Πολλές ώρες και πολλές μέρες πριν από τη χθεσινή κατάληξη των συνομιλιών του Πρωθυπουργού με τους εταίρους, ακούγονταν μερικές φωνές από το μπλοκ που επεδίωκε και απαιτούσε την παραμονή της χώρας στο ευρώ, οι οποίες ζητούσαν να αφεθεί ο Αλέξης Τσίπρας «να βγάλει το φίδι από την τρύπα». Είναι εύλογη η αγανάκτηση κατά των «αγανακτισμένων» συριζαίων, οι οποίοι ακόμη και σήμερα συνεχίζουν να αποκαλούν «προδότες» όσους εφάρμοσαν τα προηγούμενα Μνημόνια. Χυδαιολογούν και υβρίζουν ακόμη αυτοί που καλούνται να υπερψηφίσουν μια συμφωνία στην οποία προβλέπεται η εφαρμογή ενός ιδιαίτερα σκληρού πακέτου μέτρων ύψους 8 δισ. ευρώ για το 2015-16.

Αυτή η συμφωνία, που είναι σκληρή, πρέπει να στηριχτεί στο και πέντε, όχι όμως «πάση θυσία», αλλά μόνο στη βάση μιας προγραμματικής στόχευσης. Αυτό σημαίνει συναίνεση με απόδοση ευθυνών και όχι εν λευκώ εξουσιοδότηση σ’ αυτούς που οδήγησαν στη σημερινή, ακόμη μεγαλύτερη, συρρίκνωση των μεσαίων εισοδημάτων. Απαραίτητη προϋπόθεση, η αλλαγή του κυβερνητικού σχήματος και των συμμαχιών του, ακόμη και ύστερα από εκλογές. Και ο επικεφαλής της κυβέρνησης «παίζεται».

Μέσα σ’ αυτό το κλίμα, ο Αλέξης Μητρόπουλος ανέφερε πως «η προσωπική μου στάση είναι ότι αυτά τα μέτρα δεν μπορούν να ψηφιστούν, είναι ακραία και αντικοινωνικά». Ο δε Γιάννης Μιχελογιαννάκης μιλάει για ευρωπαϊκά «γαϊδούρια» που κάνουν «μπόουλινγκ» (θέλει να πει μπούλινγκ) στον Βαρουφάκη. Δεν είναι οι μόνοι.

Υπάρχει και η Κομμουνιστική Τάση του ΣΥΡΙΖΑ (ΚΟΤΑ) - που το τερμάτισε, καθώς λέμε. Η τάση αυτή καλεί τους βουλευτές να πάρουν ξεκάθαρη θέση και «να καταψηφίσουν την επερχόμενη μνημονιακή συμφωνία για να αποφασιστεί τώρα αλλαγή πολιτικής με την υιοθέτηση ενός προγράμματος ρήξης με την τρόικα και την ελληνική καπιταλιστική ολιγαρχία, αλλά και αλλαγή ηγεσίας». H ΚΟΤΑ και οι σύμμαχοί της ζητούν από τον ΣΥΡΙΖΑ να ενεργήσει όπως η πραγματική κότα, η οποία βλέπει το αυτοκίνητο να τρέχει καταπάνω της και ενώ έχει φτάσει στο τέλος του δρόμου ξαφνικά γυρίζει πίσω.

Σε τελική ανάλυση, η ΚΟΤΑ κάνει πιο επίκαιρη από ποτέ την εμφάνιση του πετεινού, ο οποίος θα αναγγείλει όχι τη γαλλική επανάσταση που προέβλεπε ο Μαρξ, αλλά τη δημιουργία του πόλου των διάσπαρτων ελληνικών σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων. Αρκεί και αυτές να μην ενεργήσουν σαν κότες.