογικότητα και με σαφήνεια πολιτικών θέσεων».

Αποτελέσματα εκλογών για την Κεντρική Επιτροπή

Φ. ΚΟΥΒΕΛΗΣ(Η εισηγητική Ομιλία στο Συνέδριο): ΔΡΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΑΡ

Η χώρα βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή. Παρατηρούμε τη σταδιακή εξασθένιση της κυβερνητικής πλειοψηφίας καθώς και το σταδιακό αδιέξοδο της διακυβέρνησης Παράλληλα, όλες οι νέες οικονομικές εκθέσεις δεν αφήνουν αμφιβολίες : το «πρόγραμμα δεν βγαίνει». Ήταν και λάθος η συνταγή και λάθος το φάρμακο. Δεν χρειάζεται ωστόσο να το μάθουμε από τις εκθέσεις του ΔΝΤ. Το βλέπουμε καθημερινά στην κοινωνία που βουλιάζει στην απελπισία, στην οικονομία που βουλιάζει στην ύφεση, στις συμπεριφορές που ενισχύουν την απαξίωση του πολιτικού συστήματος.

Αρχίζει σήμερα το έκτακτο Συνέδριο της ΔΗΜΑΡ. Οι εξελίξεις του φαίνεται να μη συγκινούν ευρύτερα κοινωνικά στρώματα που αναζητούν εναλλακτικές κυβερνητικές λύσεις, οι οποίες όμως θα εγγυώνται την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη. Εχουν όμως ενδιαφέρον.

Η ανανεωτική Αριστερά διαμορφώθηκε στην Ελλάδα μέσα από την αντιπαλότητά της με τον φιλοσοβιετικό κομμουνισμό. Αυτή όμως ήταν η πρώτη όψη ενός πολύ βαθύτερου ζητήματος. Αυτός ο πολιτικός χώρος πρωτίστως εξέφρασε την πεποίθηση ότι καμία αλλαγή προς την κατεύθυνση της μείωσης των ανισοτήτων δεν θα μπορούσε να υπάρξει έξω από το δημοκρατικό πλαίσιο.