Από τις στήλες αυτές είχαμε προείπει ότι η συζήτηση για τη λεγόμενη «δημοσιονομική εξυγίανση» δεν θα ήταν για το αν πρέπει να επιβληθούν νέοι φόροι, αλλά για το αν οι φόροι που θα επιβληθούν θα είναι δίκαιοι. Δυστυχώς οι εξελίξεις δικαίωσαν την πρόβλεψη, που δεν ήταν άλλωστε και σπουδαία και προφητική.
Είπε ο Πολ Κρούγκμαν, νομπελίστας οικονομολόγος στην πρόσφατη επίσκεψή του στην Αθήνα, κομίζοντας γλαύκα στην ελληνική κυβέρνηση: αυξήστε τις δημόσιες δαπάνες, τονώστε την κατανάλωση αν θέλετε να αντιμετωπίσετε την κρίση. Μόνο που κατά πώς φαίνεται το πουλί της σοφίας έχει προ πολλού αποδημήσει από την αρχαία κατοικία του
Ζούμε σε μία περίοδο έντονης οικονομικής κρίσης σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο. Το μέχρι πρότινος κυρίαρχο νεοφιλελεύθερο μοντέλο δείχνει τα όριά του. Ο χρηματοπιστωτικός κυρίως τομέας, από όπου ξεκίνησε η κρίση είναι αυτός για τον οποίο γίνεται προσπάθεια διάσωσής του. Πακέτα σωτηρίας τραπεζών, συζητήσεις για εθνικοποιήσεις ή μη αυτών, αλλά και προσπάθεια δημιουργίας τραπεζών απορρόφησης ¨τοξικών¨ ομολόγων είναι από τις βασικές ενέργειες που λαμβάνουν χώρα το τελευταίο διάστημα.
Απρόσμενη αισιοδοξία εξέφρασε την Κυριακή ο πρόεδρος της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ Μπεν Μπερνάνκι σε τηλεοπτική του συνέντευξη: η πορεία της ύφεσης ίσως να τερματιστεί στα τέλη του έτους και από το 2010 να ξεκινήσει η ανάκαμψη, είπε. Η δήλωσή του μπορεί να βοήθησε κάποιες μετοχές στα χρηματιστήρια να ανέβουν. Ωστόσο, οι φόβοι ότι η κρίση κινδυνεύει να βαθύνει και να διαρκέσει χρόνια διατηρούνται ισχυροί. Διόλου δεν άρχισαν να εξαλείφονται οι αιτίες που την προκάλεσαν.
Στη σημερινή περίοδο είναι σημαντική η δημόσια δαπάνη στην αύξηση κυκλοφορίας του χρήματος και της κατανάλωσης
Θοδωρής Πελαγίδης, Κυρ. Ελευθεροτυπία, Δημοσιευμένο: 2009-03-15
Η ξαφνική χρεοκοπία επιχειρηματία πολυτελών αυτοκινήτων συνιστά μια πρώτη ένδειξη όλων αυτών που επίκεινται. Πρώτα κόβεται ο «αέρας» και μετά ακολουθούν όλα τα υπόλοιπα. Αυτοί που πιστεύουν ότι επειδή δεν διαθέτουμε βαριά βιομηχανία, θα μας πάρει η κρίση ξώφαλτσα, φαίνεται ότι κάνουν μάλλον λάθος.
Δεδομένη θεωρείται πια η ύφεση της παγκόσμιας οικονομίας: Θα συρρικνωθεί κατά 1-2% φέτος, προβλέπει τώρα η Παγκόσμια Τράπεζα, ίσως περισσότερο να μας λένε τον άλλο μήνα. Μιαν ελπίδα ανάσχεσης της κρίσης διαγράφει η σύνοδος των 20 μεγάλων στις 2 Απριλίου, οι ευρωπαϊκές ηγεσίες όμως λίγο βοηθούν. Στην Ελλάδα ανεβαίνει η ανεργία αλλά και τα ελλείμματα, και πολιτική απάντηση δεν δίδεται.
ΑΝ ΠΑΡΑΛΥΕΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ,ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΝΑ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΔΙΚΟ ΜΑΣ
Ελίζα Παπαδάκη, Τα Νέα, Δημοσιευμένο: 2009-03-11
Καθώς η αναμενόμενη μεγάλη διόγκωση των δημοσίων ελλειμμάτων εντείνει παντού τις ανησυχίες μήπως, μόλις άρχισαν οι προσπάθειες για την ανάκαμψη, πρέπει να ετοιμαστούμε για μιαν άμεση επιβολή λιτότητας; Το ερώτημα έθετε στη «Le Μonde» χθες - επίκαιρα, αφού την ίδια ημέρα συνεδρίαζε το Συμβούλιο Εcofin με αυτές ακριβώς τις δυσμενείς προβλέψεις για τα ελλείμματα- ο οικονομολόγος Ζαν Πιζανί-Φερί, διευθυντής του Κέντρου Βruegel, καλεσμένος πρόσφατα στην Αθήνα σε ημερίδα του ΙΟΒΕ.
Η ύφεση βαθαίνει στην Ευρώπη, πάνω από 3,5 εκατομμύρια νέοι άνεργοι φέτος
Ελίζα Παπαδάκη, Αυγή της Κυριακής, Δημοσιευμένο: 2009-03-08
Σε νέο, ιστορικά χαμηλό επίπεδο 1,5% ορίσθηκε πλέον το κεντρικό επιτόκιο του ευρώ. Αλλά είναι αμφίβολο πόσο θα ωφεληθεί η ελληνική οικονομία. Το κόστος του κρατικού δανεισμού 6,13% στα νέα δεκαετή ομόλογα που εκδόθηκαν την περασμένη εβδομάδα θα επιβαρύνει επιχειρήσεις και νοικοκυριά. Και κινδυνεύει να αυξηθεί ακόμα περισσότερο τους επόμενους μήνες.
Αν δεν ήταν επικίνδυνο, θα ήταν απλώς κωμικό το θέαμα των πολιτικών οι οποίοι επιχειρούν να αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση παρουσιάζοντάς την περίπου ως φυσική καταστροφή, ενώ με τον νεοφιλελεύθερο φονταμενταλισμό τους και με τις συγκεκριμένες επιλογές τους έχουν συμβάλει σε αυτήν αποφασιστικά.
Αν υπήρχε στοιχειώδης δικαιοσύνη στον κόσμο, οι τραπεζίτες που ευθύνονται για την οικονομική κρίση θα έπρεπε να βρίσκονται στη φυλακή.
Εκεί θα ήταν ασφαλείς και από το λιντσάρισμα.
Ο θρυλικός επενδυτής Γουόρεν Μπάφετ είπε κάποτε: «Μόνο όταν υποχωρήσει η παλίρροια μπορεί να διαπιστώσει κανείς ποιος κολυμπούσε γυμνός» . Αυτό το ψήγμα σοφίας προοριζόταν για τις εταιρείες που βρίσκονται σε οικονομική κρίση. Μπορεί ωστόσο κάλλιστα να εφαρμοστεί σε χώρες και οικονομίες.
Θα μπορούσαμε να περιμένουμε κάτι καλύτερο από τη σύνοδο της περασμένης εβδομάδας στο Βερολίνο; Παρά τις επαναλαμβανόμενες και απαισιόδοξες προβλέψεις σχετικά με την Ευρώπη και την ικανότητά της να αντιδράσει συντονισμένα στην κρίση οι ηγέτες των έξι μεγαλύτερων ευρωπαϊκών οικονομιών που συγκεντρώθηκαν στο Βερολίνο το περασμένο Σαββατοκύριακο προετοίμασαν το έδαφος για την επόμενη σύνοδο της ομάδας των 20 (G20) μέσα σε ενθαρρυντικό κλίμα.
