Μετά τις τελευταίες δημοσιογραφικές αποκαλύψεις γύρω από τη συνεχιζόμενη «Βαρουφακειάδα», όλοι καταλάβαμε πως η απόσταση από το ηττημένο Plan A (της ανύπαρκτης διαπραγμάτευσης) έως το καταστροφικό Plan B (της «παράγκας της δραχμής») ήταν τελικά ελάχιστη, ακόμη και για τον ίδιο τον πρωθυπουργό, που κάλυψε πολιτικά τις αδιανόητες πράξεις και έκνομες προθέσεις του πρώην υπουργού του. Ο κ. Βαρουφάκης, πάντως, «αδειάζοντας» τον πρωθυπουργό παραδέχτηκε πως ο ίδιος θα πατούσε τελικά το «κουμπί» για την ενεργοποίηση του Plan B.

Η κυβέρνηση, επί υπουργίας του κ. Βαρουφάκη, ακολούθησε πιστά την πολιτική εξόδου από το ευρώ ως διαπραγματευτικό χαρτί. Μέχρι τη στιγμή που βρέθηκε ενώπιον της πραγματικότητας που παρήγαγε η τακτική της, οπότε και αναγκάσθηκε σε πολιτική αναστροφή μπροστά στο φάσμα της πτώχευσης και του οικονομικού και κοινωνικού καταποντισμού που θα προκαλούσε. Όπως θα δούμε στη συνέχεια, αυτή η πολιτική εκτίμηση στηρίζεται σε δεδομένα που αποδεικνύουν την ενεργητική και όχι παθητική προώθηση της εξόδου από το ευρώ, ενώ οι συνέπειες θετικής και αποθετικής ζημίας καλούν σε καταλογισμό πολιτικών και ποινικών ευθυνών.

Η συνειδητοποίηση του γεγονότος ότι τα συμφέροντα της χώρας και της κοινωνίας συνδέονται άρρηκτα με την παραμονή μας στην ευρωζώνη. Το στοίχημα άλλωστε για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι να αποδείξει ότι η Αριστερά δεν είναι κατάλληλη μόνο για να αντιπολιτεύεται, όπως προτείνει μια εσωστρεφής και ηττοπαθής αντίληψη, αλλά ικανή να κυβερνά. Η Αριστερά δεν μπορεί να λειτουργεί ως … μη κυβερνητική οργάνωση. Η Αριστερά ή θα αποδειχθεί «κυβερνώσα Αριστερά» και θα σφραγίσει με την παρουσία της τις εξελίξεις ή θα οδηγηθεί στο περιθώριο.

\Οι αποκαλύψεις του Plan B Βαρουφάκη επιβεβαιώνουν αυτό που πολλοί υποψιάζονταν για ορισμένους μαρξιστές οικονομολόγους του είδους. Οταν φτάνει η ώρα της πραγματικότητας, οι κυβερνητικές τους προτάσεις έχουν μεγαλύτερη συγγένεια με τον Γκράουτσο Μαρξ από ό,τι με τον Καρλ Μαρξ.

Η κυβέρνηση έκλεισε την 5η αξιολόγηση του δευτέρου μνημονίου με την υπερψήφιση των απαιτούμενων μέτρων από τη Βουλή και άρχισε τη διαπραγμάτευση για μια νέα συμφωνία με τους εταίρους και (μοναδικούς στην οικουμένη) δανειστές μας. Τελικά, κάνει αυτό που έπρεπε να κάνει. Το κάνει, όμως, μετά από ταλαντεύσεις, δισταγμούς και πισωγυρίσματα, που είχαν ως αποτέλεσμα αυτά που έπρεπε να γίνουν έγκαιρα, να γίνονται καθυστερημένα, σε ένα πολύ χειρότερο περιβάλλον και, γι’ αυτό, με πιο επώδυνο τρόπο και βαρύτερες συνέπειες.

«Ηττηθήκαμε», γράφουν οι διανοούμενοι και τα πολιτικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, και ψάχνουν να βρουν πού έκαναν το λάθος στις διαπραγματεύσεις. Αναζητούν απαντήσεις στο συσχετισμό δυνάμεων, σε τεχνικές ανεπάρκειες, σε γεωπολιτικούς παράγοντες.

Δεν ηττηθήκατε όμως, σύντροφοι. Δεν είχατε ποτέ κάποιο δικό σας στόχο που αποτύχατε να υλοποιήσετε.

Η προσεκτική ανάγνωση της «Απόφασης του Eurosummit για το ευρώ» στις 12/07/15 αναδεικνύει έναν εξαιρετικά δύσβατο δρόμο, που θα πρέπει μάλιστα να διανυθεί εντός ενός πάρα πολύ περιορισμένου χρονικού διαστήματος. Οι υποχρεώσεις, που θα αναλάβει η ελληνική κυβέρνηση να φέρει σε πέρας είναι τέτοιες που τα προαπαιτούμενα που ψηφίστηκαν φαντάζουν …παιχνιδάκι.

Είναι απολύτως προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μέλλεται να υποστεί ένα βαθύτατο κλονισμό, πολύ πιο ουσιαστικό από ότι έχει μέχρι τώρα συμβεί. Η κυβέρνησή του οφείλει να φέρει την ολοκληρωμένη Δανειακή Συμφωνία και το 3ο Μνημόνιο, όχι πλέον για να πει το… μεγάλο ΟΧΙ, αλλά για να εισηγηθεί την υπερψήφισή τους στη Βουλή!

Πίσω από κάθε συζήτηση υπάρχει κάτι που δεν συζητιέται. Ισχύει και στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ η διαπίστωση του Κινέζου στοχαστή. Πίσω από τη θυελλώδη εσωκομματική αντιπαράθεση που βρίσκεται σε εξέλιξη υπάρχει κάτι που υπερβαίνει το μνημόνιο και το συμβιβασμό με τους πιστωτές.

Πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου αρκετοί εκτός του ΣΥΡΙΖΑ ταχθήκαμε υπέρ του αιτήματος για πολιτική αλλαγή. Οι προβλέψεις μας όμως για τη ωρίμανση του στον κορμό μιας προοδευτικής διακυβέρνησης αποδείχθηκαν απλοϊκές, όσο ακριβώς είναι σήμερα και οι αναλύσεις για την μεταρρυθμιστική του μετάλλαξη μετά την συμφωνία. Προτού λοιπόν καταλήξουμε στο εύκολο συμπέρασμα της μεταρρυθμιστικής στροφής του ΣΥΡΙΖΑ, οφείλουμε να απαντήσουμε σε ένα ερώτημα.

Ο κ. Βαρουφάκης έγινε σταδιακά γνωστός στο ελληνικό κοινό από τότε που άρχισε να αρθρογραφεί στο site Protagon την άνοιξη του 2010. Με το βιογραφικό του, μας προϊδεάζει πως οι ιδιότητες του καθηγητή, του αρθρογράφου και του ραδιοφωνικού παραγωγού γρήγορα θα καθίσταντο από τον ίδιο μη επαρκείς για το βεληνεκές του.

Με τα άρθρα του στο παραπάνω site, οι οικονομικές θεωρίες γίνονται εύληπτες και χαριτωμένες όπως τα παραμύθια που διαβάζαμε όταν ήμασταν μικρές και μικροί. Δεν υπάρχουν αβεβαιότητες ή κίνδυνοι αλλά μόνο λύσεις οι οποίες μπορούν να επιτευχθούν, αρκεί να βρεθούν πολιτικοί με ισχυρή βούληση να τις εφαρμόσουν.

Συνεχίζεται το σήριαλ με τις δηλώσεις, αντιδηλώσεις, συνεντεύξεις, τουιτ, διαψεύσεις και επαληθεύσεις των όσων φέρεται να είπε και να σχεδίαζε ο τέως Υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης.
Οι πολίτες άναυδοι παρακολουθούν στα δελτία των καναλιών και στα οκτάστηλα του έντυπου τύπου τα έργα και τις ημέρες του. Την εντυπωσιακή και εν πολλοίς εκρηκτική άνοδο στο πολιτικό προσκήνιο ενός ήδη «ροκ εναλλακτικού οικονομολόγου» σταρ και την παλυτάραχη για τον ίδιο και τη χώρα μας εξάμηνη διαδρομή του, διαδέχεται η εκκωφαντική πτώση του.

Μετά το «ριφιφί στο Νομισματοκοπείο» του Παναγιώτη Λαφαζάνη, το νέο επεισόδιο του «σχεδίου της δραχμής» που είδε το φως της δημοσιότητας (Καθημερινή, 26 Ιουλίου 2015), αναβαθμίστηκε σε πλοκή, σε δράση και σε μυθοπλαστική φαντασία. Περιλαμβάνει σενάρια ηλεκτρονικής υποκλοπής προσωπικών δεδομένων, μυστικούς φίλους του κ. Βαρουφάκη, και κυρίως ένα παράλληλο τραπεζικό σύστημα που οργανώθηκε στη γνώριμη εικονική πραγματικότητα του ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς, εκτός από τη θερινή διασκέδαση που προσφέρει ο πρώην ΥΠ.ΟΙΚ, καλό είναι να δώσει και καμιά κατάθεση για τις πιθανές ποινικά κολάσιμες πράξεις που περιγράφονται στις λεπτομέρειες του σχεδίου.