Όλα δείχνουν ότι και η σημερινή κυβέρνηση θα έχει την τύχη της προηγούμενης. Οι δημοσκοπήσεις και κυρίως η πραγματική ζωή επιβεβαιώνουν ότι το κυβερνητικό εγχείρημα της Αριστεράς οδηγείται στη δύση του.

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ιδιαίτερα ευφυής για να αντιληφθεί ότι μόνο μια κυβέρνηση εθνικής συνεννόησης είναι σε θέση να προχωρήσει πιο αποτελεσματικά τις όποιες διαπραγματεύσεις με τους δανειστές-ειδικά για το χρέος-και να προωθήσει στο εσωτερικό τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις χωρίς το φόβο του πολιτικού κόστους.

Μια τέτοια κυβερνητική λύση- η οποία σήμερα φαντάζει απίθανη-θα «επιβληθεί» από τις δυσκολίες. Έχει όμως το μέγεθος και την ενότητα για να προχωρήσει σε συμφωνίες ή και αντιπαραθέσεις με τους δανειστές, να κερδίσει ευνοϊκότερες ρυθμίσεις και κυρίως να προχωρήσει σε ένα μίνιμουμ σχέδιο ανάταξης της ελληνικής οικονομίας σε συνθήκες μεγαλύτερης πολιτικής και οικονομικής σταθερότητας.

Αυτή είναι η βασική γραμμή της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Είχε διατυπωθεί από τα κόμματα που τη συγκροτούν (ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) από το 2012 με έκκληση προς τον ΣΥΡΙΖΑ για συμμετοχή στην τότε κυβερνητική λύση. Το ίδιο πρότεινε και τον Σεπτέμβρη του 2015. Το ίδιο υποστηρίζει και σήμερα από αυτή τη Βουλή. Το ίδιο θα επιδιώξει και μετά από ενδεχόμενη προσφυγή στις κάλπες.

Η ΔΗ.ΣΥ δεν κάνει προ-επιλογή συμμάχου. Δεν υιοθετεί λογικές εμφύλιας αντιπαλότητας. Δεν παίζει παιχνίδια εξουσίας. Τα κόμματα που τη συγκροτούν έχουν πικρή εμπειρία από τα παιχνίδια άλλων. Είτε την κομματική χειραγώγηση της τρικομματικής κυβέρνησης από τον Α. Σαμαρά, είτε την πολεμική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ για τη διεκδίκηση της εξουσίας.

Για τις δυνάμεις της Σοσιαλδημοκρατίας και της Ανανεωτικής Αριστεράς το κύριο ζήτημα είναι το πρόγραμμα και οι πολιτικές. Χρειάζεται υπέρβαση του λαϊκισμού αλλά και αμφισβήτηση του κυρίαρχου νέο-φιλελεύθερου μοντέλου. Χρειάζεται επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας με επενδύσεις και αναπτυξιακά μέτρα. Δεν μπορεί να συνεχιστεί η φορο-επιδρομή. Δεν είναι λύση ούτε ο παραδοσιακός κρατισμός, ούτε όμως η διάλυση του ισχνού κοινωνικού κράτους. Κατά συνέπεια ο διάλογος πρέπει να επικεντρωθεί στις προγραμματικές κατευθύνσεις και όχι στο σχήμα μιας κυβερνητικής λύσης.

Όσοι καλλιεργούν αντιδεξιά σύνδρομα είτε κατασκευάζουν σήμερα αντιΣΥΡΙΖΑ σύνδρομα με πραγματική επιδίωξη την πολιτική εξουσία αναπαράγουν την κακοδαιμονία του πολιτικού συστήματος. Την αδιάλειπτη σύγκρουση κομματικών συμφερόντων.

Για να πετύχει η προσπάθεια εθνικής συνεννόησης απαιτείται η αλλαγή των συσχετισμών. Πρώτα στην κοινωνία και μετά από τις όποιες εκλογές. Η ήττα του σημερινού μικρού δικομματισμού. Η ενίσχυση της κεντροαριστεράς.

Σε αυτή τη δύσκολη υπόθεση – κανένας από το χώρο μας – δεν χρειάζεται να κλείνει το μάτι είτε στον ΣΥΡΙΖΑ για να βολευτεί σήμερα είτε στη ΝΔ για να βολευτεί αύριο. Και τα δύο μάτια πρέπει να είναι συνεχώς ανοιχτά. Για να πάμε καλύτερα!