Η εκπρόσωπος του Ολι Ρεν, Κριστίνα Νατζ, δήλωσε την Τρίτη στις Βρυξέλλες πως ο επίτροπος αισθάνεται προσβεβλημένος από την «απρεπή γλώσσα» που χρησιμοποιούν τα ΜΜΕ στην Κύπρο για τον ίδιο και την επιτροπή. Οι κατηγορίες που προκύπτουν από τα δημοσιεύματα «είναι εσφαλμένες και αντίθετες με τη φιλοσοφία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, την οποία ο κ. Ρεν υπηρετεί πιστά», δήλωσε η εκπρόσωπός του.

Τα σχετικά δημοσιεύματα συνάδουν με την περιρρέουσα πολιτική ατμόσφαιρα στη Λευκωσία, σύμφωνα με την οποία όλος ο ξένος κόσμος, περιλαμβανομένης της Ε.Ε., είναι εχθροί της Κύπρου.

Μόλις πρόσφατα ο Κύπριος επίτροπος Μάρκος Κυπριανού χτύπησε καμπανάκι συναγερμού, προειδοποιώντας για τις επιπτώσεις της πολιτικής αυτοαπομόνωσης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρώπη: «Επειδή έχουμε δίκιο, όσους δεν το αναγνωρίζουν, τους θεωρούμε ανθέλληνες, εχθρούς. Πρέπει να βλέπουμε τι επιδιώκει η τρίτη πλευρά που μεσολαβεί. Γιατί δεν μας στηρίζει; Γιατί μας στήριζε κάποτε και σήμερα όχι;»

Πράγματι, γιατί κάποτε ο Γκούντερ Φερχόιγκεν δήλωνε πως δεν μπορεί η Τουρκία ν αρχίσει ενταξιακές διαπραγματεύσεις διατηρώντας στρατό κατοχής στην Κύπρο και σήμερα δεν θέλει ν ακούσει για το Κυπριακό; Υπάρχει κανείς στην κυπριακή κυβέρνηση που είναι σε θέση ν απαντήσει με ειλικρίνεια σ αυτό το ερώτημα;

Τρία χρόνια μετά την ένταξή της στην Ε.Ε., η Κύπρος βρίσκεται σε διαρκή αντιπαράθεση με τις Βρυξέλλες. Η Ε.Ε. δεν θεωρείται πια ο καταλύτης για τη λύση του Κυπριακού, αλλά άλλος ένας εχθρός που... υπονομεύει την Κυπριακή Δημοκρατία. Η Κύπρος μπήκε στην Ε.Ε. για να αποκτήσει συμμαχίες για μια υποφερτή λύση του Κυπριακού και βρίσκεται στα πρόθυρα της διχοτόμησης με τους χειρότερους όρους!

Η ένταξη στην Ε.Ε., αντί ν απαλλάξει τη χώρα από τη φοβία και να της δώσει αυτοπεποίθηση, την περιχαράκωσε σ ένα περιβάλλον που το αντιλαμβάνεται σαν εχθρικό. Η Κύπρος απεμπόλησε το συντριπτικό πλεονέκτημα της συλλογικής πολιτικής της Ε.Ε. και φαντασιώνεται συμμαχίες, άλλοτε με την Κίνα, άλλοτε με τη Ρωσία και άλλοτε με τις αντιευρωπαϊκές δυνάμεις της Γαλλίας. Εφημερίδες και δημοσιογράφοι, που έχουν σχέσεις και εξαρτήσεις με το κυβερνητικό περιβάλλον της Λευκωσίας, ανακαλύπτουν ανεξάντλητα κοιτάσματα πετρελαίων που θα προσδώσουν οικονομικές και στρατηγικές συμμαχίες και προβλέπουν γεωπολιτικές ανατροπές που θ αλλάξουν τη μοίρα του νησιού.

Αρκούντως ενδεικτικά της πολιτικής ελαφρότητας που διαπνέει αυτές τις αναλύσεις είναι δύο πολύ πρόσφατα παραδείγματα:

1 Μια μεγάλη εφημερίδα στην Αθήνα έγραψε με πηχυαίους τίτλους ότι ο Τ. Παπαδόπουλος συμφώνησε με τον Β. Πούτιν να παραχωρήσει στη Ρωσία την εκμετάλλευση των πετρελαίων (που μάλλον δεν υπάρχουν). Η εφημερίδα διείδε κυπρο-ρωσικό άξονα ενάντια στην Τουρκία. Η ρωσική πρεσβεία στη Λευκωσία ανακοίνωσε πως το μόνο αληθές στην ιστορία αυτή είναι πως ο Πούτιν είναι πρόεδρος της Ρωσίας, ο Παπαδόπουλος της Κύπρου και ο Λιλλήκας ο υπουργός των Εξωτερικών!

2 Τις προάλλες ο υπουργός Εξωτερικών Γ. Λιλλήκας υπέγραψε μια συμφωνία αμυντικής συνεργασίας με την υπουργό Αμυνας της Γαλλίας Μισέλ Αλιό-Μαρί. Η συμφωνία εκπονήθηκε τον Ιούλιο του 2006, με αφορμή την κρίση στο Λίβανο, και αφορά την παροχή στρατιωτικών διευκολύνσεων στη Γαλλία. Με αφορμή την υπογραφή αυτή δημοσιεύτηκαν στην Κύπρο και την Ελλάδα αναλύσεις ότι πρόκειται για ιστορική εξέλιξη που ανατρέπει τις γεωπολιτικές ισορροπίες στην περιοχή. Η Γαλλία τοποθετείται σε θέση ανταγωνισμού με τους Αμερικανούς και τους Εγγλέζους και γίνεται διασύνδεση της συμφωνίας αυτής με τα υποτιθέμενα κοιτάσματα πετρελαίου.

Η Γαλλία θα μπορούσε κάλλιστα να ανακοινώσει πως το μόνο αληθές στα δημοσιεύματα αυτά είναι πως η Κύπρος είναι νησί στην ανατολική Μεσόγειο, ο Λιλλήκας υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου και η Μισέλ Αλιό-Μαρί, υπουργός Αμυνας της Γαλλίας. Ωστόσο, είπε τα ίδια πράγματα με πιο ήπια φρασεολογία: «Πρόκειται για μια συνήθη συμφωνία που η Γαλλία συνήψε με πολλές άλλες χώρες, όχι όμως με την Κύπρο».

Οταν ανακοινώθηκε η συμφωνία αυτή το καλοκαίρι του 2006 και τα ΜΜΕ διατυμπάνιζαν την παραχώρηση βάσεων στους Γάλλους, ο πρέσβης της χώρας στη Λευκωσία δήλωσε πως η Γαλλία δεν χρειάζεται βάσεις στην Κύπρο. «Εάν χρειαστούμε κάποια βοήθεια, μπορούμε να ζητήσουμε υποστήριξη από τους Βρετανούς»!

Αυτή είναι η πραγματικότητα των περιβόητων συμφωνιών (σε ανταγωνισμό με τους Βρετανούς) που θα ανατρέψουν τις ισορροπίες υπέρ της Κύπρου. Φαντασιώσεις που τρέφουν τις ψευδαισθήσεις του πληθυσμού ότι γίναμε ήδη ισχυροί, θα γίνουμε και πλούσιοι. «Παρά μπατίρης, καλύτερα εμίρης», που λέει και ο λαός.

Κύρος σ αυτές τις πολιτικές ασυναρτησίες δίνει και η Τουρκία που αντιδρά και απειλεί για τα δήθεν πετρέλαια και την αμυντική συμφωνία - φάντασμα! Διότι τη συμφέρει την Αγκυρα η κρίση και η ένταση. Οσο πιο ψηλά ανεβεί το τείχος της δυσπιστίας και της ανασφάλειας τόσο πιο κοντά είναι η διχοτόμηση, και μάλιστα με τους όρους που επέβαλε ο Αττίλας το 74.