O Τύπος και η ενημέρωση έχει τους δικούς του κανόνες», έγραφε χθες στο πρωτοσέλιδο κύριο άρθρο της η εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» με αφορμή το λουκέτο σε δύο εφημερίδες κι ένα ραδιοσταθμό. Και συνέχισε: Οι κανόνες αυτοί «είναι διάφοροι από τους κανόνες του ελευθέρου εμπορίου ή, πολύ περισσότερο, από τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς».
Στο Νομοσχέδιο "Πολιτιστικό κέντρο Ελληνικής Αστυνομίας και άλλες διατάξεις", οι υπουργοί Εσωτερικών και Επικρατείας προσέθεσαν τροπολογία μέσω της οποίας αίρεται η απαγόρευση δημοσίευσης δημοσκοπήσεων δεκαπέντε ημέρες προ των εκλογών, περιοριζόμενη μόνο στην προηγούμενη ημέρα των εκλογών!...
Την ενέργεια αυτή έσπευσαν να χαιρετίσουν όλες οι εταιρείες δημοσκοπήσεων και να πανηγυρίσουν την άρση και του τελευταίου περιορισμού, αφού ήδη, ένα χρόνο πριν, η Ν.Δ., με μονομερή νομοθετική πρωτοβουλία, είχε άρει την απαγόρευση διενέργειας δημοσκοπήσεων κατά το τελευταίο δεκαπενθήμερο προ των εκλογών.
Το μαντάτο έφτασε σ’ εμένα στις 11 του Απρίλη, μαζί με το τεύχος 919 του "αντί". Μαντάτο δυσάρεστο. Το "αντί" αναστέλλει την έκδοσή του. Μετά από 34 χρόνια... Παρ’ όλο που δεν με συνδέουν προσωπικές σχέσεις με το περιοδικό και τον εκδότη του Χρήστο Παπουτσάκη, ένιωσα -και σίγουρα δεν ήμουν ο μόνος- ένα έντονο αίσθημα απώλειας, που σε καταλαμβάνει όταν χάνεις κάτι πολύ δικό σου. Και ήταν σίγουρα το "αντί" κάτι δικό μου, κάτι που με ακολούθησε, ή το ακολούθησα, για χρόνια
Σερζ Αλιμί, Συνέντευξη στην Τσερεζόλε Ελένη, Αυγή της Κυριακής, Δημοσιευμένο: 2008-04-06
Ο Σερζ Αλιμί, που ανέλαβε πρόσφατα τη θέση του διευθυντή της γνωστής μηνιαίας εφημερίδας "Μοντ Ντιπλοματίκ", διαδεχόμενος τον Ινάσιο Ραμονέ, βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα για τα 10 χρόνια της ελληνικής έκδοσης της "Μοντ Ντιπλοματίκ" με την "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία", και μίλησε στο Γαλλικό Ινστιτούτο.
Κινδυνεύει η ανεξαρτησία του Τύπου; Το ερώτημα τίθεται σε Ευρώπη και Αμερική ολοένα πιο ανησυχητικά τον τελευταίο καιρό. Μεγάλες, ιστορικές εφημερίδες που διακρίνονται στη δημοσιογραφική έρευνα, στην εις βάθος πολύπλευρη ενημέρωση και στη διαμόρφωση γνώμης, αντιμετωπίζουν αυξανόμενες οικονομικές δυσκολίες.
Θεμιτό και λογικό, αν θέλετε, το ενδιαφέρον του κυβερνητικού εκπροσώπου για την ποιότητα των δελτίων ειδήσεων, αλλά ανεδαφική, όπως αποδείχθηκε εκ των πραγμάτων, η πρότασή του για κατάργηση των μετρήσεων τηλεθέασης, που υποτίθεται ότι θα απελευθέρωναν τους συντελεστές τους από τη λογική του σόου που έχει κυριαρχήσει.
Τι είπε τελικά ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος εις βάρος του πολιτικού κόσμου και ειδικά εναντίον βουλευτών του Συνασπισμού; Εχουν δίκιο τα στελέχη του κόμματος της Αριστεράς που διαμαρτύρονται και μιλούν για συκοφαντία; Μήπως τον παρεξήγησαν;
Το ότι η κυβέρνηση ψάχνεται και πελαγοδρομεί, έτσι, χωρίς πρόγραμμα, από την πρώτη μέρα που βρέθηκε στην εξουσία, είναι πλέον ηλίου φαεινότερον. Σε όποιους τομείς επεχείρησε να κάνει κάποια τομή -έστω και με τη δική της λογική- είτε τα έκανε μπάχαλο είτε τρέχει εκ των υστέρων να μπαλώσει τα προβλήματα που δημιούργησε αντί να τα λύσει, όπως υποστήριζε...
Το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση έχει φέρει με έμφαση στο προσκήνιο -ακόμη και με αγοραίο τρόπο- το ζήτημα της διαπλοκής. Η εξέλιξη αυτή, ανεξαρτήτως του αν οι ειδικότεροι λόγοι που την προκάλεσαν ήταν συγκυριακοί και μάλλον προσχηματικοί, θα μπορούσε να αποβεί πράγματι ωφέλιμη για την αποκατάσταση του ρόλου και της αξιοπιστίας της πολιτικής...
Οι άνθρωποι στις ημέρες μας, λόγω της αμεσότητας της τηλεόρασης, μαθαίνουν τα δρώμενα την ίδια ώρα που τα μαθαίνουν και οι ηγέτες τους, χωρίς καθυστερήσεις, πολιτικές παρεμβάσεις ή «λογοκρισία». Όμως αυτό το πλεονέκτημα ενέχει παράλληλα ένα σημαντικό μειονέκτημα
Παρακολουθώντας την ημερίδα του Συνασπισμού, την Τετάρτη, περί διαπλοκής, βασικού μετόχου και άλλων μιντιακών τεράτων, προσπαθούσα να θυμηθώ: πότε ήταν η πρώτη φορά που πήρα μέρος σε ανάλογη συζήτηση; Το 1991; Ή νωρίτερα, το 1988;
