Μέσα σε όλο τον κυκεώνα των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα, υπάρχει μια συζήτηση από ορισμένα πρώην στελέχη του πάλαι ποτέ κραταιού ΠΑΣΟΚ, αλλά και εκπροσώπους του επονομαζόμενου «Μετώπου Λογικής», στην οποία επικαλούνται την ανάγκη ενίσχυσης του Κέντρου ως χώρου ευθύνης, νουνεχούς πολιτικής, ψυχραιμίας και συναίνεσης. Προβάλλουν μάλιστα και την επιτακτικότητα οργάνωσης του χώρου αυτού.

Οι λέξεις φαίνονται μυστικά σύμβολα
Αλλάζουν απότομα και ανάλογα
με την ιεραρχία των γεγονότων
Π.Καραβασίλης, Ειρκτή ‘72

Υπάρχει η Αριστερά της διαρκούς αντίστασης,της μνησικακίας,της εχθροπάθειας,του διχαστικού λόγου.

Υπάρχει όμως και η Συνταγματική Αριστερά των δημοκρατικών θεσμών,του ειλικρινούς διαλόγου,των ιδεών [κι όχι των ύβρεων ή της βίας].

Το μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ επισημαίνει ακόμα ότι: «Η επικέντρωση στην πανεπιστημιακή αστυνομία άφησε κάπως στο απυρόβλητο την απαράδεκτη και πρωτοφανή ενέργεια εξίσωσης των επαγγελματικών δικαιωμάτων αποφοίτων δημοσίων πανεπιστημίων με απόφοιτους τριετών κολλεγίων αμφίβολης ποιότητας. Σε άμεση συνάρτηση με την μείωση των εισακτέων κατά τουλάχιστον 20000, πρόκειται για προκλητική διοχέτευση πελατείας στους σχολάρχες. Delivery σε αυτούς κάνει η κυβέρνηση. Αυτό είναι το μείζον πρόβλημα.»

Κάποιοι ιστορικοί έχουν την τάση να αμφισβητούν τη συμβατική περιοδολόγηση που επιβάλλει ο τεμαχισμός του χρόνου σε αιώνες και επικαλούμενοι διάφορα κριτήρια μιλούν λ.χ. για τον «μακρύ» 19ο αιώνα, ο οποίος φτάνει μέχρι την έναρξη του Αʼ Παγκόσμιου Πολέμου το 1914. Με αυτή τη λογική μπορούμε να θέσουμε το ερώτημα «πότε τελείωσε ο εμφύλιος;».

Ύστερα από δεκαετίες αντιδράσεων κατά των Συνθηκών της Ε.Ε., επιτέλους καταργήσαμε ένα από τα χειρότερα: το περίφημο «no bail out». Άλλαξαν όλα; Όχι. Η συμφωνία είναι επίσης εύθραυστη και επικίνδυνη. Αλλά για πρώτη φορά σε 63 χρόνια η Ε.Ε. είναι μια πολιτική κοινότητα που αναλαμβάνει το καθήκον να βοηθήσει τις χώρες που αντιμετωπίζουν δυσκολίες

Το Κέντρο και η Κεντροαριστερά δυστυχώς δεν αποτελούν πλέον έναν πολιτικό πόλο, δύναμη παρέμβασης στην κοινωνία, φορέα διαμόρφωσης πολιτικών εξελίξεων. Είναι ένας “δημόσιος χώρος” διαλόγου και ιδεών, αστερισμός μικρών και μικρότερων πολιτικών οργανισμών, Κινήσεων, ομίλων και πρωτοβουλιών.

...Είναι όμως ξεκάθαρο πλέον πως Κεντροαριστερά (ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ) κόντρα στην Αριστερά (ΣΥΡΙΖΑ) που οδεύει ολοταχώς προς την Σοσιαλδημοκρατία δεν μπορεί να υπάρξει. Όπως επίσης είναι προφανές ότι η χώρα έχει ανάγκη από μια μεγάλη σύγχρονη Κεντροαριστερά.

Εν κατακλείδι έτσι δεν πρόκειται όχι να πορευτούμε σε δρόμους «σοσιαλιστικούς αλλά Ελληνικά», αλλά θα παραδώσουμε και τα κλειδιά της εξουσίας στη ΝΔ.

Και αυτός ο διάλογος που σήμερα αρνείται το ΚΙΝΑΛ ή τορπιλίζουν κάποιοι φανατικοί του ΣΥΡΙΖΑ θα καταστεί αναγκαίος εκ των πραγμάτων μετά την νίκη της ΝΔ στις εθνικές εκλογές.

Οι νοήμονες το αντιλαμβάνονται, οι φανατικοί οπαδοί το απεύχονται.

...Το ζητούμενο είναι η ανάδειξη και η υλοποίηση μιας πραγματικά προοδευτικής ατζέντας με προγραμματικούς και όχι συγκυριακούς όρους. Και αυτό είναι απαραίτητο δεδομένου ότι στο νέο πολιτικό περιβάλλον οι διαχωριστικές γραμμές αριστεράς-δεξιάς και προόδου-συντήρησης είναι απολύτως υπαρκτές και θα καθορίσουν τις πολιτικές συγκλίσεις. Από αυτή την άποψη η πρόσκληση είναι ενδιαφέρουσα και μπορεί να συνεισφέρει στο να ανατραπεί η επέλαση του εθνικολαϊκισμού, της ακροδεξιάς και των συντηρητικών δυνάμεων, μία στόχευση που οφείλει να είναι η προτεραιότητα των προοδευτικών δυνάμεων σε όλη την Ευρώπη. Οι προοδευτικοί πολίτες θα περίμεναν βέβαια να ακούσουν και μια πειστική εξήγηση για την παρατεταμένη περίοδο συγκυβέρνησης με τον Πάνο Καμμένο και το σκληρό δεξιό και ακραία συντηρητικό κόμμα των ΑΝΕΛ.

Όπως λέει και ο εθνικός μας τραγουδοποιός Νιόνιος, «όταν τα γιοφύρια πίσω μας θα καίγονται, εγώ θα είμαι εκεί να σας θυμίζω τις μέρες τις παλιές». Τότε «που μαθαίναμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα, ήσυχα κι απλά και επιτέλους να καταλαβαινόμαστε», που έλεγε κι ο μεγάλος μας Γιάννης Ρίτσος.

Και όμως διάφοροι έγκριτοι κατά τα άλλα επιστήμονες και διανοητές του χώρου της Κεντροαριστεράς αδυνατούν να παρακολουθήσουν τις τρέχουσες πολιτικοκοινωνικές εξελίξεις και να προτείνουν πολιτικές προσαρμοσμένες στην αδήριτη πραγματικότητα. Μας προτείνουν ούτε λίγο ούτε πολύ να κάψουμε «τις ΓΕΦΥΡΕΣ», πρωτοβουλίες που προτρέπουν σε διάλογο τις δυνάμεις της Κεντροαριστεράς !

...Το εάν μία ευρύτερη συμμαχία των προοδευτικών δυνάμεων, της σοσιαλδημοκρατίας, της αριστεράς, του προοδευτικού κέντρου και της πολιτικής οικολογίας μπορεί να επιτευχθεί προεκλογικά ή μετεκλογικά εξαρτάται από τις πολιτικές συνθήκες που επικρατούν σε κάθε χώρα, με το ποια δύναμη αποκτά την πολιτική και ιδεολογική ηγεμονία να αποτελεί ένα στοίχημα. Σε κάθε περίπτωση όμως οι επιλογές πρέπει να διασφαλίζουν τον πολιτικό πλουραλισμό με όρους σεβασμού στην πολιτική αυτονομία και το προγραμματικό περιεχόμενο και μακριά από ευκαιριακές συμπράξεις.