Διαφωνούν. Εμείς τι φταίμε;

Την περασμένη Παρασκευή ο πρωθυπουργός στην βουλή έθεσε το εξής δίλημμα: «Εδώ κινδυνεύουμε να ανατιναχτεί το κράτος, δεν μιλάμε για Grexit, μιλάμε για άτακτη χρεοκοπία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται».

Σ’ αυτό το δίλημμα όσοι από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπερψήφισαν την εξουσιοδότηση στην κυβέρνηση εξ ορισμού τάχθηκαν υπέρ της «ανατίναξης» και εναντίον του προέδρου τους. Η μόνη δικαιολογία να ψηφίσει κάποιος «όχι» ή «παρών/παρούσα» θα ήταν να πιστεύει ότι το δίλημμα που έθεσε ο πρωθυπουργός – μετά την προσγείωση στην σκληρή πραγματικότητα – δεν ήταν σοβαρό. Επομένως, για όσους ψήφισαν «όχι» ή και «παρών/παρούσα» ο πρωθυπουργός θα έπρεπε να λέει είτε ψέματα, είτε να μην έχει επίγνωση της πραγματικότητας· ο ίδιος πρωθυπουργός που μερικές μέρες πριν είχε την πλήρη στήριξη των βουλευτών του και ζητωκραύγαζαν για το 60% στο δημοψήφισμα. Τι άλλαξε μέσα σε ελάχιστα εικοσιτετράωρα λοιπόν; Έγινε ο πρωθυπουργός κινδυνολόγος ή απλώς αναγκάστηκε να σκεφτεί ρεαλιστικά και να βάλει την πατρίδα πάνω από το κόμμα;

Οι ίδιοι λοιπόν άνθρωποι που τον επευφημούσαν είναι πιθανό να θελήσουν πλέον να φτιάξουν μια αντίπαλη κοινοβουλευτική ομάδα εμπνεόμενοι από το παραλήρημά τους περί επανάστασης, αντίστασης στους εταίρους μας και άλλα τινά. Η άρνηση όλων αυτών των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ να αποδεχθούν την πραγματικότητα είναι παροιμιώδης: ήδη αντιμετωπίζουν τον Αλέξη Τσίπρα από θέση αντιπολίτευσης. Με τις μέχρι τώρα δηλώσεις από την «Αριστερή Πλατφόρμα» αλλά και την στάση ορισμένων βουλευτών του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και της (προς το παρόν) Προέδρου της Βουλής, διαφαίνεται ότι δεν θα παραιτηθούν από την βουλευτική τους ιδιότητα και είναι προ των πυλών ο σχηματισμός δικής τους Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Αν γίνει όντως κάτι τέτοιο εγείρονται ερωτήματα…

Το κείμενο (γνωστό και ως «κώδικας δεοντολογίας») που είχαν υπογράψει όλοι όσοι θέλησαν να ενταχθούν στα ψηφοδέλτια του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. πριν τις εκλογές είναι γνωστό ότι συνταγματικά δεν τους δεσμεύει. Είναι μια συμφωνία που έχει ηθική και πολιτική δέσμευση μόνο εντός του κόμματος, αλλά παρόλα αυτά όλοι το υπέγραψαν. Αυτό προφανώς δείχνει την αναγνώρισή του και την δική τους δέσμευση πριν τις εκλογές. Όπως αναφέρεται στο κείμενο «Η τήρηση του Κώδικα Δεοντολογίας αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για ένα κόμμα όπως ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., που κινείται πάντα σύμφωνα με τις αξίες και τις αρχές της Αριστεράς, στον αντίποδα της λογικής του άρρωστου πολιτικού συστήματος της ιδιοτέλειας, της διαπλοκής, της διαφθοράς». Παράξενο που οι τιμητές των πάντων και όσοι «κουνούσαν το δάχτυλο» σε όλους για ασυνέπεια και έλλειψη αρχών τώρα κάνουν ότι δεν συμβαίνει τίποτα για κάτι που υπέγραψαν οικειοθελώς. Βέβαια, τώρα όλοι φανταζόμαστε ότι η αιτιολογία θα είναι ότι τους καλεί το καθήκον υπέρ της πατρίδας ή «ότι είναι έτσι χρήσιμοι στις επόμενες γενιές», όπως είπε η κ. Κωνσταντοπούλου το περασμένο Σάββατο στην βουλή.

Η «εναλλακτική λύση» του κ. Λαφαζάνη με βάση την οποία θεωρεί ότι η νέα Συμφωνία δεν πρέπει να εφαρμοστεί τι περιλαμβάνει; Όσοι επέλεξαν την «ανατίναξη» είναι δυνατόν να έχουν λύση διάσωσης; Κάτι συγκεκριμένο και εφαρμόσιμο που να μας κρατάει και στην ευρωζώνη δεν μας έχει πει. Στην θεωρία πολλά μοιάζουν πιθανά αλλά στην πράξη και στην διεθνή πραγματικότητα είναι που χωλαίνουν..

Και εδώ ακριβώς είναι που έχει μεγάλες ευθύνες ο Αλέξης Τσίπρας: ποτέ ως τώρα δεν είχε διαχωρίσει την θέση του από τις ανεδαφικές και επιζήμιες τοποθετήσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί και να τις πίστευε. Τώρα όμως καλείται ως πρωθυπουργός της Ελλάδας να βρει τρόπο να μας προστατέψει. Γιατί η χώρα είναι «μπροστά στον γκρεμό» και όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης μας παρατηρούν…