Οι σιωπές των αρμοδίων αρχών
Πριν από λίγο καιρό, η σκέψη ότι παρακολουθούνται όλοι οι κάτοικοι μιας χώρας -ή του πλανήτη- αποτελούσε επιστημονική φαντασία. Τα χρόνια πέρασαν, ο εφιάλτης του Τζ. Οργουελ και ο Μεγάλος Αδελφός γίνονται σιγά σιγά πραγματικότητα.
Το σενάριο είναι οικείο και συνοψίζεται περίπου ως εξής: σε μια χώρα όπου ο άνεμος της δημοκρατίας δεν έχει ακόμα σαρώσει τον αυταρχισμό και την τυραννία, ο λαός βγαίνει στους δρόμους για να διεκδικήσει τα στοιχειώδη δικαιώματα που θεωρούμε σήμερα δεδομένα και αδιαπραγμάτευτα.
Κοντά στους 700.000 μετανάστες που εργάζονταν ως τώρα "χωρίς χαρτιά", στην παραοικονομία της Ισπανίας, αποκτούν πλέον άδεια παραμονής και εργασίας, ταυτότητα αλλοδαπού και πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα. Η μεγάλη επιχείρηση νομιμοποίησης που οργάνωσε η κυβέρνηση Θαπατέρο ολοκληρώθηκε πριν μία εβδομάδα.
Βόσνια μουσουλμάνα θρηνεί πάνω από τους τάφους της Σρεμπρένιτσα
Γκαζμέντ Καπλάνι, Τα Νέα, Δημοσιευμένο: 2005-02-05
Δέκα χρόνια συμπληρώνονται φέτος, τον Ιούλιο, από τη σφαγή της Σρεμπρένιτσα. Τουλάχιστον επτά χιλιάδες Βόσνιοι μουσουλμάνοι σφαγιάστηκαν από τον σερβοβοσνιακό στρατό με εντολή των Μλάντιτς και Κάρατζιτς. Οι Μλάντιτς και Κάρατζιτς καταζητούνται, ενώ οι επιζήσαντες προσπαθούν ακόμα να αναγνωρίσουν τα πτώματα των αγαπημένων τους
Ακόμα δεν τέλειωσε καλά καλά ο εμφύλιος βορείου και νοτίου Σουδάν και οι σφαγές στο δυτικό Νταρφούρ συνεχίζονται αμείωτες για δεύτερη χρονιά. Περισσότεροι από 70.000 οι νεκροί και περισσότεροι από 1,8 εκ. οι πρόσφυγες.
Το ’χει η μοίρα αυτής της χώρας να πάει με τις πάντες. Από το ένα άκρο στο άλλο. Τον Αύγουστο του 1974 πρέπει να μετρούσαμε περί τα 20 εκατομμύρια αντιστασιακούς στην δικτατορία. Τώρα, από την θεοποίηση της αντίστασης περνάμε στο απέναντι άκρο: σε μια απόπειρα πλήρους απαξίωσής της.
Θα συνδυαστεί με φτωχομάζωμα;
Τι είναι η ευρωπαϊκή ενοποίηση; Το ερώτημα θυμίζει την απορία των δέκα τυφλών που ψηλαφούν διαφορετικά μέλη του σώματος ενός ελέφαντα. Οι πολιτικοί και οι νομικοί αναγνωρίζουν στην ενοποίηση μια δυναμική πολιτικών και θεσμικών εξελίξεων. Αλλοι προσέχουν τις αλλαγές στον πολιτισμό και στον τρόπο ζωής...
Το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης είναι θεσμός που περιορίζει την εθνική κυριαρχία των χωρών- μελών της Ε.Ε. Η καθαυτό επιλογή δεν είναι a priori απαράδεκτη, αν οι ευρωπαϊκές χώρες έχουν λάβει την αντίστοιχη πολιτική απόφαση με όρους που διασφαλίζουν την ευρεία λαϊκή συναίνεση. Εγινε όμως έτσι; Φοβούμαι ότι η Ευρώπη στα θέματα αυτά προχωρεί με υπερβολική ταχύτητα.
Σύμφωνα με το «Ευρωπαϊκό Δίκτυο κατά του Ρατσισμού» (ομπρέλα 560 ΜΚΟ) την τελευταία δεκαετία σκοτώθηκαν 5.000 δραπέτες, την ώρα που -κουβαλώντας στις πλάτες τους τίποτα περισσότερο από τα ρούχα τους, ίσως και τους εφέστιους θεούς τους- αναζητούσαν άσυλο στην Ευρώπη. Ξέφυγαν το θάνατο στις χώρες τους για να τον βρουν στα νερά της Μεσογείου, στα στενά του Γιβραλτάρ, στα ναρκοπέδια του Έβρου.
Ο Στεφάν Κουρτουά, ένας από τους συγγραφείς του πολυσυζητημένου βιβλίου «H Μαύρη Βίβλος του Κομμουνισμού»,ήταν καλεσμένος για να μιλήσει σε συνέδριο με θέμα «15 χρόνια Δημοκρατία στην Ανατολική Ευρώπη», που διοργάνωνε το Τμήμα Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Τελικά δεν μίλησε.
Είναι αλήθεια ότι δεν αποτελεί είδηση, εδώ και πάρα πολύ καιρό, ότι για το ΚΚΕ ο διάλογος, η ανοχή της άλλης άποψης, η κριτική αποτελούν... κόκκινο πανί. Οι άνθρωποι ξεχειλίζουν από τόση ...δημοκρατία που μόλις δουν ή ακούσουν κάποιον να τους κάνει κριτική ή πολεμική κάτι παθαίνουν.
Σήμερα, ανάμεσα σε πλούσια Δύση και Τρίτο Κόσμο, ανάμεσα σε Βορρά και Νότο του κόσμου, υπάρχει πελώρια ανισότητα. Μήπως η συμπεριφορά μας εμάς των «δυτικών», η παθητικότητα και η ηθική αδιαφορία μας μπροστά στα τρομερά δράματα που ζουν οι Παλαιστίνιοι, οι Ιρακινοί και τόσοι άλλοι λαοί, θυμίζει λίγο τη στάση της κ. Ντε Σεβινιέ;
