«Μένουμε Ευρώπη». Με συνεννόηση, όχι με κραυγές.

Είναι κακό που βγαίνει ο κόσμος στις πλατείες;

Στέργιος Καλπάκης, Δημοσιευμένο: 2015-06-22

kalpakis

Μήπως δεν είναι δίκαιος ο αγώνας των διαδηλωτών κατά της λιτότητας και υπέρ μίας Ευρώπης δημοκρατίας και αλληλεγγύης; Βεβαίως και είναι. Από την άλλη όμως δεν είναι δικαιολογημένη η ανησυχία των πολιτών για την παραμονή της χώρας μας στην ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση και η διεκδίκησή τους μέσω του κινήματος «Μένουμε Ευρώπη»; Στο σημείο που βρίσκεται η διαπραγμάτευση, το σενάριο της ρήξης κερδίζει πόντους και ο φόβος για το Grexit είναι δικαιολογημένος.

Η διεξαγωγή ωστόσο των δύο συγκεντρώσεων δημιουργεί ορισμένους προβληματισμούς.

Στις συγκεντρώσεις κατά της λιτότητας αναπτύσσονται έντονα αντιευρωπαϊκά και εθνικιστικά στοιχεία που θυμίζουν εποχή αγανακτισμένων και όχι μόνο δε βοηθούν τη διαπραγματευτική προσπάθεια της χώρας αλλά την υπονομεύουν. Την ίδια ώρα, πίσω από το δίκαιο αίτημα ενάντια στη λιτότητα προσπαθούν τα κρυφτούν τα προκλητικά προνόμια ομάδων συμφερόντων, που ακόμη και με πέντε χρόνια μνημονίου συνεχίζουν να υπάρχουν. Το απλουστευτικό σχήμα «νεοφιλελευθερισμός-λαός» αποκρύπτει τον παρασιτισμό των ομάδων αυτών που δημιουργούν επίσης ανισότητες και αναπαράγουν την αδικία.

Η δε εκδήλωση «Μένουμε Ευρώπη» δίνει την εντύπωση ότι σηκώνει το γάντι της πρόκλησης της πλευράς που την πενταετία αυτή λειτουργούσε στη λογική του «ή εμείς ή αυτοί». Τα σχόλια του διαδικτύου είναι ενδεικτικά μιας λογικής της ρεβάνς σε έναν αγώνα κατάληψης των πλατειών. Η κίνηση «Μένουμε Ευρώπη» παρ’ ότι θέλει να εκφράζει τους μετριοπαθείς αυτής της κοινωνίας δείχνει να αποδέχεται τη διχαστική ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ, την οποία μέχρι χθες καταδίκαζε και να προκαλεί την δημιουργία μιας εικόνας διχασμού της κοινωνίας σε ευρωπαϊστές και αντιευρωπαϊστές. Βρισκόμαστε μπροστά στον κίνδυνο μιας αυτοεκπληρούμενης προφητείας. Ενώ δεν υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις διχασμού της κοινωνίας και επιθυμίας εξόδου από το ευρώ, η συγκρότηση ενός ευρωπαϊκού μετώπου, αντίπαλου ενός άλλου -αυθαίρετα χαρακτηριζόμενου στο σύνολό του ως αντιευρωπαϊκού- (προφανώς και δεν είναι αντιευρωπαϊστές το 36% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ και αυτών που διαμαρτύρονται επειδή είναι άνεργοι ή φτωχοί) δημιουργεί σκηνικό διχασμού.

Έτσι και έγινε την επόμενη ημέρα της πρώτης «Μένουμε Ευρώπη» συγκέντρωσης. Η διχαστική ρητορική των δημοσιογράφων και των διαδικτυακών αντιμνημονιακών τραμπούκων εντάθηκε, θυμίζοντας τις χειρότερες ημέρες της πενταετίας. Οι «γερμανοτσολιάδες», οι «μερκελιστές» ( αλήθεια ο Τσίπρας σε ποιους ανήκει;), οι εντολοδόχοι του ψεκαστή έκαναν και πάλι την εμφάνισή τους. Η δεύτερη συνεχόμενη συγκέντρωση κατά της λιτότητας, την Κυριακή εξελίχθηκε στην κατεξοχήν αντιευρωπαϊκή, με τα πανό της ρήξης και της εξόδου απ’ το ευρώ να κυριαρχούν και να ενισχύουν τον ευρωσκεπτικισμό και την εικόνα των δύο μετώπων. Μήπως τελικά το ευρωπαϊκό μέτωπο πετυχαίνει τα αντίθετα απ’ αυτά που επιθυμεί;

Τι έχεις να προτείνεις τότε ρε φίλε; Εύλογο το ερώτημα.

Είναι λοιπόν αναγκαία η εύρεση ενός ελάχιστου κοινού τόπου μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων του δημοκρατικού τόξου, με 3-4 εθνικές κόκκινες γραμμές που θα έχουν να κάνουν με την προστασία από τη λιτότητα και την προοπτική εξόδου από τη φτώχεια των πιο αδύναμων στρωμάτων αυτής της κοινωνίας. Αρραγές μέτωπο, με εθνικές κόκκινες γραμμές που απαγορεύεται να τις περάσουν οι παράλογες και φανατικά νεοφιλελεύθερες προτάσεις μερίδας των εταίρων. Ταυτόχρονα, μία σειρά μεταρρυθμίσεων για τον δίκαιο περιορισμό δαπανών με κατάργηση προκλητικών προνομίων που απολαμβάνουν ακόμη και σήμερα ομάδες συμφερόντων. Η δραστική μείωση των υψηλών συντάξεων και η κατάργηση των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων είναι τέτοιες. Αυτά που τόσο καιρό η κυβέρνηση προσπαθεί να αποφύγει για να μη θίξει τη «φοροδίαιτη» πελατεία της και αυτά που ούτε εκείνοι που της κουνούν το δάχτυλο σήμερα ως «ευρωπαϊστές» και «μεταρρυθμιστές» τόλμησαν να κάνουν. Πράγματα για το οποία δεν θα έπρεπε να πιέζουν οι εταίροι αλλά να τα είχαμε κάνει από μόνοι μας, ως ένα ελάχιστο δείγμα δίκαιης κατανομής των βαρών και των πόρων του κράτους. Αλήθεια αγαπητοί αναγνώστες, θα έπρεπε οι Ευρωπαίοι «ιμπεριαλιστές» να πιέζουν μια κυβέρνηση της Αριστεράς για περικοπή 500 εκατομμυρίων ευρώ από αμυντικές δαπάνες;

Η πρόταση μου είναι ο δύσκολος δρόμος της συναίνεσης και της μίνιμουμ συμφωνίας σε εθνικές κόκκινες γραμμές και δίκαιες μεταρρυθμίσεις υπέρ των πιο αδύναμων και αδικημένων αυτής της κοινωνίας. Είναι η πρόταση που λέει ότι στις πιο κρίσιμες στιγμές, το πολιτικό σύστημα μιας κανονικής χώρας βάζει στην άκρη τις σκοπιμότητες και αναζητεί τον κοινό τόπο. Όσο κάποιοι προσπαθούν να δημιουργήσουν την εικόνα των δύο μετώπων και να αντικαταστήσουν το «μνημονιακοί-αντιμνημονιακοί» με το «ευρωπαϊστές-αντιευρωπαϊστές», το μεγάλο μέρος της κοινωνίας που επιθυμεί την παραμονή στην ευρωζώνη και πιστεύει στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας αλλά ταυτόχρονα πλήττεται από την άδικη λιτότητα, την ανεργία και τη φτώχια δεν θα δει ποτέ τα προβλήματά του να βρίσκουν λύση.

Οι ιστορικές ευθύνες της κυβέρνησης και προσωπικά του κ. Τσίπρα είναι δεδομένες. Παρά την αποδεδειγμένα αποτυχημένη διαπραγματευτική του τακτική οφείλει να δώσει τέρμα στην αβεβαιότητα και να πετύχει την καλύτερη δυνατή συμφωνία παρουσιάζοντας σοβαρές μεταρρυθμιστικές προτάσεις που όχι μόνο θα ικανοποιούν δημοσιονομικούς στόχους αλλά θα είναι δίκαιες για το σύνολο της κοινωνίας, όχι όμως απαραίτητα βολικές για τις ομάδες συμφερόντων. Αν δε το κάνει και πάει σε ρήξη τότε το ζήτημα «ευρωπαϊστές – αντιευρωπαϊστές» θα τεθεί εκ των πραγμάτων και όλοι θα πρέπει να τοποθετηθούμε με ειλικρίνεια. Όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ, να μην αναζητά ακόμη μία φορά κάποιους ανατροπείς της Αριστεράς. Μόνος του θα έχει ανοίξει και θα έχει εγκλωβιστεί στην παρένθεση των εύκολων λύσεων και των ιδεολογημάτων. Και πολύ φοβάμαι ότι από τον ενθουσιασμό του «Πρώτη φορά Αριστερά» θα περάσουμε στο «Πρώτη φορά και τελευταία», με ότι αυτό σημαίνει για την προοδευτική προοπτική της χώρας και τα πιο αδύναμα στρώματα της κοινωνίας.

Στέργιος Καλπάκης,

Εκπαιδευτικός, ειδ. Ιστορία & Πολιτισμός

Μέλος της Κ.Ε. της Δημοκρατικής Αριστεράς.

Θέματα επικαιρότητας: Διαπραγματεύσεις Ελλάδος-ΕΕ

Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ στην «Κ»: Αν δεν ήμουν εγώ το 2015, θα είχατε βγει από το ευρώ

Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ, 2020-01-26

«Πραγματικά πιστεύω ότι αν δεν ήμουν εγώ, η Ελλάδα θα είχε...

Περισσότερα
Γιάννης Τσαμουργκέλης

"Εμπιστοσύνη", "ίδια ευθύνη" και πραξικόπημα

Γιάννης Τσαμουργκέλης, 2015-07-16

H σύνοδος κορυφής για το ευρώ τονίζει την κρίσιμη ανάγκη...

Περισσότερα
Γιάννης Πανούσης

Grexit από τον κακό εαυτό μας

Γιάννης Πανούσης, 2015-07-15

Η δαμόκλεια «πολιτική ηθική» και «καθαρότητα» των μη-ευρωπαϊστών...

Περισσότερα
Γιώργος Σιακαντάρης

Βαστάει ο Αλέξης;

Γιώργος Σιακαντάρης, 2015-07-15

Ο προ Συμφωνίας ΣΥΡΙΖΑ μιλούσε για την ευρωπαϊκή «δικτατορία»...

Περισσότερα
Δημήτρης Χατζησωκράτης

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ

Δημήτρης Χατζησωκράτης, 2015-07-15

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν διαθέτει πλειοψηφία. Κυβέρνηση...

Περισσότερα
Φωτεινή Αναστασίου

Διαφωνούν. Εμείς τι φταίμε;

Φωτεινή Αναστασίου, 2015-07-14

Την περασμένη Παρασκευή ο πρωθυπουργός στην βουλή έθεσε...

Περισσότερα

Θ. Θεοχαρόπουλος: Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για άλλα λάθη και καθυστερήσεις.

2015-07-13

Η ύπαρξη συμφωνίας και η αποφυγή εξόδου της χώρας από την...

Περισσότερα
Γιάννης Παπαθεοδώρου

Έρημη Χώρα

Γιάννης Παπαθεοδώρου, 2015-07-13

Τα τελευταία χρόνια της κρίσης, η ελληνική κοινωνία δοκιμάστηκε...

Περισσότερα

Άρθρα

Σωκράτης Φάμελλος

Κυβερνητική πρόταση από το Συνέδριο

Σωκράτης Φάμελλος, 2025-06-08

Η Ιστορία, όχι μόνο στην Ελλάδα, έχει δείξει ότι οι πολιτικές...

Ποιά εκεχειρία και για πόσο στη Μέση Ανατολή;

Λουκάς Τσούκαλης, 2025-06-25

Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ άνοιξε τις πύλες της κολάσεως...

Κώστας Καλλίτσης

Η εκδίκηση των γεγονότων

Κώστας Καλλίτσης, 2025-06-22

Ο λήθαργος δεν είναι μόνο της καθ’ ημάς ελίτ πρόβλημα. Είναι...

Στέργιος Καλπάκης

Ισχυρός ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ, καταλύτης για την προοδευτική αλλαγή

Στέργιος Καλπάκης, 2025-06-18

Οι αρνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Αριστεράς στην ειλικρινή...

Θόδωρος Τσίκας

Το αδιέξοδο με το Ιράν και η Συμφωνία του Ομπάμα

Θόδωρος Τσίκας, 2025-06-18

Το 2015 ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπάρακ Ομπάμα, έφτασε μετά...

Κώστας Καλλίτσης

Η μεγάλη ασυμμετρία

Κώστας Καλλίτσης, 2025-06-15

Ο πληθωρισμός στην Ευρώπη αποκλιμακώνεται, καθ΄ ημάς κλιμακώνεται....

Μάνος Ματσαγγάνης

Το χαμένο στοίχημα της γεωργίας

Μάνος Ματσαγγάνης, 2025-06-08

Είναι τόσο εξόφθαλμα και τόσο εξοργιστικά όσα έχουν έρθει...

Κώστας Καλλίτσης

Προεκλογική περίοδος

Κώστας Καλλίτσης, 2025-06-08

Κάτι μάλλον ασυνήθιστο (ακόμα και) για τα ελληνικά δεδομένα...

Η “έσχατη προδοσία” έλειπε από την χορηγία της αντιπολίτευσης προς τον Μητσοτάκη

Γιάννης Τριάντης, 2025-06-07

...Τι εισπράττει η κοινωνία όταν ακούει ότι εγκαλείται κάποιος...

Τα Τέμπη επιστρέφουν

Αγγελική Σπανού, 2025-06-05

Με τέσσερις προτάσεις για τη σύσταση Προανακριτικής, δύο...

Γιώργος Σιακαντάρης

Ο Μακρόν, ο Αντρέας, η Μονή του Σινά και ο υπερήλικας

Γιώργος Σιακαντάρης, 2025-06-04

Το χειρότερο ήταν τ’ ότι ο Μακρόν κατηγορήθηκε πως επέτρεψε...

Ο πελαργός, η αλεπού και το Ταμείο Ανάκαμψης

Αλέκος Κρητικός, 2025-06-04

...Σύμφωνα με το σχετικό ρεπορτάζ, σήμερα αναμένουμε την...

×
×