ΤΙ ΕΙΠΕ τελικά ο Δ. Χριστόφιας στην Ουάσιγκτον και ξέσπασε τέτοιος σάλος; Γιατί ενεπλάκη και η Ν.Δ. από την Αθήνα με πρωτοφανή επεμβατική διάθεση; Γιατί έχει αλλάξει το κλίμα μετά την ήττα του Μ. Ταλάτ στις τουρκοκυπριακές εκλογές;

ΑΙΦΙΝΙΑΣΤΙΚΑ μάθαμε από τις ανακοινώσεις των κυπριακών κομμάτων και δημοσιεύματα ότι ο Κύπριος πρόεδρος μιλώντας στο Ινστιτούτο Μπρούκινγκς -που πρόσκειται στον χώρο του Δημοκρατικού κόμματος- εξίσωσε Ελλάδα και Τουρκία και δικαιολόγησε την εισβολή. Μάλιστα η Ν.Δ. με επίσημη ανακοίνωσή της θεωρεί “αδιανόητο, όσο και ανιστόρητο, να εξισώνεται η τουρκική εισβολή στην Κύπρο με το πραξικόπημα κατά του Προέδρου Μακαρίου”. Ήταν δυνατό να έχει πει και τέτοιο ο Πρόεδρος Χριστόφιας, πρώην γραμματέας του ΑΚΕΛ, αγωνιστής από τα νιάτα του; Όχι βέβαια. Ο μηχανισμός εντυπωσιασμού παραποίησε την ομιλία για να ξαναδουλέψει την εικόνα μια μη- πατριωτικής αριστεράς. Το γεγονός ότι μπερδεύτηκαν στην υπόθεση και δημοκράτες δείχνει πόσο εύκολο είναι να διαδίδονται ψευδείς ή ανακριβείς εικόνες.

Ο ΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣ μίλησε -όπως προκύπτει από τη μαγνητοφωνημένη ομιλία του- για την “επέμβαση της χούντας της Ελλάδας στις εσωτερικές υποθέσεις της Κύπρου”, που “έδωσε το πρόσχημα στην Τουρκία να εισβάλει” και να κατέχει το 37% του νησιού με τραγικές συνέπειες, τις οποίες περιέγραψε. Μίλησε για τους εποίκους, μίλησε για τις διαπραγματεύσεις, για όλα. Και βεβαίως δεν δικαιολόγησε την εισβολή. Το βήμα που έκανε και ενόχλησε όλους τους επικριτές του είναι ότι κατηγόρησε το καθεστώς των τριών εγγυητριών χωρών και τις επεμβάσεις Τουρκίας και Ελλάδας - εννοώντας, όπως είχε αναφέρει προηγουμένως, το πραξικόπημα της χούντας. Αυτό το σημείο, αποσπασμένο, παρουσιάζεται ως “αδιανόητο και ανιστόρητο”... Το ερώτημα δεν είναι τόσο γιατί στην Κύπρο υπήρξε ένταση από άλλα κόμματα, πλην ΑΚΕΛ. Υπάρχουν και παράδοση πολιτικών συγκρούσεων και διεργασίες στις οποίες θα αναφερθούμε.

ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ είναι γιατί η Ν.Δ. έσπευσε να εκδώσει ανακοίνωση κατά του Προέδρου της Κύπρου, πράξη πρωτοφανής για τα μεταπολιτευτικά δεδομένα. Δεν το έχει απαντήσει η Ν.Δ. Και μάλιστα εισάγοντας τη φιλοχουντική θεωρία ότι το πραξικόπημα ήταν κάτι κάπως ελαφρότερο από την εισβολή των Τούρκων. Μήπως δεν ήταν βίαιο; Μήπως δεν σκότωσαν οι χουντικοί τόσους δημοκράτες Κύπριους πολίτες και στρατιώτες και δεν έκαναν εκκαθαριστικές επιχειρήσεις σε χωριά Τουρκοκυπρίων, εκτελώντας αμάχους; Μήπως όλο το σχέδιο δεν ήταν η “διπλή ένωση”, δηλαδή η διχοτόμηση; Μήπως δεν τα είχαν συζητήσει με τους Αμερικάνους και έγιναν εκτελεστικά όργανα του σχεδίου τους;

ΞΕΧΑΣΕ ο σημερινός πρόεδρος της Ν.Δ. ότι η εισβολή έγινε γιατί η χούντα άνοιξε την πόρτα; Ακόμη να αντιληφθεί ότι πρόκειται για διπλό έγκλημα σε βάρος της Κύπρου; Δηλαδή, τί έπρεπε να πεί ο Κύπριος πρόεδρος για να ικανοποιηθεί κ. Σαμαράς; Ότι το πραξικόπημα ήταν μικρό κακό; Ας ξανασκεφθεί: δεν υπάρχει θέμα εξίσωσης ή μη δύο ανεξάρτητων γεγονότων, του πραξικοπήματος και της τουρκικής επίθεσης. Δεν ήταν οι μεν αγαθοί και οι άλλοι πονηροί... Ήταν δύο συνδεδεμένα εγκλήματα, ενός ενιαίου σχεδίου. Και αυτό πρέπει να αναδεικνύεται πάντα, για να μην ξεχνάμε και να μαθαίνουν οι νεώτεροι. Ορθά, ορθότατα ο Κύπριος πρόεδρος είπε την αλήθεια. Και μαλακά τα είπε, για να είμαστε ειλικρινείς. Όλοι τα ξέρουν. Μόνον έτσι στηρίζεται η πολιτική διαλόγου και εξεύρεσης λύσης, συμπεφωνημένης με τους Τουρκοκύπριους.

ΟΛΗ αυτή η επίθεση κατά Χριστόφια είναι αδιέξοδη. Εάν πιστεύουν ότι θα ανατρέψουν τον Χριστόφια πριν τη λήξη της θητείας του, υπολογίζουν χωρίς το ξενοδόχο. Ιδιαιτέρως όσοι δρουν στο παρασκήνιο από την Αθήνα. Εάν πιστεύουν ότι η Κύπρος ωφελείται με τις αντιπαραθέσεις για το... ’74, το πιθανότερο είναι ότι θα προκαλέσουν την αντίδραση του λαού, που θέλει λύση. Είναι αλήθεια ότι το σχέδιο Χριστόφια για λύση απειλείται σοβαρά μετά την ήττα του Μ. Ταλάτ και την εκλογή του Έρογλου. Όσο κι αν τελικά θα αποφασίσει η Άγκυρα, η ώθηση έχει ανακοπεί. Πάνω σε αυτή την κατάσταση έχει από μήνες εξαπολυθεί η επίθεση στο Δ. Χριστόφια, χωρίς όμως άλλη πολιτική πρόταση.

ΕΙΝΑΙ προφανές ότι τώρα κινδυνεύει το έλασσον πλεονέκτημα που πέτυχε ο Δ. Χριστόφιας για την ελληνοκυπριακή πλευρά. Δεν είναι πια στη γωνία, δεν είναι η πλευρά που αρνείται λύσεις. Το αντίθετο. Πρωτοστατεί. Κρατάει έτσι άσβηστη τη φλόγα μιας συμφωνίας όταν πιεσθεί και πειστεί και η άλλη πλευρά. Για αυτό και εκείνοι που με τις εντυπώσεις της πρώτης στιγμής έσπευσαν να μιλήσουν πρέπει να επανεξετάσουν τα πράγματα.

ΟΛΑ ΑΥΤΑ τα ξέρουν τα πολιτικά κέντρα που κινούνται στο παρα-κρατικό παρασκήνιο. Τι επιδιώκουν; Δεν γνωρίζουμε. Όμως πιθανή λογική είναι η εξώθηση σε διαπραγματευτικό αδιέξοδο, με κατάληξη την παγίωση μιας διχοτόμησης.