Κομπλεξική Αριστερά

Εχει ένα δίκιο ο σύντροφος του left.gr όταν έγραψε «Για κάποιους οι τράπεζες έκλεισαν πριν από 5 χρόνια» (30.6.2015). Για λίγους· αφού και οι άνεργοι από τα ΑΤΜ έπαιρναν το επίδομα. Ετσι η κυβέρνηση, σε μια κίνηση κομμουνιστικής αλληλεγγύης, αποφάσισε να κλείσει τις τράπεζες για όλους.

Αυτό έκανε πάντα η παλαβή Αριστερά, όποτε κυβερνούσε. Επαιρνε ένα πρόβλημα και το μεγέθυνε. Εβρισκε μιζέρια και την πολλαπλασίαζε. Φωνασκούσε για τις χαμηλές συντάξεις και τις πετσόκοβε. Γκρίνιαζε για την ανεργία και την πολλαπλασίαζε. Δεν θέλησε ποτέ να κάνει πιο πλούσιους τους φτωχούς· αρκείται κομπλεξικά να κάνει τους πλούσιους πιο φτωχούς. Δεν συμπονά τους άτυχους, φθονεί τους επιτυχημένους. Αυτό, εξάλλου, ήταν το δόγμα του κ. Αριστείδη Μπαλτά, με το οποίο ποινικοποίησε την Αριστεία. Επειδή δεν μπορούν όλοι να είναι άριστοι –πως, εξάλλου, θα γινόταν αυτό;– κατάργησε κάθε θεσμό Αριστείας.

Αυτή η Αριστερά δεν νοιάζεται για τη Δημοκρατία. Την έχει ως πρόσχημα για την επιβολή των δικών της απόψεων· ας δούμε μόνο την εισβολή των τραμπούκων ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ στον ΔΣΑ, επειδή μειοψηφούσαν στο Διοικητικό Συμβούλιο. Αυτή η Αριστερά όπου βρήκε ανελευθερία έκανε δικτατορία· με πολύ αίμα, όποτε βρήκε την ευκαιρία.

Δεν είναι η ιδεολογία, ούτε καν η ιδεοληψία κινητήριος δύναμη αυτής της Αριστεράς. Είναι το βαθύ κόμπλεξ των αποτυχημένων και των διαψευσμένων. Η παλαβή Αριστερά δεν παλεύει για τον σοσιαλισμό· θέλει μόνο την κατάρρευση του καπιταλισμού. Δεν έχουν ποτέ κυβερνητικό πλάνο· έχουν μόνο γινάτια για τους άλλους. Δεν θέλουν να χτίσουν. Θέλουν να πάρουν τις ρεβάνς του Εμφυλίου και της κατάρρευσης των κομμουνιστικών καθεστώτων το 1989.

Αυτή η Αριστερά δεν δίνει φράγκο αν οι παππούδες και οι γιαγιάδες ξεροσταλιάζουν στις ουρές· σκέφτονται ότι «οι θυσίες είναι αναγκαίες» για να πέσει (τελικώς 2%) ο δείκτης DAX της Φρανκφούρτης. Δεν νοιάστηκαν που καταδίκασαν τον λαό της Ουκρανίας σε λιμοκτονία το 1931 για να περάσει το σχέδιο του Στάλιν που «κολεχτιβοποιούσε τη γη», θα νοιαστούν αν οι συνταξιούχοι περιμένουν ώρες στις ουρές για 120 ευρώ; Δεν νοιάζονται για τους ανέργους, απλώς θέλουν «κατάρρευση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής»· ας σκεφτούμε μόνον πόσο χλευάστηκαν οι ευασφαλείς εργασιακές σχέσεις (που ήταν η σοσιαλδημοκρατική απάντηση στην ανεργία) ως «κόλπο για τη διαιώνιση του καπιταλισμού». Δεν νοιάζονται για τον άνθρωπο· το απέδειξαν με τόσες και τόσες σφαγές στην ιστορία. Νοιάζονται να γίνει κόκκινη η γη, ή κόκκινη από το κόμμα ή κόκκινη από αίμα.

Δεν μας έπρεπε τέτοια Αριστερά. Δεν πρέπει ποτέ τέτοια Αριστερά να κυβερνήσει σε κανέναν τόπο. Το πρόβλημά της είναι το διαζύγιο που έχει πάρει από την πρόοδο. Ποδηγετημένη από τη σταλινική ιδεολογία, εμποτισμένη από ακροδεξιές εθνικιστικές κορόνες αυτή η Αριστερά βλέπει ως δυνάμει απειλή καθετί που προέρχεται από τη Δύση. Από τις νέες τεχνολογίες –ας θυμηθούμε λίγο την αριστερή φιλολογία που υπήρξε τα πρώτα χρόνια για το διαδίκτυο– μέχρι τις σύγχρονες μεθόδους μάνατζμεντ, όλα θεωρήθηκαν φτηνά κόλπα των καπιταλιστών «για να ρουφήξουν το αίμα των εργαζόμενων». Ακόμη και η παραγωγικότητα έγινε «ύποπτη»…

Αυτή η Αριστερά δεν είναι απλώς παλαβή. Κυριαρχείται από τους κομπλεξικούς...